Moldavië is een arm, gespleten land tussen Oekraïne en Roemenië, op de geopolitieke grens van oost en west. Een deel kijkt naar Rusland, een ander deel verwacht het heil uit de EU. Begin deze maand vond in Berlijn onder auspiciën van de OECD een conferentie plaats die tot nieuwe stappen zou moeten leiden voor de hereniging van de twee delen waaruit Moldavië sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie bestaat. De besprekingen, waar ook Rusland, Oekraïne, de EU en de VS bij betrokken waren hebben weinig opgeleverd. De spanningen tussen Rusland en de NATO die sinds de oorlog in Oekraïne weer zijn opgelaaid zetten een enorme druk op de politieke situatie in Moldavië. Transnistrië, het oostelijke deel van Moldavië, waar Russen in de meerderheid zijn, heeft zich al in 1990 afgescheiden en functioneert sindsdien als een niet erkende dwergstaat die beschermd wordt door de aanwezigheid van Russische troepen en verder ook economisch volledig afhankelijk is van Rusland. In de hoofdstad Tiraspol zetelt nog steeds de Opperste Sovjet als parlement. Het landsdeel is een reservaat van ouderwets sovjetcommunisme. Ze hebben goedkoop Russisch gas, de geheime dienst heet KGB, er wordt Russisch gesproken en er is geen McDonalds. In 2006 stemde een overgrote meerderheid van de bevolking in een niet-erkend referendum voor aansluiting bij Rusland. Sinds de bezetting van de Krim door Rusland in 2014 en de oorlog in Oost-Oekraïne is het separatisme weer opgelaaid. In Chisinau, de officiële hoofdstad van Moldavië aan de westkant van de Dnjestr, vonden begin dit jaar grote demonstraties plaats tegen de pro-Europese regering die beschuldigd wordt van corruptie. In 2014 was er een groot bankschandaal toen ontdekt werd dat meer dan een miljard euro uit drie Moldavische banken was verdwenen. In verhouding tot de omvang van de economie van het land een van de grootste bankdiefstallen ooit, schreef de New York Times. De demonstranten verweten achtereenvolgende regeringen in gebreke te zijn gebleven bij het opsporen van het geld en het straffen van de misdadigers. In september was er ook al een grote demonstratie geweest van meer dan 40.000 mensen. In het regeringskwartier werd een tentenkamp opgericht dat deed herinneren aan de Maidan-revolte in buurland Oekraïne.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 16-06-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
OPINIE - Geen voetbal zonder rumoer van hooligans. Volgens de Schotse socioloog Waiton bestaat er een elitair vooroordeel over voetbalsupporters en worden zij zwaarder gecriminaliseerd dan anderen die zich misdragen.
De rivaliteit van voetbalsupporters brengt bepaald niet fijnzinnige omgangsvormen met zich mee. Er wordt onder invloed van overvloedig alcoholgebruik nogal eens stevig gevochten rond de stadions. En dan zijn er in het stadion nog de spreekkoren, de liedjes, de scheldpartijen over en weer, en de haatdragende uitingen tegen individuele spelers. In de wedstrijd van Ajax tegen Feyenoord van begin dit jaar had doelman Kenneth Vermeer van Feyenoord (ex-Ajax) het bijvoorbeeld zwaar te verduren. Hij werd voor ‘hoerenjong’ en ‘NSB’er’ uitgemaakt. Voor de wedstrijd werd een pop met zijn naam opgehangen alsof hij de doodstraf kreeg.
Regelmatig zijn er incidenten vanwege racistische of antisemitische uitingen. “We gaan op Jodenjacht” is een kreet, die al uit de jaren tachtig dateert, en inmiddels volledig is ingeburgerd bij voetbalsupporters die bij Ajax op bezoek gaan. De Ajax-supporters zelf gebruiken “Joden” als geuzennaam, en hangen naast het clubvaandel de Israëlische vlag. De reacties daarop van de tegenpartij worden door de buitenwacht opgevat als een kwalijke vorm van antisemitisme.
Net als in de gevechten buiten het stadion kennen de meest fervente supporters bij de wedstrijd geen enkele rem in hun uitingen. Ondanks alle maatregelen van de KNVB. Het aantal incidenten met spreekkoren in het Nederlands voetbal is volgens het Centraal Informatiepunt Voetbalvandalisme (CIV) wel gedaald van rond zeventig per seizoen in het vorige decennium naar rond de vijftig de afgelopen vier seizoenen. Misschien zijn we er inmiddels ook aan gewend? Terwijl de roep in de maatschappij en media om het stilleggen van een duel na elk incident groot is, wordt in de praktijk die stap nog zelden genomen.
COLUMN - De magische datum van 23 juni nadert met rasse schreden, in het Verenigd Koninkrijk is de discussie over een Brexit inmiddels volledig uit de hand gelopen. Voor- en tegenstanders slingeren elkaar bedragen om de oren die de EU het VK per dag zou kosten, smijten met aantallen immigranten, en strijden over wat soevereiniteit nou eigenlijk betekent.
In deze discussie krijgt de EU de schuld van alles wat niet goed gaat in het VK: werkloosheid, slechte dure huurwoningen, verouderde openbare voorzieningen, globalisering en de recessie. En natuurlijk de immigratie. De EU, dat zijn de elites, zakkenvullers, egoïsten. Daar moeten we zo snel mogelijk vanaf.
Het gebrek aan kennis is vaak pijnlijk, de Britten zijn, net als veel andere EU-burgers, heel slecht geïnformeerd over wat de EU is. Ze hebben het over een dictatuur, een superstaat, een soort hogere macht. Dat is ook niet verwonderlijk: decennialang hebben politici mislukkingen op de EU afgeschoven, en successen voor zichzelf opgeëist. Eerlijke informatie werd weinig of niet gegeven. Daar plukken we nu de zure vruchten van.
Cameron heeft de gevolgen van zijn beslissing om een referendum over het EU-lidmaatschap te houden niet voorzien. De woede, de frustratie, de haat die tijdens de campagne naar boven is gehaald, heeft de Britse maatschappij gespleten. De schade is groot, of er nu een Brexit komt of niet.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
In deze 100% echte (en 100% realistische) Japanse reclame wordt Trump eerst wereldpresident, daarna een robot die de planeet vernietigt.
COLUMN - Wat de slachting in Orlando zo gruwelijk maakte, was niet alleen de schaal ervan – zelfs al was het een van de grootste individuele aanslagen die het westen de afgelopen decennia heeft gezien. Eén enkele schutter: 50 doden en 50 gewonden.
Waar Breivik het op socialistische jongeren had voorzien, de broers Tsarnaev op deelnemers en toeschouwers van de Boston Marathon, en in Parijs satirici, concertbezoekers en terrasgangers werden neergemaaid, was nu voor het eerst een groep het doelwit die al van oudsher en van vele kanten onder vuur ligt: lesbiennes, homoseksuelen, transgenders en biseksuelen.
Ja, het was een terroristische aanslag; ja, de dader riep dat hij dit uit naam van ISIS deed. Maar deze dader richtte zijn haat – meer nog: zijn machinegeweer – anders dan eerdere aanslagplegers heel specifiek op al wie niet netjes heteroseksueel was. Op lesbiennes, homoseksuelen, transgenders en biseksuelen.
Niemand die tot die groep behoort, is in zijn of haar persoonlijk leven gevrijwaard gebleven van angst, pesterijen, lastigvallerij of bedreigingen. Werkelijk iedereen die tot die groep behoort, schudt desgevraagd uit de losse mouw een akelige serie anekdotes van schrijnende discriminatie, gevaarlijke situaties, en confrontaties die nog maar net goed afliepen. Plus dat iedereen die tot die groep behoort, te veel verhalen kent van lotgenoten die op straat om niets in elkaar zijn getimmerd. Of nou ja, om niets – nee, zuiver omdat ze niet heteroseksueel zijn.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
ChocQuibTown is een Colombiaanse hiphopgroep, die met bovenstaand nummer een Latin Grammy Award won. In 2010 deden ze een wereldtoernee, waarbij ze ook ParkPop aandeden.
Jo Cox, parlementslid voor Labour is vanmiddag neergeschoten en aan de gevolgen daarvan overleden. De aanvaller zou volgens een getuige “Britain first!” geroepen hebben. Veel is nog onduidelijk, maar ze voerde campagne voor het “remain”-kamp, en was zeer betrokken met Syrië en de vluchtelingenkwestie.
De twijfels over de integriteit van DENK-voorman Selçuk Öztürk worden wat mij betreft bepaald niet weggenomen door het filmpje dat de beweging gisteren als verweer publiceerde.
Of lees hier na wat de NRC over de reactie van DENK zegt.
Dan kunnen ze bij DENK wel zeggen dat de media erg vaak als poortwachters voor de zittende macht fungeren (waarin ze overigens in belangrijke mate gelijk hebben), maar dat neemt niet weg dat Öztürk zich op zijn best als een handige ritselaar opstelde die (toen hij ook fractievoorzitter van de PvdA in Roermond was) zijn persoonlijke zakelijke belangen laat prevaleren boven het algemeen belang.
Stephen Fry heeft écht, en al heel lang, een hekel aan dans. Dat is nu uitgebeeld, in dans.
(via … )
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.