De verschillende decentralisaties in het sociaal domein leiden tot meer regionale samenwerking. Onder andere in de jeugzorg worden nu verschillende ‘proeftuinen’ uitgeprobeerd om te kijken hoe de jeugdzorg vanaf 2015 regionaal aangepakt kan worden. Uit een enquête onder 1700 raadsleden blijkt dat 7 op de 10 raadsleden vinden dat deze vormen van regionale samenwerking de lokale democratie bedreigen.
Reacties (7)
Vreemd, want juist het poolen van taken van verschillende gemeenten is een goede oplossing om de steeds complexere regels goed uit te voeren.
Ik denk dat een veel groter probleem is (n.a.v. een eerder draadje) dat gemeenteraadsleden hun werk doen voor veel te weinig geld en dus niet genoeg tijd hebben om zich daadwerkelijk in te werken in specialistische regelingen. Ook trek je met onderbetaalde functies met een hoog afbreukrisico gewoonweg niet de talenten die je in deze complexe samenleving nodig hebt.
Daar zit wat mij betreft het gevaar van de lokale democratie.
We zouden natuurlijk kunnen overwegen de regels minder complex te maken…
@1 het is wel een goede oplossing voor de goede uitvoering van steeds complexere regels. Alleen is het bijeffect dat bijsturen door een gemeente steeds lastiger wordt. Zo is het voor een gezamenlijke sociale dienst die voor 5 gemeenten werkt een logische stap om ze op enig moment voor te stellen om nog maar vanuit 1 werkwijze te opereren. Een gemeente die daar van af wil wijken kan dat vervolgens niet tot nauwelijks, omdat er ‘gezamenlijk’ beleid ligt waar alle 5 gemeenten het over eens moeten zijn. Het gemeenteraadslid die dat wil aanpakken wens ik veel succes.
Sociale dienst is gelijk een interessant onderwerp. Dat er een enorm verschil is in hoe een stad en een naburig kleinere gemeente werken kan ik me voorstellen. Bijvoorbeeld Rotterdam versus Kapelle (als willekeurig voorbeeld). Dan is het niet handig dat die twee samenwerken. Rotterdam is groot genoeg om zelf alles te regelen, Kapelle zou dan met aanliggende gemeentes (Krimpen, Ridderkerk?) samen kunnen werken. (ik heb overigens geen idee meer van waar gemeentegrenzen liggen tegenwoordig, het zijn aannames om het voorbeeld duidelijk te maken).
Met drie gemeentes moet je best een sociale dienst kunnen runnen die controleerbaar is door drie raden. En als een van de gemeentes zich structureel tekort gedaan voelt kan die zich ook uit de gezamenlijke dienst terugtrekken.
Overigens lijkt me meer voor de hand liggen dat gemeentes geld bij elkaar leggen om hooggespecialiseerde ambtenaren gezamenlijk in te huren voor bv interpretatie van wetten e.d.
Voorbeelden van ondemocratische beslissingen die ik ken zijn inter-gemeentelijk. Er wordt voorbereid door een koppel wethouders (plus ambtenaren/managers) in het diepst geheim. De organisatie wordt opgetuigd afgeleverd, en dan mogen lokale politici nog eens meepraten, mosterd na de maaltijd. Dat is moedwillig de democratische controle omzeilen.
En dan worden om dat beleid te verdedigen van alles erbij gehaald zoals de eerdere reacties laten zien – complexiteit, hoog afbreukrisico hooggespecialiseerde ambtenaren, irrelevantie vragen raadsleden, gevaar van lekken, weinig maatschappelijk draagvlak (dus niet in de media aub) enzovoort.
Dat laatste is overigens het punt: ondemocratisch mede omdat de ambtenaren een sterke vinger in de pap hebben. Die lachen hard om de lokale democratie. Want ja, die raadsleden hebben zó weinig verstand van zaken.
Een voorbeeld van die ondemocratische besluitvorming is het Sensire-verhaal. http://www.ftm.nl/exclusive/achterkamertjesdeal-zorgorganisatie-sensire/
Achterkamertjesoverleg, gevoerd door 2 onderhandelaars namens een hele reeks gemeentes, maar zonder helder mandaat. Als een van de gemeentes alsnog niet mee wil doen volgen er juridische procedures.
Goede informatie aan en mandaat van de betrokken gemeenteraden zie ik nergens terug.
Gelukkig heeft Rutte al de lokale politici gerustgesteld:
http://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/nieuws/rutte-gemeenteraden-niet-machtelozer-door.9192052.lynkx