Waarom ook liefhebbers van kiloknallers zich druk mogen maken om een doodgeschoten leeuw

COLUMN - Mogen vleeseters zich druk maken om één doodgeschoten leeuw? Thijs den Otter vindt van wel. Graag zelfs

Wie net als ik veel linkse vriendjes heeft, zal de afgelopen dagen de plaatjes voorbij hebben zien komen van Cecil de leeuw en een naamloze koe. Bij dat plaatje staat dan een tekst waarin wordt gewezen op het feit dat er een hausse aan verontwaardiging is over één leeuw, maar dat er met geen woord wordt gerept over de miljoenen koeien en andere dieren die dagelijks het leven laten in de bio-industrie.

De makers van het als plaatje verpakte verwijt hebben natuurlijk gelijk. En de mensen die er op wijzen dat Zimbabwe al jaren lang wordt bestierd door een foute man ook, net als degenen die roepen dat het veel van deze mensen geen fluit interesseert dat er intussen in Afrika weer vele mensen zijn vermoord. Of commentatoren die schrijven dat er mensen zijn die het heel erg vinden als er een leeuw wordt doodgeschoten door een geflipte tandarts, maar zich niets aantrekken van de teloorgang van vele amfibieën omdat die nu eenmaal minder fotogeniek zijn dan een prachtige grote kat.

Het is waar: heel veel mensen die nu boos zijn vanwege een doodgeschoten leeuw stemmen over twee jaar weer gewoon op het CDA, eten wel eens een slavink, zappen naar Ivo Niehe op het moment dat het journaal over de misdaden van Boko Haram begint, en interesseren zich niet voor de manier waarop Robert Mugabe opereert. Dus welk geluid komt er uit de linkerhoek? Verwijten natuurlijk, want het is hypocriet dat iemand zich wel druk maakt om een dooie leeuw en niet om de kwaliteit van de stal waar zijn karbonade werd gekweekt! Enzovoorts.

Ik snap de reflex, maar hij stoort me enorm. Want door zo te opereren krijgen mensen die niet per se van de geitenwollen sok zijn alle reden om met een grote boog om de Linkse Kerk heen te lopen. Blijkbaar hebben we nog altijd geen idee hoe we ons verhaal moeten verkopen.

Stel je eens voor: je buurman stapt op je af met de boodschap dat hij sinds vorige week tegen plezierjacht is. Jij reageert met de opmerking dat hij er geen verstand van heeft, zich twee weken terug niet druk maakte om de slachting van grienden op de Faeröer en er daarom een dubbele moraal op na houdt, dat er ook nog zoiets is als corruptie in Zimbabwe, en dat hij een schijnheilige zak is omdat hij vanmorgen de Hollandse Nieuwe heeft geprobeerd.

Denk je dat hij acuut stopt met het eten van haring? Of denk je dat hij je een botte hork van de eerste orde vindt en nooit meer met je in dezelfde kamer wil zijn? Het laatste is echt waarschijnlijker.
Is het niet veel handiger om de preek even in te slikken en alle aandacht die er nu is voor de jacht te benutten om de regels voor jagers aan te scherpen? Want die massale verontwaardiging is natuurlijk prima te benutten.

Met andere woorden: je geeft die fictieve buurman een kus op beide kiloknaller-wangen, wijst hem op de organisaties die al jaren iets tegen de plezierjacht doen, laat weten welke partijen in Den Haag zich druk maken om dit soort dingen, en stelt met hem vast dat het helpt als hij met zijn vrinden uit de golfcompetitie die petitie tekent die online staat waarin aan luchtvaartmaatschappijen wordt gevraagd geen jachttrofeeën meer te vervoeren.

Anders gezegd: je maakt hem op dit punt een bondgenoot van de strijd tegen de hufters. Hij voelt zich goed en jij hebt extra massa geregeld tegen de abjecte hobby van een paar rijkaards die zich in den vreemde gedragen als Neanderthalers.

Goede kans dat vervolgens het volgende gebeurt: je hebt met die buurman ineens een onderwerp waarover je kunt praten. Hij komt een volgende keer naar je toe met een verhaal gebaseerd op de feedback die hij kreeg van de natuurbeschermingsorganisaties achter die ene petitie, heeft nog eens nagedacht over hoe we vanuit onze maatschappij tegen dieren aankijken en besloot onlangs niet met de kleinkinderen naar het circus te gaan omdat er een act met tijgers was. Iets wat hij twee jaar terug nog leuk had gevonden.

Dat hij een week later een poster van de VVD voor zijn ramen hangt of naar de buurtsuper rent omdat de speklapjes in de aanbieding zijn, doet niets af aan het gegeven dat je er een bondgenoot bij hebt op dit onderwerp.

Bij veel lefties tref ik deze dagen een houding aan die ik gemakshalve maar het alleenrecht op het morele gelijk noem. Mensen zijn verontwaardigd over het feit dat er één leeuw wordt doodgeschoten en uiten zich daarover op fora en sociale media. Vervolgens duiken veganisten en (dierenrechten)activisten er bovenop en eisen totale devotie, omdat het hypocriet is je druk te maken over één slachtoffer van de jacht. Wie bondgenoten nodig heeft moet beseffen dat het zo niet werkt. Een kind leert ook niet hoe hij moet lezen, wanneer je hem als hij anderhalf is De Avonden van Reve toewerpt met de boodschap dat Dikkie Dik inferieure troep is.

Net als iedereen met een fatsoenlijk werkend verstand had ik liever gezien dat die leeuw gewoon in zijn reservaat had rondgehuppeld. Maar nu blijkt dat die eikel van een tandarts de knuffelleeuw van Zimbabwe heeft doodgeschoten en zijn zieke hobby wereldnieuws is, lijkt het me nuttig dat van de gelegenheid gebruik wordt gemaakt om eens te kijken wat we kunnen doen aan dit soort ellende kunnen doen.

De eerste stap is gezet: om het reservaat waaruit het dier werd weggelokt mag niet meer worden gejaagd. Natuurlijk moet je in een land dat wordt bestuurd door Robert Mugabe nog maar zien wat er van terecht komt, maar zonder de golf van volkswoede was het niet gebeurd. Uiteraard blijven er stropers actief in die omgeving, maar toeristen zullen zich moeten beheersen in die regio en kunnen onder geen beding beweren dat ze dachten dat het mocht.

Cecil krijg je er niet mee terug, maar andere beesten zijn er mee geholpen. Ook de amfibieën waarover een commentator werd geciteerd in de Volkskrant met de boodschap dat die te lelijk zijn om verontwaardiging te veroorzaken, zodat we ze laten uitsterven. Het voordeel van een leeuw als posterboy voor natuurbehoud is dat hij aan de top van de voedselketen staat en een flink territorium nodig heeft waar zijn prooidieren kunnen grazen. Komt er in die hoek toevallig een endemische pad of salamander voor, dan profiteert hij mee.

Er moet hier natuurlijk een vervolg komen. In landen met een werkende democratie moet worden gestreden voor wetgeving die bijvoorbeeld Nederlanders verbiedt een leeuw dood te schieten, waar ter wereld ze zich op dat moment ook bevinden. Dat het kan is bewezen: het sekstoerisme ligt ook aan banden. Er is nu draagvlak voor, laten we dat benutten. Dat er op dit punt medestanders zijn die niet warmlopen voor het bestrijden van corruptie in Afrika en zonder schuldgevoel een kistkalfje eten lijkt me grond voor een discussie op een ander moment. Als het lukt de plezierjacht te verbieden of flink in te perken, is daar dan ook meer tijd voor, omdat er al één probleem van de groslijst is geschrapt.

Een opportunistische gedachte? Zeker, maar ik vrees dat er geen andere manier is. De strijd voor een betere wereld is geen bokswedstrijd die je wint met één KO, maar een lang en vaak strontvervelend schaakspel waarin je ieder foutje van je tegenstanders moet zien te benutten.