Zo vraagt Eelke van Ark zich af op Follow the Money:
De Haagse politiek staat voor een van de meest verregaande beslissingen over ons zorgstelsel die er sinds de invoering van marktwerking in de zorg werd genomen. Krijgen zorgverzekeraars in de praktijk de absolute macht over wie wel en wie geen economisch bestaansrecht houdt als zorgverlener?
Wel als het aan minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Edith Schippers ligt. Al jaren wil zij zorgverzekeraars in staat stellen om zorg desgewenst helemaal niet te vergoeden als er geen contract is gesloten met een behandelaar. Tot nu toe lukte dat niet; zorgverzekeraars zijn in de praktijk verplicht om in ieder geval een flink deel van de behandelingen te vergoeden die hun verzekerden afnemen, ook bij niet-gecontracteerde zorgverleners. Dat moet veranderen, vindt Schippers, die vorig jaar een wetswijziging voorstelde om artikel 13 in essentie te schrappen. Doel: het stimuleren van selectieve inkoop door zorgverzekeraars en daarmee het beheersen van de zorgkosten.
Reacties (30)
Minister Schippers van het VVD?..
@1:
Ik denk deze, zie “glossy”
https://www.wanttoknow.nl/gezondheid/minister-edith-schippers-toont-ware-gezicht/
en
http://www.skipr.nl/actueel/id14294-echtgenoot-schippers-werkzaam-bij-slotervaart.html
;-)
En ik heb nergens ook nog maar 1 steekhoudende uitleg gehoord waarom dat uberhaupt zou werken. De vergoedingen zijn in de praktijk allang aan een maximum gebonden, zo vergoeden de meeste verzekeringen tot max 100% van het marktconform tarief, en dus zeker niet een prijs die ver boven het marktgemiddelde ligt. Het werkt dus zeker niet om de uitwassen van belachelijk dure zorgverleners eruit te halen.
Ook iser geen enkele onderbouwing van de zogenaamde ‘selectie op kwaliteit’ die wordt voorgestaan. In de praktijk is het volstrekt onduidelijk hoe die kwaliteit beoordeeld wordt en blijkt de meeste selectie te gaan om:
– een take-it-or-leave-it aanbod van de zorgverzekeraars (doe het voor onze lage prijs of niet, en het interesseert ons geen ruk of je daar wel of niet een goede praktijk mee kunt voeren)
– selectie op protocollen en eenheidsworst, zoals de mirro-vragenlijst die door Achmea gepusht wordt, ondanks de haken en ogen (laat staan de niet-bewezen meerwaarde.)
Inhoudelijk wordt de kwaliteit van de zorg niet beoordeeld en speelt nauwelijks een rol bij de inkoop door verzekeraars.
De gehoopte besparing door Schippers zit dus niet in het drukken van te hoge kosten, maar door de verzekeraars de macht te geven om de zorg beneden reele tarieven in te kopen, en door patienten met teveel praatjes over privacy te ontmoedigen uberhaupt nog bij een zorgverlener aan te laten kloppen.
Maar dat heeft werkelijk geen ene barst meer met goede zorg te maken.
@2:
Met alles wat er op Schippers is aan te merken, en dat is heel, heel erg veel, is dat toch wel een punt in haar voordeel. Nl. de wijze waarop ze de homeopaten en andere kwakzalvers op de kast weet te krijgen. Geniaal.
@4:
Kleine correctie:
Er zijn kwakzalvers onder de homeopaten, die ten onrechte dingen kunnen voorschrijven die niet helpen.
Zij verschillen daarin op geen enkele wijze met de medicijnmaffia.
Niet alle “alternatieve” geneeswijzen zijn kwakzalverij:
Er zijn ook middelen/kruiden die wel helpen.
Zelfs apen weten dat kruiden werken:
http://www.kennislink.nl/publicaties/wat-kunnen-wolapen-ons-leren-over-gezondheidsbevorderend-gedrag.pdf
Onderzoek met de “Ice-man methode” brengt aan het licht wat oude Yogi al lang toepasten.
Acupunctuur:
Lees voor de grap de eerst 2 stukjes even:
Zou trouwens een hoop narcose vergif voorkomen ;-)
Bij mij is jaren geleden een tennisarm genezen met acupunctuur, die volgens de specialist alleen nog geopereerd kon worden.
Ik probeerde het onder het motto “baat het niet schaadt het niet”
Kortom sommige dingen worden wel erg gemakkelijk als kwakzalverij weggezet.
@5: Aha, een ware gelovige.
@4, ze heeft eigenlijk helemaal niets te maken met de alternatieve wijzen… ze worden niet vergoed uit het basispakket dus wat zou je daar als minister nog over moeten zeggen? Zeker als zogenaamdee ‘liberale’ partij (jaja, ik weet het), waarvan het idee toch is dat iedereen zelf moet weten waar die z’n geld aan uitgeeft, toch? Eigen verantwoordelijkheid enzo?
Ingrijpen lijkt me gerechtvaardigd als het risico voor de volksgezondheid aanzienlijk is (groter bv dan die van de verkoop van alcohol, het oversteken van de straat of het wonen in een van de fijnstof-hotspots.) En ik geloof toch wel dat de consensus is dat die kans vrij klein is.
Ik zou dus zeggen dat Schippers wel wat belangrijkere taken heeft dan homeopaten op de kast krijgen…
(En ik snap trouwens ook niet dat mensen zich hier op Sargasso drukker maken over homeopaten dan het verkloten van ons zorgstelsel. Het lijkt me wel duidelijk wat het echte risico voor onze gezondheid is.)
@7:
Eén woord: geneesmiddelenwet. Zoek maar op.
Die mensen ken ik niet. Meneer Van S. tot S. begon echter over homeopathie door er een hysterisch linkje over te plaatsen. Daar mag dan toch zeker wel op gereageerd worden?
@6:
Vindt je dit zelf een zinnige opmerking?
Ik geef wat voorbeelden die alleen aantonen dat niet alles wat “alternatief” is, per definitie kwakzalverij is.
Iets wat door menigeen direct wordt aangenomen.
Een reactie op inhoud zou beter zijn geweest.
Om het onder @8: nog eens een hysterisch linkje te noemen getuigt ook niet van enig decorum.
N.B.
En o ja, ook ik vind dat mevrouw Schippers de rest van haar portefeuille op een grandioze wijze verstiert.
@3 “In de praktijk is het volstrekt onduidelijk hoe die kwaliteit beoordeeld wordt” en “Inhoudelijk wordt de kwaliteit van de zorg niet beoordeeld en speelt nauwelijks een rol bij de inkoop door verzekeraars.”
Ik ben een aantal maal bij zorginkooptrajecten betrokken geweest (Awbz instelling, dus geen zorgverzekeringswet) en dit kan ik volledig onderschrijven. Het zorgkantoor stelt een bedrag, en door aan bepaalde normen te voldoen kan het het normbedrag halen (ergo: je start met een vergoeding minus korting). Die criteria hebben nauwelijks betrekking op kwaliteit en in de zeldzame gevallen waar dat wel het geval is, is kwaliteit uitgekleed tot een nietszeggend lijstje. Het woord kwaliteit in de zorg uit de mond van Schippers of het zorgkantoor is een leugen.
Onder de Ziekenfondswet gold een contracteerplicht. Samen met een functionerende Inspectie en een geschillenbeslechter over een tarief kan dat ook nu nog prima werken.
@11, misschien, maar gelukkig voldoen we aan de andere twee voorwaarden ook niet: een functionerende Inspectie (al ligt dit waarschijnlijk eerder bij de NZa, maar die functioneert nog slechter, dat scheelt), en een behoorlijke geschillenbeslechter (die is er voor zover ik weet niet eens, tenzij je de BelBus van Kassa als zodanig kwalificeert…)
De minister geeft elke keer weer aan dat zij het haar taak niet vindt om op welke wijze dan ook de voorwaarden te scheppen voor een goedfunctionerend geheel. Dus fantaseren over hoe het wel zou kunnen werken is niet aan de orde: dat gaat toch niet gebeuren.
Je ziet dat artsen in toenemende mate worden neergezet als graaiers, ook door de overheid. In de beleving van veel mensen zijn zij al de oorzaak van de groeiende zorgkosten.
Dat frame gaat in de toekomst nog flink nodig zijn om het een en ander publiekelijk door te kunnen drukken, maar het is prettig dat het al is neergezet.
Gisteren las ik dit in de krant:
bron: De volkskrant
Ik word hier zo moedeloos van: Zorg als verdienmodel, dan ben je in mijn optiek harstikke ziek…
@12 De Inspectie fungeert redelijk. Zeker bij de toepassing van de Wet BIG. Dat gaat over de kleine aanbieders die buiten de contractenboot vallen. die geschillencommissie is er niet maar nodig bij een contracteerplicht. Het oude systeem waarbij een overheidsorgaan de prijzen vaststelt zoals vroeger hoef ik niet terug.
@15, ‘redelijk’? Honderden klachten over IGZ en het rapport van de ombudsman (pdf). En er zwerven ook nog wel wat Argos-uitzendingen waar het optreden van de IGZ vooral laat, heeeeeel laat is.
@13/14, tegelijkertijd is de zorg ook voor de ziekenhuizen en farmacie vaak een verdienmodel, waarbij zorg het middel is en geld het doel, ipv omgekeerd. Mijn wantrouwen geldt ongeveer alle delen van de zorg, en met name daar waar veel geld om gaat.
@3
Het probleem dat jij beschrijft (hoe te selecteren op kwaliteit zonder opgelicht te worden met overdreven prijzen) is de heilige graal van de zorg in de hele wereld. In de tijd van het ziekenfonds was dit een probleem, het is nu met de zorgverzekeraars een probleem en het is ook een probleem in de particuliere gezondheidszorg in andere landen want het is een markt met oneindige vraag en waar bijna niemand zelf betaalt. Als je dat probleem kunt oplossen los je heel wat problemen in de wereld op. De zorgverzekeraars kunnen dat probleem niet oplossen, de bekende alternatieven ook niet, de hoop was/is dat de zorgverzekeraars het probleem iets kleiner kunnen houden.
Het is ontieglijk voorspelbaar hoe de gekozen titel mensen weer lekker opjut, als de titel was geweest “het erkennen van behandelaars verschuift van ambtelijke commissies naar de zorgverzekeraars” hadden mensen anders gereageerd. “De macht” is verdeeld tussen wintbeluste zorgverzekeraars en ongeinteresseerde ambtenaren, er is helemaal geen bekend alternatief dat de aloude problemen van de zorg oplost.
@17: “De hoop was”, in derealiteit zijn de kosten zelfs gestegen. Waarom dit “experiment” niet stopzetten en teruggaan naar de oude situatie? Een beetje een jijbak, die reactie van je trouwens.
Kwaliteit, waarmee geschermd wordt door o.a. de minister, wordt nergens door gewaarborgd; het criterium voor verzekeraars is enkel en alleen geld. Waarbij je zeker kwaliteitscriteria kan vastleggen als waarborg dat het uitwringen van de zorgaanbieder niet ten kostte gaat van de zorg aan de zorgafnemer.
@16 De meest klachten gaan overziekenhuizen. Ik neem aan dat de niet-gecontracteerden niet-geinstitutialiseerde kleine aanbieders zijn. Die vallen onder de Wet BIG. Dat toezicht functioneert naar mijn mening redelijk.
@17 “en waar bijna niemand zelf betaalt. ” – dat blijkt vrijwel niet relevant. Het zou impliceren dat waar mensen meer zelf moeten betalen, de zorgkosten lager zijn. In werkelijkheid is dat absoluut niet zo (zie VS bv), want door het verschil in positie (als je ziek bent wil je beter worden, dat is een vrij diepgevoeld en uitgeevolutioneerd principe) gaan er bij zelf betalen voornamelijk mensen failliet. De kosten drukt het niet, alleen de gevolgen van die kosten veranderen.
Sterker: de kosten in een vrijer marktsysteem zijn door de ongelijkheid van partijen zelfs vaak een stuk hoger, en juist centraal organiseren met duidelijke beleidslijnen heeft een gunstig effect (oa kiwimodel, organisatie van zorg in scandinavische landen.)
Schippers is dan ook op geen enkele manier bezig met het verbeteren van kosten/kwaliteit-verhouding. De besparingen zijn nergens onderbouwd, en als ze er al zijn dan gaat het niet om nuttige verbeteringen, maar uitsluitend om het toch niet vergoeden van wel-geindiceerde zorg, door de macht geheel en ongecontroleerd bij de verzekeraars te leggen. (En de markt daar is nu al dusdanig verstoord, met slechts een paar marktpartijen die ook nog eens onderling afstemmen, dat je als patient/verzekerde nauwelijks echte keuze hebt – net als zorgverlener.)
Het is dan ook pure losgezongen luchtfietserij dat op geen enkele manier te maken heeft met het zoeken naar een optimaal compromis tussen kosten en goede zorg.
@18
“in derealiteit zijn de kosten zelfs gestegen.”
De kosten per behandeling zijn juist gedaald. De totale kosten stijgen, zoals ze ook in de tijd van het ziekenfonds stegen, dat lag en ligt aan politieke beslissingen over de samenstelling van het basispakket en de totale zorgbegroting (vooral de langdurige zorg wordt niet betaald door de zorgpremies maar door belastinggeld en sociale premies die de overheid vaststelt, plus geld dat de overheid leent.) Het enige dat de zorgverzekeraars moesten doen was de kosten per behandeling verlagen en dat is gelukt, al blijft het moeilijk te meten hoeveel daarvan toeval is of creatief boekhouden door zorgaanbieders (een ziekenhuis zal gerust de ene behandeling heel duur maken om een andere behandeling te betalen waarvoor ze minder snel geld krijgen als ze het direct zouden declareren, of dacht je dat het echt 4200 euro kost om een nacht in het ziekenhuis te liggen?)
Dus ja, vroeguh was de zorg goedkoper, maar vroeguh ging je vaker dood als je borstkanker had, vroeguh ging je altijd dood als je HIV-positief was, vroeguh lagen er meer mensen op een kamer, vroeguh waren we niet zo dik en grijs en vroeguh zochten minder mensen psychologische hulp en kregen ze minder antidepressiva en Ritalin voorgeschreven. Dat zijn dingen die puur met de politieke besluitvorming te maken hebben, niet met ziekenfonds of zorgverzekeraar. De tijd moet uitwijzen of zorgverzekeraars niet weer door hun eigen nadelen (bv. dat ze misbruik gaan maken van hun too big to fail positie) ten onder zullen gaan.
@21: Lijkt me apart: De bijdragen voor werknemers stijgen alsmaar. Daarmee lijken me de kosten toch te stijgen per persoon. Bovendien is er het eigen risico. Werd dat meegerekend?
@22
“Lijkt me apart: De bijdragen voor werknemers stijgen alsmaar. Daarmee lijken me de kosten toch te stijgen per persoon.”
a) de totale kosten stijgen, zoals ik al aangaf, maar dat kan makkelijk hand in hand gaan met dalende of stagnerende kosten per behandeling en b) er wordt iets van 6000 euro gemiddeld per jaar uitgegeven aan zorg per inwoner van Nederland (dus inclusief kinderen, huisvrouwen/mannen, werklozen en gepensioneerden). Wat een persoon betaalt aan AWBZ premie, zorgpremie en eigen bijdrage is meestal veel minder dan 6000 euro per jaar. Als je de zorgkosten wilt weten moet je dus de miljoennenota doornemen, niet je loonstrookje of je zorgpolis.
@20
“Het zou impliceren dat waar mensen meer zelf moeten betalen, de zorgkosten lager zijn.”
Nee, het impliceert dat de zorkosten anders in elkaar zouden zitten. Minder geld aan antidepressiva en meer geld aan operaties (omdat mensen doktersbezoek gaan uitstellen). Het is de COMBINATIE van het feit dat eigenlijk altijd iemand anders betaalt (zelfs al betaal je een gelijksoortig bedrag aan premies: jij hebt geen zeggenschap meer en kunt dat geld alleen nog maar terugzien door zorg te gebruiken, een beetje zoals bij de HRA je alleen je belastinggeld terug kunt krijgen door een hypotheek te nemen en dat dus niet equivalent is aan je eigen geld uitgeven) met het feit dat er oneindige vraag is (weinig mensen willen niet genezen worden en als je maar lang genoeg wacht wordt iedereen wel ziek en als je mensen langer laat leven worden de ziektes steeds duurder om te behandelen) die de zorg zo’n aparte sector maakt.
“Sterker: de kosten in een vrijer marktsysteem zijn door de ongelijkheid van partijen zelfs vaak een stuk hoger, en juist centraal organiseren met duidelijke beleidslijnen heeft een gunstig effect (oa kiwimodel, organisatie van zorg in scandinavische landen.)”
De zorg is helemaal niet zoveel meer bang for buck in Scandinavie (Nederland en Denemarken ontlopen elkaar niet veel in officiele lijstjes, maar Nederland staat iets hoger, sommige jaren zelfs bovenaan), eigenlijk is het verschil tussen de systemen soms kleiner dan het verschil binnen de systemen. Pas in de toekomst zullen we zien welk systeem (Brits/Scandinavisch/Frans of Nederlands/Duits/Zwitsers) het het beste doet op lange termijn, want nu zitten we nog te kort in het tijdperk van dure zorg.
@23: “Waar in 1972 de zorgkosten per hoofd van de bevolking nog zo’n 484 euro bedroegen, lag het gemiddelde in 2012 op 5.535 euro. De zorgkosten zijn dus meer dan 10 keer zo hoog geworden!” Kijken we naar de kortere termijn: 2010 was 5257 euro pp, 2011 was het 5255 en in 2012 was het 5535.
Bron: http://dehardecijfers.wordpress.com/2013/11/13/gemiddelde-zorgkosten-per-persoon/
@24
De totale zorgkosten zijn inderdaad gestegen, zoals ik al meerdere keren heb aangegeven. De laatste paar jaren is de stijging trouwens historisch gezien erg langzaam, vooral door overheidsbeleid (en inflatie+economische groei natuurlijk).
In 2005 (het laatste jaar dat we het ziekenfonds stelsel hadden) was het al 4121 euro per hoofd van de bevolking, in 2001 was het 3272 euro.
@25, ik heb geen idee wat je nu precies wilt betogen, maar het punt is gewoon dat er geen rationele argumenten zijn waarom het belachelijke plan van Schippers om de zorgverzekeraars nog meer macht te geven en de patienten nog meer keuzevrijheid te ontnemen werkelijk leidt tot zinvolle besparingen. De enige kostenbesparing die het op lijkt te leveren zijn omdat mensen wel geindiceerde zorg toch niet vergoed krijgen en het dus zelf betalen (of de zorg niet afnemen…) Het levert geen impuls op voor de kwaliteit, en dus ook niet voor betere of efficientere zorg, omdat er helemaal geen selectie op kwaliteit is, en er nu allang kostenplafonds zijn, dus de behandeling bij niet-gecontracteerde zorg is niet duurder voor de zorgverzekeraar.
Wat je er ook verder bijhaalt – dat is de essentie: Schippers wil een maatregel invoeren die zeer kwalijk is omdat zowel patient als zorgverlener volkomen afhankelijk worden van de verzekeraar, zonder dat daar ook maar enige reele verbetering van de verhouding kwaliteit/kosten van te verwachten is.
@26
“De enige kostenbesparing die het op lijkt te leveren zijn omdat mensen wel geindiceerde zorg toch niet vergoed krijgen en het dus zelf betalen (of de zorg niet afnemen…)”
Dat kan op zichzelf al een kwaliteitsverbetering zijn. Je ziet vaak dat er grote verschillen zijn tussen landen of ziekenhuizen in behandelmethodes zonder dat de duurdere methode tot significant betere resultaten leidt. Dat blijft vaak jarenlang bestaan, maar niet als zorgverzekeraars er bovenop zitten. In de VS is bv. gebleken dat testosteron pillen bij veel depressieve mannen effectiever zijn (en met minder bijwerkingen) dan de duurdere antidepressiva, zo’n situatie ettert rustig 20 jaar door onder een ziekenfonds maar voor de zorgverzekeraars is het een manier om kosten te besparen dus die gaan er achteraan. Ook de stroom steeds duurdere, maar nauwelijks betere, nieuwe medicijnen die gepromoot worden door de farmaceutische industrie hebben minder invloed op een zorgverzekeraar dan op een arts die op kosten van die farmaceut op vakantie mag.
Dat mensen nu afhankelijk worden van een kleinere groep beslissers dan eerst ben ik met je eens en wat dat betreft is het zorgelijk dat er nog maar een paar grote spelers over zijn in Nederland (vanaf nu zou Nederland geen mergers tussen grote zorgverzekeraars meer moeten toestaan want dan blijft er weinig concurrrentie over en krijg je effectief een winstbelust ziekenfonds, het ergste van twee werelden.)
Toevoeging aan @27
Zorgverzekeraars, commerciele bedrijven, hebben kosten die een ziekenfonds niet heeft, vooral marketing en een winstpercentage dat hoog genoeg moet zijn om aandeelhouders te behouden (en belasting te betalen aan de overheid). Overheidsinstellingen zijn in de regel (behalve bij een natuurlijk monopolie) minder efficient maar hebben ook geen marketing en dividendkosten, het klassieke argument is dat overheidsinstellingen echter hun kosten langdurig uit de hand kunnen laten lopen (ze worden niet gestraft door de markt en de overheid is te log/niet deskundig genoeg om te straffen) zodat zelfs als ze oorspronkelijk in totaal efficienter waren dan commerciele instellingen ze alsnog minder efficient zullen worden. In de zorg hoeft dit principe niet per se op te gaan omdat kwaliteit lastig te meten is voor zowel overheids- als commerciele instellingen en omdat zorg de burger raakt: de wachttijden waren een belangrijk politiek onderwerp waar inefficient onderhoud van de dijken dat veel minder snel zou worden, zodat er vaker dan gemiddeld bij een overheidsinstelling correcties vanuit de overheid op inefficientie binnen een ziekenfonds plaatsvinden en zo’n ziekenfonds de efficientie dus minder lang kan laten versloffen dan een gemiddelde overheidsinstelling.
Over een jaar of 20 kunnen we waarschijnlijk goed zien hoe het allemaal uitwerkt op de lange termijn, dus wie het meest efficient is.
@27, je schijnt niet goed te lezen. Het gaat NIET, ik herhaal NIET om duurdere behandelingen, want er zijn al plafonds per DBC, waarvan de verzekeraar bovendien in een aantal gevallen slechts 70% van het marktconforme tarief moet vergoeden. De verzekeraar heeft dus al alle ruimte om nooit meer te hoeven betalen voor onbewezen dure behandelingen dan ze voor hun eigen gecontracteerde zorg betalen.
Het gaat dus uitsluitend om het weren van vergelijkbare behandelaars. Welke vormen neemt dat aan? Stel, je hebt een van de chronische aandoeningen die wel aanleiding kunnen geven tot fysio. Die behandeling is geindiceerd – men is het er dus over eens dat je recht hebt op die zorg. Ook is fysiotherapie een vrij eenvoudig kwantificeerbare behandeling: je hebt recht op een X aantal behandelingen van over het algemeen 45 minuten. En voor die X aantal behandelingen heeft de verzekeraar ook een marktconform tarief bepaald. Kortom: dat ligt allemaal al vast en veel variatie zit daar niet in. (En dat is precies de reden dat ik dit voorbeeld even aanhaal, maar vul het gerust zelf in met andere ziektes en aandoeningen en behandelingen.)
Wat zegt Schippers nou: ZELFS als een fysio gewoon geindiceerd is, en het tarief gewoon normaal, hoeft de verzekeraar het toch niet te vergoeden (helemaal niks dus, ook geen bepaald minimum) als er geen contract is. En wie er wel of niet een contract krijgt, dat mogen de verzekeraars geheel zelf bepalen op basis van volstrekt onduidelijke eisen. Zogenaamd op ‘kwaliteit’ – alleen is heel duidelijk dat er door verzekeraars helemaal niet op kwaliteit geselecteerd wordt en de minister stelt dat ook totaal niet als eis.
Dat levert dus geen enkele impuls op om zorg te verbeteren. Het enige besparende effect dat het kan hebben is als iemand die die zorg nodig heeft het zat is om per jaar naar een andere fysio te worden gedirigeerd, of te ver moet reizen, of een behandelaar treft waar het niet mee klikt, en die persoon uit pure wanhoop maar kiest om z’n eigen zorg te betalen zodat ‘ie tenminste gewoon bij een vaste en vertrouwde zorgverlener kan blijven. Maar dan gaat het dus om iemand waarvan is vastgesteld dat de zorg nodig is en vergoed hoort te worden, en die die zorg dus toch niet vergoed krijgt. En dat zonder dat er ook maar enige rationele reden zou zijn waarom de betreffende fysio die behandeling niet gewoon uit zou kunnen voeren. (Zoals gezegd: er vindt geen selectie op kwaliteit plaats dus er is geen enkele reden om aan te nemen dat die fysio slechter is dan een andere.)
Dat is geen kwaliteitsimpuls, dat is voornamelijk pesterij.
@25: Ik laat aan de hand van cijfers zien dat je kletst. Je schreef namelijk dat de kosten per persoon dalen. En dat is dus niet zo: Die stijgen!
Dan heb je nog de brutaliteit te schrijven dat je meerdere keren hebt aangegeven dat de totale kosten zijn gestegen, terwijl mijn antwoord enkel de kosten per persoon besprak.
Inca laat overigens nog beter zien dat je kletst.