Als je de Troonrede 2010 achterstevoren draait, dan hoor je de duivel lachen om het wegbezuinigen van de kinderopvang. Of was het nu het rappen van het Wilhelmus door de dochters van Willem-Alexander en Maxima? Het schijnt een grapje geweest te zijn van Jack de Vries, vlak voordat hij de kuierlatten uit het kabinet nam. Zo druk je toch nog even je stempel op de politiek in Nederland. Maar alle gekheid op een toverstokje: er viel behalve een woordgrap verder weinig lol te beleven aan de Troonrede dit jaar. Welke woordgrap? De beginletters van de eerste vijftien zinnen vormen samen WILLEM VAN NASSOV, de oude spelling van de naam van Willem van Oranje. Een ‘aardigheidje’ volgens de Rijksvoorlichtingsdienst.
De keuzes van de regering zijn daarbij vooral ingegeven door de wens en de noodzaak het uitgavenniveau te verlagen.
Het kabinet van Balkenende, deel IV, wil ons doen geloven dat de maatregelen van technische aard zijn. De Troonrede kan echter niet verbloemen dat er een flinke ruk naar conservatief-rechts wordt gemaakt: de geldkraan van de kinderopvang gaat dicht, zodat in gezinnen met tweeverdieners de kans stijgt dat een van de partners weer voor de kinderen gaat zorgen. De vrouw is weer de lul waarschijnlijk. Daarnaast wordt de gemakkelijke weg van het ambtenaartje pesten bewandeld. Als er een rechtse hobby is, dan is het wel het presenteren van snijden in eigen vlees als kadootje voor de burger. Alsof dit niet ten koste gaat van de kwaliteit van wat de overheid – onze overheid – aan onszelf levert.Tenslotte wordt alvast een voorschot genomen op het wegbezuinigen van ondersteuning van mensen naar werk. Meedoen is immers zeau PvdA!
Van de beloofde terughoudendheid kun je bij het demissionaire kabinet nauwelijks iets merken. € 3,2 miljard bezuinigen betekent flink snijden in de publieke sector. Des te opvallender is de terughoudendheid bij het parlement, dat de minister-president geen enkele vraag zal stellen over zijn laatste ingediende begroting. Laten we dat ook maar beschouwen als een aardigheidje.
Reacties (16)
Dit commentaar op de troonrede is dus weer zo’n duidelijk voorbeeld van vooringenomenheid, pavlovachtige reactie op wat maar ook met het CDA te maken heeft en een groot gebrek aan realiteitszin en inzicht in de financiele staatshuishuoding.
Alleen al die met de haren erbij gehaalde aanloop in het begin over Alexander en Maxima geeft aan dat het hier niet gaat om serieus inhoudelijk weerwerk te geven, maar slechts “goedkoop” grollen te verkopen en een volstrekt nietszeggend en onzinnig commentaar te geven op een onderwerp als het snijden in de kinderopvang, met alle duistere bedoelingen van conservatief rechts natuurlijk.
Dat door datzelfde conservatief rechts sinds 2005 de kosten van 750 miljoen naar ruim 3 miljard zijn gegaan, daar staan wij gemakshalve niet bij stil en dat de vrouw “de lul” zou zijn, is wel een leuke formulering, maar is duidelijk de keuze van de beide betrokken partners. Er zal moeten worden bezuinigd, dat geldt voor alle onderdelen die uit de staatsruif eten. Dat is ons en mijn geld en het moet fors minder!
@1: sinds wanneer staat ‘de regering’ gelijk aan ‘het CDA’?
Dat de stijging van de kosten van de kinderopvang aan conservatief rechts te wijten zou zijn, lijkt mij onzin. Het is vooral progressief rechts, dat altijd de arbeidsparticipatie van vrouwen hoog in het vaandel heeft gevoerd. Om dat te bereiken, moet je kinderopvang regelen.
In het gangbare rollenpatroon in Nederland is het nog steeds de vrouw, die thuis blijft en voor de kinderen zorgt, als dit door een gebrek aan opvangmogelijkheden nodig is. De vaststelling, dat het de vrouwen zijn, die thuis zullen blijven zitten, en dat die dus de sigaar van deze bezuiniging zijn, is gewoon de realiteit (ook al is dat in theorie hun eigen keuze is). Voor iemand, die begint met anderen een gebrek aan realiteitszin te verwijten, toon je hier een groot gebrek aan realiteitszin.
Volgens mij is dat ook al een gebrek aan realiteitszin, maar het klinkt wel lekker… “uit de staatsruif eten”. Vertel dat maar aan de vrouwen, die thuis zullen moeten blijven zitten, geen inkomen verdienen en daardoor de belastinginkomsten verlagen, waarna we weer nieuwe bezuinigingen door moeten voeren. De vraag of de werknemers van de kinderopvang alleen maar profiteurs zijn, die uit de staatsruif eten, zou ik niet zonder meer met ‘ja’ beantwoorden. Ik zou die werknemers iig geen profiteurs noemen.
Het is ons geld. Als je je belastingen af hebt gedragen is het jouw geld niet meer, maar hebben we de beslissingen over het besteden van dat geld overgedragen aan de mensen, die we daar samen voor gekozen hebben.
Waar is de eerste eerste reactie gebleven?
Het probleem met die eerste reactie lijkt opgelost te zijn.
@1: Je lijkt te vergeten dat de PvdA eerder dit jaar uit het kabinet is gestapt. Het is geen toeval dat de ingreep in de kinderopvang daarna plaatsvindt.
‘Het moet fors minder’ zegt niets over de keuzes die gemaakt worden. Zelfs als we het eens zijn over de noodzaak van bezuinigingen, kun je nog een ander idee hebben. Bijvoorbeeld dat voor het bereiken van het kabinetsdoel van het verhogen van de arbeidsparticipatie in Nederland – wat erg goed is voor ‘onze’ schatkist – het weinig helpt als je de mogelijkheden van kinderopvang drastisch inperkt. Dat het vooral vrouwen treft onderschrijf je ook, begrijp ik uit je reactie.
Het inhoudelijk gehalte van je reactie valt op te sommen als: er kan minder naar kinderopvang, want we moeten allemaal inleveren. Ik zou graag horen wat ‘wij’ daar beter van worden via bezuiniging op dit specifieke onderwerp.
Ik vraag me echt af of de begroting, al eerder aangehaald door de bovenstaande artikelschrijver, uitgevoerd gaat worden. Er komt wel een antwoord van de linkse partijen, met een heuse tegenbegroting. Bij de algemene beschouwingen, waar zelfs de premier geen behoefte aan had, daar worden verhaaltjes verteld, van een demissionair aftredend kabinet, de eventuele bezuinigingen komen bij de financiële beschouwingen. Ergo ik zie de mening van Arnoud niet goed onderbouwd, of hij weet (ongetwijfeld waar) meer dan ik en wil dat niet delen in zijn argumentatie.
@6: er is breed draagvlak voor een bedrag van € 3,2 miljard aan bezuinigingen in de Tweede Kamer. Over de keuze van invulling zal vast nog debat plaatsvinden. Mijn verwachting is echter dat een meerderheid van 76 zetels (VVD, CDA, PVV) het gros van de bezuinigingen (kinderopvang, snijden in re-integratie/inburgering en ambtenaren) zal ondersteunen. Accijnzen verhogen zal ook wel een meerderheid krijgen. Ergo: deze €3,2 miljard blijft in grote lijnen overeind. Het wegmoffelen van het politieke debat in een meer technisch debat bij de financiële beschouwingen vergroot alleen maar de kans op een behouden vaart van deze rijksbegroting.
Heb jij aanwijzingen dat deze aanname niet klopt?
Er moets iets gebeuren en iedereen gaat dat op elk terrein merken en terecht overigens.
De overheid is inderdaad te groot, de lasten te hoog, de bemoeienis te aanwezig. Etcetera.
@7. Nee, ik vraag me gewoon dingen af. Dus de algemene beschouwingen gaan over de invulling van de bezuinigingen, en de financiële beschouwingen alleen technisch over een procentje -/+. Dan zou je gelijk kunnen hebben. Ik blijf het een vreemde situatie vinden – een kabinet nb momenteel nog geen 30 zetels gaat even een begroting opstellen en aanwrijven.
Dat ze een meerderheid kunnen krijgen kan kloppen. Ik hoorde gisteren Rutte heel gemakkelijk voor hun eveneens belangrijke kinderopvang bij de vuilnis zetten. Jammer, maar er moet bezuinigd worden.
Sinds wanneer is het trouwens de norm geworden dat je je kinderen door vreemden op moet laten voeden? Zelf ben ik altijd naar opa en oma, tante’s etc gebracht. Als dat echt niet kon, dan sprak je gewoon met andere ouders af. Jij de ene dag, ik de andere dag. Dat hoeft toch niet allemaal via een opvang? Daarnaast zijn de meeste vrouwen redelijk flexibel qua werk, dus zie ik geen onoverbrugbare problemen, zoals Pedro ze schetst.
Wanneer je besluit kinderen te nemen, moet je je wel realiseren dat je dat veel tijd en geld kost. Dus wellicht dat een van de ouders iets minder moet werken dan. Lijkt me logisch toch?
@10: lijkt logisch, maar staat haaks op het kabinetsvoornemen om de arbeidsparticipatie te laten stijgen. Hogere arbeidsparticipatie = meer mensen die meer uren werken. Dat wellicht een van de ouders iets minder moet werken betekent dat voor de schatkist een financiele aderlating, zowel voor belastinginkomsten (en daarmee bijv. stijgende kosten voor inactiviteit of de stijgende zorgvraag van een stijgend aantal ouderen opvangen) als AOW/pensioenopbouw. Oftewel: als een kabinet beweert dat iedereen moet gaan werken en iedereen nodig is om de kosten van de vergrijzing op te vangen, is het niet logisch om de kinderopvang te beperken. Dat heeft namelijk een negatief effect op het aantal mensen dat (meer uren) gaat werken.
@10: ik heb geen onoverkomelijke problemen geschetst, hoor, Inje, en ik herken wat je daar schetst uit mijn jeugd, als mijn niet werkende moeder toch nog eens een oppas nodig had. Gelukkig hoefde ze niet iedere dag een beroep te doen op oma of anderen, omdat ze niet werkte. dat zou ze ook verschrikkelijk gevonden hebben en ze is voor haar kinderen en kleinkinderen dus heel blij, dat die de mogelijkheid van kinderopvang hadden.
Precies. Terug naar het aanrecht jij. Vrouwen zijn zo flexibel. Mannen niet. Als je de arbeidsparticipatie van vrouwen terug wil dringen en de aloude rolverdeling tussen man en vrouw (werk vs thuis bij de kinderen) wil handhaven, moet je dus de kinderopvang afschaffen. Ook dat is een keuze. Net als het nemen van kinderen, of de vraag wie er thuis blijft om voor de kinderen te zorgen.
PS: laten we de bejaardenzorg ook afschaffen. Dat deden we vroeger ook zelf…. Ik ben daar allemaal niet voor, want ik wil graag gelijke kansen voor mannen en vrouwen, of ze nu kinderen hebben of niet. Anders hebben we straks weer de oude situatie: de rijken hebben kinderopvang, waardoor de mannen en vrouwen kunnen werken, en bij de armen blijft noodgedwongen een van de partners thuis. En dat zal meestal de vrouw zijn. Dat is geen onoverbrugbaar probleem, maar een keuze.
O ja: nu we het toch over keuzes hadden…
Met kinderopvang hebben beide partners in een relatie de keuze om te gaan werken of thuis voor de kinderen te zorgen, als ze de keuze hebben gemaakt om kinderen te nemen. Zonder kinderopvang zal in veel gezinnen de keuze beperkt zijn tot wie er thuis blijft om voor de kinderen te zorgen. Die gezinnen wordt dus een keuze ontnomen. En dat wegnemen van die keuze voor degenen, die niet rijk genoeg zijn om zelf de kosten van kinderopvang te dragen, is ook een keuze. We kiezen er dan voor om mannen en vrouwen gelijke kansen te geven, of we kiezen er voor om dat niet te doen. Ik kies voor het eerste en ik ben dus tegen afschaffing of beperking van de kinderopvang.
En ik ben bereid daar meer belasting voor te betalen, dus. Daar zit ook het probleem dat #1 er mee heeft. Het gaat voor hem niet om gelijke kansen, maar om de inhoud van zijn eigen portemonnee, zoals zijn laatste zinnen duidelijk maken. Hij heeft geen kinderen (meer) en solidariteit met anderen is hem vreemd. Heel politiek correct schrijft ie dat niet letterlijk zo op, natuurlijk.
@Pedro
In je verhaal maakt je wel de aanname dat de kinderopvang duurder is dan de opbrengsten van degene die werkt. Je beseft je niet dat wanneer je werkt en kinderopvang wat duurder wordt, het werk minder opleverd, maar nog steeds een positief resultaat kan hebben. Dan ga je er dus wat op achteruit, maar impliceert niet direct dat je je baan op moet zetten omdat kinderopvang onbetaalbaar is. Tevens vind ik wel dat je een ount hebt qua ouderen. Opa en/of oma in huis nemen of als buurbewoner zodat je als gezin, zeker als je kinderen wat ouder zijn, je steentje bij kan dragen ipv ze in een tehuis dumpen vindt ik iets positiefs. Maja, ik vind ook niet dat de staat alles hoeft te regelen.
@Inje:
Ik kan me ook goed voorstellen, dat de mensen niet alleen willen gaan werken om de kinderopvang te kunnen betalen, dus ze moeten er zelf wel een redelijk bedrag aan over houden, anders kunnen ze beter thuis gaan zitten. De opvang hoeft dus niet per se meer te kosten dan wat de opbrengst van de werkende is. Het is al voldoende als iemand 40 uur per week werkt en daar na aftrek van de opvang maar een schijntje van overhoud. Op zich klopt het punt dat je maakt echter wel (iets gemodificeerd). Als de werkende maar genoeg verdient, kan de opvang uit die extra opbrengsten betaald worden en heeft de werkende niet het gevoel alleen maar te werken om de opvang te kunnen betalen. Dat is betere verwoord wat ik bedoelde met de rijken, die de opvang wel kunnen betalen, en de armen, die dat niet kunnen (beter omdat de tegenstelling rijk-arm vaak meteen allerlei andere emotionele reacties los maakt).
Wat het dumpen van ouderen betreft, ben ik het in principe ook met je eens. We zouden dat niet moeten doen. Aan de andere kant vind ik echter wel, dat we ouderen, die niet door hun kinderen of andere familie op worden gevangen, wel een redelijk onbezorgde oude dag moeten bezorgen. Maar dat betekent dan, dat we onze eigen persoonlijke verantwoordelijkheid t.o.v. de ouderen moeten nemen, en dat levert dan bezuinigingen op. Als we echter top-down gaan bezuinigen op de ouderenzorg, gaat dat ten koste van die ouderen, waar de kinderen die zorg niet op zich (willen of kunnen) nemen, die zelf niet bij hun kinderen willen wonen, of die geen kinderen hebben. Zelf je eigen steentjes bijdragen vind ik ook heel positief, maar niet iedereen is daar toe bereid.
@13 @14 De linker en rechterflank van GC die elkaar in alle redelijkheid met argumenten bestrijden maar ook gelijk durven geven. Het wordt nog eens gezellig op GC!