De winter in Canada was veel warmer dan normaal waardoor de St. Lawrence Golf niet (naar behoren) dichtvroor. Hierdoor is er nu een gebrek aan ijsschotsen waarop de zeehonden hun jongen werpen. Dat is een klap voor de zeehondenpopulatie die zich nu niet optimaal kan voortplanten. Maar de zeehondenjacht wordt er ook door benadeeld, want de knuppelaars vinden nu geen pups meer. Bovendien heeft de Europese boycot van zeehondenbont de afzetmarkt voor dit natuurproduct sterk verkleind. Het resultaat van de warme winter en de boycot is dramatisch: terwijl normaal ruim 500 schepen uitvaren om het lenteijs rood te kleuren zijn er nu nog geen 50 uitgevaren. De meerderheid van de 6000 knuppelaars bleef thuis ook al was de opbrengst voor één pels met $21 dollar het dubbele van dat wat het vorig jaar was (bron: SMH). Maar zeehondenjagers die wel wat vonden werden ook dit jaar weer gefilmd: 2010 Canada Seal Hunt: Raw Footage from the Ice (raw = rauw ..en dat kan dus schokkend zijn).
Warm winter + EU boycott = seal hunt FAIL
Foto:
Reacties (9)
Moet je eens zien hoe hier de beesten geslacht worden. Dat verschilt niet veel.
Beste Dus, wat wilt u daar mee zeggen?
Als we kijken naar hoe wij zelf met koeien en varkens omgaan is dat inderdaad niet veel anders. Zeehondjes hebben alleen een hoger knuffelgehalte. Bovendien dragen de meeste Nederlanders geen zeehondenbont en eten wel vlees. Het is dan ook makkelijker om te wijzen naar anderen die zeehonden knuppelen, dan om het eigen consumptiepatroon aan de kaak te stellen.
@1: Helemaal waar, maar hier eten we dan tenminste het vlees van de dieren die we slachten (en overigens eerst speciaal daarvoor kweken) op.
Het gaat om duurzaam ecosysteembeheer en het respecteren van dierenwelzijn. Zowel bij de veeteelt in Nederland en zeehondenjacht in Canada zijn hierover opmerkingen te maken. Het is opzich opvallend dat een redelijk neutraal stukje gelijk zo’n verongelijkt “kijk naar jezelf reactie” oproept. Europese vleesproductie met haar weerslag op de Braziliaanse Cerrado en het klimaat is hier al jaren een onderwerp van gesprek. De koeien in NL krijgen een pen door de kop, je kan dat vergelijken met de hakapik waarmee de zeehonden worden gedood, maar een koe die gefixeerd staat in een hok en gedood wordt door een professionele slachter dat is toch wel een andere situatie dan een zeehond die gedood wordt door een op het ijs glibberende seizoenswerker. Het gaat nogal eens mis en ook in het nieuwe filmpje is genoeg ondragelijk lijden te spotten. Bovendien worden de moeder zeehonden vaak doodgeschoten om de jongen met de kostbare vacht te bereiken. Niet bepaald een efficiente / duurzame methode, los van de bambi emoties.
De Canadese overheid dweept met rechten van inheemse volkeren terwijl de commerciële jacht gewoon wordt uitgevoerd door Canadezen van Europese afkomst. Ook voert men het non-argument van de visserij regelmatig op. Teveel zeehonden zouden de vis op eten. Maar dit verband is nooit bewezen, wat wel is bewezen is dat trawlers de kabeljauw populatie in de jaren tachtig voorgoed om zeep hebben geholpen.
Als de zeehondenjacht op basis van duurzaam beheer met respect voor dierenwelzijn zou plaatsvinden zou ik geen bezwaar hebben tegen het dragen van zeehondenbont en/of het eten van het vlees. Maar zoals het op dit moment is geregeld lijkt het meer op een jaarlijks ongereguleerd graaien en roven van de natuur.
Over honderd jaar leven nog hoogstens twee miljard mensen op deze aarde óf eten we met 8 a 9 miljard mensen kweekvlees en duurzaam geproduceerd voedsel uit gewassen.
@6: Obama heeft zojuist de NASA opdracht gegeven om binnen 30 naar Mars te gaan… dus over honderd jaar leven er inderdaad misschien hoogstens nog twee miljard mensen hier, de rest zit op Mars.
Ijsschotsen bestaan volgens mij uit bevroren water en dat is er genoeg daar, dus met die zeehondjes komt het ook wel goed dan.
@7: Heb je de eerste twee zinnen van het topic eigenlijk wel gelezen?
Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat er mensen zijn die zeehondenbont / produkten willen hebben. Het zullen wel dezelfde eikels zijn die ik elke dag op de snelweg hun ‘kunstjes’ zie vertonen.