Quote du Jour | Beknopte geschiedenis van de ‘Thug’

One could be forgiven in that moment for assuming that the id-impulses of mostly white, mostly male Americans were in decline. But a national id’s resilience is impressive. By 1997, Tupac and Biggie were dead, but the National Rifle Association and the Republican Party were more alive than ever.

Wanneer reactionair blank Amerika de grieven van zwarte demonstranten over structureel politiegeweld wil afserveren, of de zoveelste standrechtelijke executie van een zwarte tiener wil rechtvaardigen, valt onverdroten het woord ’thug’.

Adam Weinstein traceert de term terug tot Britse koloniale propaganda over een uitgestrekt netwerk van rituele moordenaars en bandieten, die enkel gestuit kon worden door het beschavingsoffensief van het Britse rijk.

De populariteit van de sensatieverhalen in de Britse media maakte dat het begrip een algemene term voor ‘bandiet’ werd. Mark Twain introduceerde het begrip in de VS. Het oriëntalistische stereotype zou nog lang doorwerken, bijvoorbeeld in films als Indiana Jones and the Temple of Doom (1984), of The Deceivers met Pierce Brosnan (1988).

In z’n betekenis als (gekleurde) bandiet werd de term toegeëigend door hip-hopartiesten als Tupac Shakur, die het woord binnenstebuiten keerden en er een representatie van mannelijkheid, kracht en Afrikaans-Amerikaans zelfbewustzijn in mee lieten klinken.

Inmiddels heeft reactionair-rechts, blank Amerika zich het woord weer toegeëigend, zegt Weinstein. Of het nu zwarte Amerikanen zijn die structureel racisme en discriminatie niet langer pikken of overheidsdienaren die belasting komen innnen bij ranchers als Cliven Bundy, of de vakbonden die betere salarissen eisen voor hun leden. ‘Thug’ is een etiket dat geplakt kan worden op iedereen die de jaren-50 waarden van kleinburgerlijk, blank Amerika doorkruist.