Het was de afgelopen weken weer bonustijd. Bij Heineken. Op Wallstreet. De rationale achter deze bonussen is dat het vooruitzicht van een extra beloning er voor zorgt dat juiste mensen op de juiste plaats zitten en dat deze mensen daardoor handelen in het belang van de onderneming. Met alle nadelige gevolgen van dien. Hoe anders is het aan de onderkant van de samenleving. Om ontvangers van een bijstandsuitkering te stimuleren op de juiste plaats aan de slag te gaan krijgen ze het vooruitzicht van een korting op hun inkomen als ze niet het gewenste gedrag vertonen. Met alle negatieve gevolgen van dien. Misschien wordt het tijd voor een nieuw experiment: de huidige bonustrekkers krijgen een vast inkomen en bij ongewenst resultaat een korting op hun inkomen; de huidige bijstandsontvangers krijgen een bonus bij gewenst gedrag. Bonus in de bijstand, het zou zomaar kunnen werken.
Hella Hueck neemt even de claim van VNO-NCW over het mogelijk missen van 17 duizend banen onder de loep:
Zou dit verhaal kloppen? We gaan ‘17.000 banen mislopen door bonuswetgeving’. Dat is een hoop!
Het lijkt inderdaad een boterzachte bewering en vooral bedoeld om de steun voor de bonuswetgeving te ondermijnen:
De claim van VNO-NCW wordt helaas nergens onderbouwd, maar de aannames klinken erg aan de hoge kant.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
ACHTERGROND - Wij economen, zijn de architecten van de bonuscultuur die de financiële sector naar de afgrond heeft geleid. Excuses daarvoor. We dachten het beste uit mensen te kunnen halen door hen financieel te prikkelen. Maar betekenisvol werk, waardering en uitdaging blijken belangrijker dan geld.
Dat financiële prikkels lang niet altijd positief uitwerken, blijkt uit het ‘kaarsexperiment’. De proefpersonen krijgen de opdracht om een brandende kaars aan een muur te bevestigen zonder dat het kaarsvet op de tafel eronder druppelt. Om de opdracht te kunnen uitvoeren, krijgen de respondenten naast de brandende kaars, ook lucifers en een doosje punaises als attributen aangeboden. De deelnemers aan het experiment worden in twee groepen verdeeld die afzonderlijk van elkaar opereren: één groep die een financiële beloning krijgt als ze zo snel mogelijk de oplossing vindt, en één groep die geen beloning ontvangt.
Wat blijkt? De eerste groep heeft gemiddeld 3,5 minuut langer nodig om het probleem op te lossen dan de groep zonder beloning. De reden? Financiële beloningen blijken het creatieve denkproces negatief te beïnvloeden. Belangrijker dan de oplossing van de opgave – bevestig het doosje waarin de punaises zaten aan de muur onder de brandende kaars – is de observatie dat betekenisvol werk, waardering en uitdagingen net zo goed, zo niet een belangrijker rol spelen in het motiveren van mensen.
Nooit gedacht dat ik het nog eens zou opnemen voor een groezelige parvenu als Dion Graus, maar eerlijk is eerlijk: onze nationale huisdierenvriend had afgelopen maandag bij Pauw & Witteman wel een puntje toen hij beweerde dat zijn vragen aan voormalig ABN-Amrotopman Jan Peter Schmittmann niet zo oliedom waren als uit de montage van de NOS wel leek.
In dat montagefilmpje kwam Graus over als een halve gare onbenul, die geen idee had dat ABN-Amro genationaliseerd was. De kritieken op Twitter en in de pers logen er dan ook niet om. En lang niet iedereen – ook professionele journalisten niet – nam de moeite om
het hele verhoor te bekijken.
Wie dat halve uur er wel in steekt, en dan met name de interactie vanaf 12:30 nog eens in ogenschouw neemt, komt er al gauw achter dat Graus inderdaad niet zozeer vroeg of het niet verstandiger was geweest ABN-Amro gewoon te nationaliseren, maar of het niet verstandiger was geweest om enkel ABN-Amro te nationaliseren, in plaats van zowel ABN-Amro én Fortis Bank Nederland.
Toegegeven, hij stelt de vraag in eerste instantie ongelukkig, herstelt zichzelf, en moet naderhand, in de verwarring over wat hij nu precies bedoelde en op welke vraag Schmittmann nu eigenlijk antwoord geeft, even in de juiste richting geholpen worden door een collega. Maar dat Graus niet op de hoogte was dat ABN-Amro wel degelijk genationaliseerd was, blijkt niet uit zijn vraagstelling.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Steven Geurts maakt nog eens pijnlijk duidelijk waar de prioriteiten van de formerende partijen liggen. Niet bij de noden van de gemiddelde kiezer in ieder geval.
En ondertussen blijft men zich afvragen waarom zoveel mensen moeite hebben met de graaicultuur bij de banken. Zoals Tom-Jan Meeus in het NRC:
Een klassiek conflict tussen afgunst en vooruitgang: tussen populisme en kapitalisme. Zelf begrijp ik die jaloezie nooit: we zijn niet allemaal hetzelfde, dus mensen in andere beroepen, met andere vaardigheden, verdienen niet hetzelfde. Wie te weinig verdient, zoals stakende basisschoolonderwijzers, kan dat bankiers verwijten – die gaan er alleen niet over.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Dat stelt de ABN AMRO-bank in een brief die reeds in augustus 2014 is verzonden aan de stichting die voor de staat de aandelen van de bank beheert. De brief kwam in handen van NRC (kennelijk voelde iemand bij de ABN zich door Dijsselbloem in het pak genaaid).
De brief verwijst naar een gesprek op 7 maart vorig jaar, waarin de minister zou hebben “toegezegd dat hij de uitkering van deze toeslag zal verdedigen”. Ook heeft hij “zijn tevredenheid geuit over de wijze waarop de beloningsdiscussie is opgelost”. De brief, in bezit van NRC, is ondertekend door topman Gerrit Zalm en president-commissaris Rik van Slingelandt.
Vooral aan de bovenkant, uiteraard:
Er werden voor 13 miljard euro aan bonussen uitgekeerd in 2013 in Nederland, een stijging van 14 procent ten opzichte van een jaar eerder. […]
Werknemers met een hoger jaarloon krijgen vaker een beloning die gekoppeld is aan de persoonlijke prestatie of de prestatie van de onderneming. Ruim de helft van de werknemers die een vast salaris hadden van meer dan 1 ton kregen een prestatiebeloning van 5.000 euro of meer. Zestig procent van de werknemers die meer dan 2 ton verdienden ontvingen een beloning van 20.000 euro of meer.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.