Zorg tussen hoop en angst

Bijsluiters, waar was dat nou weer voor nodig? In 1973 barstte daarover een felle strijd uit tussen de farmaceutische industrie en de Nederlandse artsen en apothekers. Tot dan toe leverde de industrie zijn producten aan die artsen en apothekers, inclusief informatie, waarna zij de pillen opnieuw verpakten en de patiënt vertelden wat die ermee aan moest. Voorlichting was de exclusieve verantwoordelijkheid van de beide beroepsgroepen. Die bijsluiters die de industrie wilde verstrekken, was ordinaire reclame. In een enquête gepubliceerd in Medisch Contact gaf driekwart van de artsen aan tégen bijsluiters te zijn. Ondertussen wierpen de fabrikanten zich op als belangenbehartigers van de patiënten. Die hadden toch recht op meerdere informatiebronnen?!

COVID-19 in Rusland: ‘Er is een tekort aan alles’

Zodra de coronapandemie in Rusland escaleert, zal het alle bestaande systematische problemen in het Russische medische apparaat blootleggen, zo stellen Russische artsen.

De artsen kochten nu al vaak hun eigen materiaal omdat er geen geld is. Beschermende kleding hebben ze niet of nauwelijks (in de VS trouwens vaak evenmin).

Ook is er een groot gebrek aan personeel. In 2018 werden alle hulpverpleegkundigen ontslagen en opnieuw ingehuurd als conciërges, omdat die laatsten in een categorie vielen waarvan de lonen niet beschermd waren. Die ‘conciërges’ zouden wel gek zijn als ze in coronavleugels gaan werken.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Krijgen zorgverzekeraars de absolute macht in zorgland?

Zo vraagt Eelke van Ark zich af op Follow the Money:

De Haagse politiek staat voor een van de meest verregaande beslissingen over ons zorgstelsel die er sinds de invoering van marktwerking in de zorg werd genomen. Krijgen zorgverzekeraars in de praktijk de absolute macht over wie wel en wie geen economisch bestaansrecht houdt als zorgverlener?

Wel als het aan minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Edith Schippers ligt. Al jaren wil zij zorgverzekeraars in staat stellen om zorg desgewenst helemaal niet te vergoeden als er geen contract is gesloten met een behandelaar. Tot nu toe lukte dat niet; zorgverzekeraars zijn in de praktijk verplicht om in ieder geval een flink deel van de behandelingen te vergoeden die hun verzekerden afnemen, ook bij niet-gecontracteerde zorgverleners. Dat moet veranderen, vindt Schippers, die vorig jaar een wetswijziging voorstelde om artikel 13 in essentie te schrappen. Doel: het stimuleren van selectieve inkoop door zorgverzekeraars en daarmee het beheersen van de zorgkosten.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.