De affaire-Aristegui stinkt

Het ontslag van Carmen Aristegui bij MVS Radio heeft nogal wat reacties losgemaakt. De sociale netwerken en de blogosfeer staan er vol van. MVS kwam gisteren met een verklaring omtrent het vertrek van de zowel nationaal als internationaal vermaarde journaliste. Volgens de radiozender had Aristegui de ethische code van haar werkgever gebroken door in te gaan op de geruchten dat president Felipe Calderón alcoholist zou zijn. MVS kwam met de volgende verklaring (bron: EFE):

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Aristegui, alcohol en president Calderón

Carmen Aristegui (Foto: Flickr/chableproductions)

Carmen Aristegui is een van de bekendste journalisten van Mexico. Het is een bijzondere mediapersoonlijkheid: intelligent, goed spreker, en in het gehele land veel populariteit genietend. Ze staat bekend als een stokebrand: niet zelden zorgen haar politieke analyses voor opschudding. De gevestigde orde moet haar niet, veel Mexicanen dragen haar op handen. Nu is Aristegui vertrokken bij haar werkgever MVS Noticias, om duistere redenen. Een schandaal is in de maak.

Het begon allemaal vier dagen geleden, toen de Cámara de Diputados, de Mexicaanse Tweede Kamer, een plenaire sessie tijdelijk schorste. Reden was een spandoek dat de fractie van de Arbeiderspartij (PT) onder leiding van het controversiële kamerlid Gerardo Fernández Noroña onthulde in de plenaire vergaderzaal. Daarop stond: “Je laat je auto toch niet door een dronkeman besturen? Waarom het land dan wel?”, een verwijzing naar het vermeende alcoholisme van president Felipe Calderón. Dat Calderón alcoholist zou zijn, is een gerucht dat al jaren rondgang doet, maar altijd bij een gerucht is gebleven. Daarom ook zorgde het spandoek voor opschudding in de Kamer: leden van Calderón’s regeringspartij PAN eisten woedend om respect voor het staatshoofd en leden van de verschillende fracties gingen bijna met elkaar op de vuist.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.