Zomerserie | De gelukkige onderwijzer

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sargasso duikt deze zomer in de letteren en bezoekt kleine literaire musea in Nederland en daarbuiten. Vandaag de aftrap: het Theo Thijssenmuseum in De Jordaan.

Op de stoep van het museum heb ik nog hoop. Op de ramen staat de belangrijkste zin uit Kees de jongen:

‘De zwembadpas was voor Kees een geluk voor het leven’

Eenmaal binnen zie ik in één oogopslag dat dit geen echt schrijversmuseum kan zijn. De vrijwilligster aan de balie legt uit dat het geboortehuis van Theo Thijssen ook dienst doet als buurtmuseum. Momenteel is er een expositie gaande over de buurtwinkels in de Jordaan. De herinneringen aan de schrijver zijn opgeruimd of aan de kant geschoven om ruimte te maken voor de winkelspulletjes die door de buurtbewoners van zolder zijn gehaald.

Eerlijk waar: hoe bescheiden ook, het is een interessante tentoonstelling, die de ontwikkeling van de kleine middenstand vanaf de tijd van Theo Thijsen (1879-1943) uitbeeldt. Je krijgt een indruk van hoe de buurt er in de tijd van schrijver uitzag en functioneerde. Zijn vader was schoenmaker en zijn moeder had later een kruidenierswinkel. In die tijd was het bittere armoede in de Jordaan, de zorgeloze gezelligheid van Tante Leen en haar Johnny moest nog komen. Liefhebbers van Kees de Jongen, maar ook fans van de televisieserie ‘t Vrije Schaap kunnen met deze tijdelijke expositie een leuk halfuurtje beleven.

Helaas komt Theo Thijssen er zelf een beetje bekaaid van af. De bezoeker moet het doen met de vier informatiedoeken waarop de levensloop van de schrijver is afgedrukt. Betreurenswaardig, want Theo Thijssen verdient meer. Niet voor niets zijn er in Nederland nog steeds tien basisscholen die zijn naam dragen en in Utrecht is zelfs een Theo Thijssen-pabo. Ook is er de Theo Thijssen-prijs, een Nederlandse literatuurprijs voor kinder- en jeugdliteratuur.

Aanvankelijk was Theo Thijssen onderwijzer, hij stond jarenlang voor de klas. Later werd hij vakbondsman en politicus. Zijn leven als schrijver kwam op gang tijdens zijn periode bij de Bond voor Nederlandsche Onderwijzers. Bijna al zijn romans werden aanvankelijk als feuilleton in het bondsblad geplaatst. Hij zat voor de SDAP in de gemeenteraad van Amsterdam en in de Tweede Kamer.

Hernieuwde belangstelling voor Theo Thijssen was er in 2007 toen De gelukkige klas verscheen als speciale editie in verband met de actie ‘Nederland leest’. Alle leden van de Openbare Bibliotheken kregen het boek cadeau. Bij veel mensen ligt dit boek nog steeds ongelezen in de lectuurmand en dat is jammer, want het bevat fragmenten die je nooit zult vergeten. Deze dagboekroman gaat over een jonge onderwijzer die al zijn twijfels aan het papier toevertrouwt. Een hoogtepunt in boek wordt bereikt als hij op zijn verjaardag de klas trakteert op een bezoek aan Artis. Zijn vrouw organiseert de snoepzakjes voor de kinderen. Een paar dagen later kijkt hij terug op het schoolreisje:

Mijn vrouw heeft er, naar mijn zin, gisteravond tegen de visite wat te veel mee gegeurd; ’t is voor haar zo’n aardig stukje weldadigheid geweest, weldadig tegenover de arme kindertjes. En een ogenblik heb ik een gevoel van misselijkheid gehad, toen m’n geachte bovenbuurman, óók op verjaardagsvisite bij me, zo met beleefde bewondering zei: Ja, ja, d’r wordt tegenwoordig heel wat voor de kinderen gedáán op dat soort scholen.

Zo’n ezel begrijpt niet dat het eigenlijke van het feest dat mijn klas gisteren gehad heeft, niet te maken heeft met het arm zijn van de kinderen. Dit feest zou net zo groot geweest zijn, al bestond mijn klas uit enkel rijke kindertjes.

In het museum kan men plaats nemen in de ouderwetse fauteuils om wat oude filmpjes te bekijken. Er komen mensen aan het woord die Theo Thijssen nog gekend hebben. Helaas is er geen bewegend beeld van de schrijver zelf. Graag had ik Theo Thijssen zien spreken als onderwijsspecialist. Bekend is dat hij fel tegenstander was van de toelatingsexamens voor de middelbare scholen. Wat zou hij in deze tijd gevonden hebben van het lotingsysteem en hoe zou hij staan tegenover de Cito-toets?

Het buurtmuseum zou mij in de toekomst een groot plezier doen met een tentoonstelling over Jan Ligthart, een andere beroemde onderwijzer uit de Jordaan. Of met een tentoonstelling over het leven van Theo Thijssen in Amsterdam-Oost. De schrijver bracht alleen zijn jeugd door in de Jordaan, zijn boeken schreef hij in andere delen van de stad. Een bezoek aan het Theo Thijssen Museum levert meer vragen op dan antwoorden. Gelukkig heeft het museum heeft een goede website waar veel wetenswaardigheden over de schrijver te vinden zijn: Theo Thijssen Museum

Samengevat: de tijdelijke tentoonstelling over buurtwinkels is de moeite waard, maar echte boekenwurmen en onderwijzers, die vooral geïnteresseerd zijn in het leven en werk van Theo Thijssen, die kunnen beter wachten tot na de herfstvakantie. Dan zal de schrijver en politicus weer alle aandacht krijgen.

De gelukkige klas from Lima van Grinsven on Vimeo.

Theo Thijssen Museum
Eerste Leliedwarsstraat 16
1018 TA Amsterdam
Openingstijden: donderdag t/m zondag 12.00 – 17.00 uur
Toegang: 3 euro

Reacties (28)

#1 Sjiek

Kunnen wat mensen filmpjes op youtube zetten waarin ze de zwembadpas nadoen? Zover ik me herinner wordt in KdJ niet precies uitgelegd hoe die gelopen moet worden. Of bestaat er al zo’n reeks filmpjes?

  • Volgende discussie
#3 about:

Ik lees over de zwembadpas: Als je ’s goed opschieten wou; moest je voorover gaan lopen, net of je telkens víel, en dan maar met je armen zwaaien, heen en weer. […] Weken lang zag je de jongens van dat school met ernstige gezichten de nieuwe loopmanier beoefenen. Als ze tussen twaalven en tweeën naar ’t zwembad gingen, hadden ze altijd haast; en dan kwam het baaivangen goed te pas. De jongens vertelden elkaar tot in halve minuten, hoe kort het maar duurde, van school naar ’t zwembad en gingen spreken van de “zwembadpas”.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 Sjiek

@2 Was ook een beetje naief om te denken dat nog niemand het had uitgeprobeerd. Thx voor de filmpies!

@3 Ik herinner me dat er wel een beschrijving stond in het boek en ik heb die zelf ook uitgeprobeerd. Maar aangezien ik er niet veel harder door ging lopen dacht ik dat Theo Thijssen het echte geheim van de zwembadpas mee in het graf had genomen.

Wat was Theo Thijssen toch een heerlijke schrijver. Ik heb ook nog het Taaie Ongerief gelezen. Alle ongemakken over kleren op een rij. Ook een aanrader.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 about:
  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 Sjiek

@5
Bedankt voor de links. Helaas kom ik bij at5 niet voorbij het reclamefilmpje (begint steeds opnieuw).

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 about:

@6: Ik heb ook problemen met Internet Explorer, maar andere browsers (Opera, Iron) doen het wel goed. Het filmpje is wel de moeite waard: tientallen mensen met de zwembadpas. Is het eigenlijk niet Nordic Walking zonder stokken, dat baaivangen?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 Sjiek

@7
Idd Baaivangen voor senioren. De stokken zijn vast alleen nodig als er ruzie tussen de senioren uitbreekt omdat er niet genoeg koekjes zijn meegenomen door de leidster.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 Share

Gesubsidieerde prutsers bij AT5. Safari doet ook niks dan de reclame.

Het is mij verder niet duidelijk welke zwembadpas nu het best wordt uitgevoerd. Ik heb altijd nog het idee dat ik em zelf anders zou doen. Mijn leraar Nederlands mikte 50% van het curriculum weg en las hele middagen voor uit Kees de Jongen. Hij verexcuseerde zich als het proefwerktijd was, dat ie ons niet alles had kunnen bijbrengen. Lachen toch? Vrouw bij em weg omdat ie moest kiezen tussen zijn boeken en zijn huwelijk. Klasse vent. Van die leraren die je na jaren nog zo voor je ziet.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 Sjiek

@9

Nu doet hij het bij mij opeens wel:

http://www.at5.nl/artikelen/10670/kees-zwembadpas-bestaat-100-jaar

Ja leuk filmpje hoewel ik de techniek vd zbp wat meer had willen zien. In mijn eigen pogingen zwaaide ik niet alleen met de armen maar gooide ook mijn bovenlichaam bij elke pas naar achteren. Terwijl ik dan ook nog door de knieen ging. Afijn ieder zijn eigen stijl.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 Sjiek

@9
Nu doet de link het opeens wel in ie.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#12 Kyra

Carlos en About, dank je wel voor die leuke filmpjes over de zwembadpas

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#13 Peter-Paul de Baar

Beste Sargasso,
Ja, als hard core-Yhijssenfan tref je het even niet: normaliter hebben we een uitvoerige vaste expo over leven & werk van TT lands se lange rechterwand van het museum en een kleine tijdelijke tentoonstelling in de korte vitrine links. Maar soms verdient een tijdelijke tentoonstelling extra ruimte, zoals nu. Eind november keert de oude toestand terug. Overigens heeft ook onze ‘buurtwinkels in de Jordaan’-expo een redelijk Thijssengehalte. Zijn vader had hier een schoenmakerij, zoals je weet. En in zijn boeken beschrijft Thijssen menige middenstander in de buurt. Unieke nieuweigheid: op posters achter de ramen in de buurt wordt de winkelgeschiedenis van de betreffende panden belicht!
En jawel: een Jan Ligthart-tentoonstelling staat op de agenda! Wil je eens meedenken?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#14 Kyra

@12 Ja hoor, ik wil wel meedenken, ik stuur je wel een mailtje

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#15 Peter-Paul de Baar

Wist je overigens dat Theo Thijssen ook een eigen Facebookpagina heeft? In de Notities daarvan staat o.a. de hilarische (en toch uiterst serieuze)lezing van prof. Piet van Wieringen (Bewegingswetenschappen)van de VU, gehouden in de Westerkerk tijdens de legendarische Dag van de Zwembadpas op 16 juni 1979. De NOS-Journaalreportage daarvan is op DVD in ons museum te bekijken.
– PPdB, mede-oprichter en bestuurslid Theo Thijssen Museum

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#16 Kyra

@14 Nee, dat wist ik niet. Is de lezing ook ergens anders te lezen? Ik zit niet op Facebook.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#17 about:

@10: Zo zie je maar weer, zo kan je het niet, zo kan je het wel. Ik heb zelf lang geleden eens een 4 gehaald voor een tentamen statistiek. En later ben ik docent statistiek geworden…. Net als Theo Thijssen: Hij maakte een rekenboekje nadat hij zelf een vijf voor rekenen had gehaald, volgens http://meesterstukjes.50plusser.nl/?page=article&warticle_id=14902&De-gelukkige-klas-gaat-rekenen
Drie vragen: (1) Is Theo Thijssen een onderwerp voor alleen 50 plussers? (2) Zijn er meer mensen die hun zwakke kanten in hun latere loopbaan in positieve zin hebben kunnen uitbuiten? (3) Laatst hadden we op Sargasso een discussie over het niveau van het vmbo. Op welk tegenwoordig niveau zou je het rekenonderwijs van honderd jaar geleden moeten plaatsten?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#18 about:

Nou begin ik misschien door te draven, maar via Google vond ik nog:
1. Verslag onderzoek P. van Wieringen
2. Callassande – Omgeving – In cache – Eiland Wieringen … De zwembadpas kost € 5,00 per persoon voor uw gehele verblijf. …

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#19 Sjiek

@16
1) Ik denk van wel. Het lot van de schrijver: hoe langer je dood bent hoe meer schrijvers na je komen. Ooit raak je dan uit beeld. Maar gelukkig zijn er ook musea zodat je niet helemaal in de vergetelheid geraakt.

2) Zonder overcompensatie zou de wereld er anders uitzien. Een van de leukste (fictieve) voorbeelden vind ik nog steeds Forest Gump.

3) Daar waag ik me niet aan. Daar weet ik niet veel vanaf.

@17
1) Leuk onderzoeksonderwerp, leuk stukje. Waarvoor dank.

2) Ik hoop dat het ook andersom werkt: mensen die op zoek zijn naar een pas om te zwemmen komen in aanraking met Theo Thijssen.

@0
Btw: Leuk stukje over het Thijssen Museum

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#20 Kyra

@17
1. nee, Kees de jongen is voor iedereen die kind geweest is en De Gelukkige klas moet door alle onderwijzers gelezen worden
2. Ja, dat doet bijna iedereen. Het onderwijs is er niet op gericht om je talenten te ontplooien
3. welk rekenonderwijs van 100 jaar geleden?
het vmbo bestond toen nog niet. Misschien was de ULO er al of de MULO. Volgens mij moest je daar examen doen in 14 vakken op een pittig niveau. Hoe het met de ambachtschool en de huishoudschool zat, dat weet ik niet, maar het lijkt me dat een ambachtsman toch ook wel moest kunnen rekenen. En het is een schande dat de kinderen tegenwoordig niet meer leren breien; dat is een goede aanleiding om te leren omrekenen

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie