Vanaf 1 september ga ik werken voor De Helling, het wetenschappelijk bureau van GroenLinks. Ik ga electoraal onderzoek doen. Het is een hele stap vanuit de wetenschap over te gaan naar de politiek. Of niet? Want ik ga van politieke wetenschappelijk onderzoek naar politieke partijen over naar een wetenschappelijk bureau van een politieke partij.
Ik heb nooit alleen maar voor de wetenschap gekozen. Professor Otjes klinkt misschien leuk, maar wetenschappers hebben de wereld slechts bestudeerd, en we moeten de wereld juist veranderen. Ik heb daarom tijdens mijn hele promotietraject allerlei dingen voor GroenLinks gedaan. En als iemand mij vroeg wat ik daarna wou doen, dan droomde ik van een baan bij het wetenschappelijk bureau van GroenLinks: mee te denken over de koers van GroenLinks dat lijkt me echt prachtig. Sinds ik een paar maanden geleden voor deze functie benaderd werd, ben ik bijzonder enthousiast over een transfer van de wetenschap naar de politiek. Maar nu gaat het daadwerkelijk gebeuren. Ik moet er nog even aan wennen.
Ik ben ook nog niet helemaal klaar met de wetenschap: ik heb nog een aantal artikelen in voorbereiding. Mijn co-auteur Tom “kwantitatief onderzoek is niet hetzelfde als veel schrijven” Louwerse heeft er nog steeds de littekens van. Dit is zo’n bijzondere mogelijkheid: dan draait de wetenschap maar langzamer. Maar ben ik dan nog wel “objectief”? Is het wel te verantwoorden om over te gaan van wetenschappelijk onderzoek naar politiek gedreven onderzoek? Ik ben nog steeds dezelfde persoon met dezelfde politieke voorkeuren. Als ik in mijn eerdere werk objectief was, dan zal ik het hierna ook nog zijn. Daarnaast, het wetenschappelijk bureau gaat uit van een constructief-kritische houding ten opzichte van de koers van de partij. En sterker nog, het werk dat ik bij GroenLinks ga doen vereist dat ik objectief ben: een kiezersonderzoeker moet objectieve data geven over kiezers. Juist gekleurde informatie kan een partij de verkeerde kant op leiden. Een ja-knikker zal ik nooit worden.
Het betekent wel dat mijn blogs gaan veranderen, denk ik: minder GroenLinks, want anders dan ben ik alleen maar GroenLinks. En dat zouden we toch niet willen.
[cmon]
Reacties (1)
Hoi Simon. Succes met je nieuwe baan bij GL. Ik hoop dat het zowel je intellectuele honger als je maatschappelijke drijfveren kan verzadigen.
Nu nog eventjes over je stukjes in het algemeen. Ik denk dat ik met enige regelmaat iets van jouw hand lees. Meestal ook niet, maar als ik zeg dat ik ongeveer een op de drie à vier door jou geschreven artikelen lees, dan lijkt mij dat een complimentje waard. Je bent in staat om ingewikkelde theorieën binnen het liberale denken uit te leggen en toe te passen op concrete situaties. Ik heb je daarbij nog niet op fouten kunnen betrappen en hierin ben je ongetwijfeld mijn meerdere.
Nu de kritische noot, en alhoewel ik mezelf meestal niet al te serieus neem, denk ik dat je er goed aan zou doen om hier eens goed over na te denken. Ter zake: in jouw stukjes mis ik de zoektocht naar de randen van het liberale denken. Jouw recente stukje over de het paternalisme vs liberalisme is zo ongeveer het radicaalste wat je tot dusver hebt opgeschreven, maar ook daarin kleur je nog redelijk nauwkeurig binnen de randjes van het liberale denken. Jouw opzet is iedere keer weer om situaties te rijmen met de liberale kernwaarden van vrijheid en gelijkheid, zoals, denk ik, Rawls dat voorstaat. Je hebt een liberaal framework, en binnen dat raamwerk ben je bereid om ingewikkelde situaties, die op de oppervlakte anti-liberaal of juist pro-liberaal lijken te zijn, uit te diepen en te verklaren hoe het volgens jou aansluit bij liberale principes.
Ik zou het mooi vinden als je het eens omdraait: als je zoekt naar situaties waarin je het idee hebt dat het liberale kader botst met jouw ideeën van het goede leven en probeert te verklaren waarom het liberale kader uitgedaagd dient te worden. Pak onderwerpen zoals kunstsubsidie (wat je al behandeld hebt), abortus, embryoselectie, genetische modificatie, en probeer jouw ongemakken te identificeren wanneer je het puur liberaal zou benaderen. Verken de onderwerpen zoals Leon Kass en Michael Sandel dat doen. Probeer uit te vogelen in hoeverre jijzelf communautaire ideeën hebt welke je als waardevol beschouwt en daag daarmee het liberale denken eens uit.
Dat is niet alleen een kwestie van zelfverrijking, maar zowel op persoonlijk moreel maatschappelijk vlak als bij geopolitieke kwesties, staat het liberale denken momenteel voor een uitdaging. Het zou mooi zijn als je daarover mee kan denken.