After the Meltdown

'Where are they now?' Het Amerikaanse Center for Public Integrity zocht uit hoe een aantal verantwoordelijken voor de financiële crisis van 2008 tegenwoordig hun dagen slijten. Gisteren vijf jaar geleden, op 15 september 2008, leidde het faillissement van investeringsbank Lehman Brothers de bijna-ineenstorting van het wereldwijde financiële systeem in. De gevolgen daarvan zijn nog dagelijks merkbaar. En ook de rekening voor het redden van een hele serie banken die 'too big to fail' werden geacht, is ook nog lang niet afbetaald. Het Amerikaanse Center for Public Integrity, een non-profit instelling voor onderzoeksjournalistiek, publiceerde onlangs een serie van drie verhalen over de nasleep van de financiële crisis onder de noemer After the Meltdown. Deze serie laat onder meer zien hoe het voormalige hoofd van de Amerikaanse financiële toezichthouder tegenwoordig financiële instellingen helpt de nieuwe, 'strengere' regelgeving te omzeilen. Een ander aflevering verhaalt dat de CEO's van de verstrekkers van rommelhypotheken (die de trigger voor de financiële meltdown vormden) inmiddels weer met hun zelfde oude streken bezig zijn: het verstrekken van dubieuze leningen aan financieel zwakke consumenten. Een derde aflevering in de serie, tenslotte, beschrijft hoe het de leidinggevenden van een aantal grote zakenbanken is vergaan, die met miljarden aan belastinggeld overeind moesten worden gehouden.

Zakenbanken betrokken bij beursgang Twitter gaven topcliënten andere informatie dan overige investeerders

Iemand nog verbaasd? Ik niet.

According to the Wall Street Journal, analysts who work for Goldman Sachs and other banks on the IPO, which raised $1.8 billion, have been privately telling select investors that Twitter’s revenue may not increase as fast as expected. […]

Investment banks under-hyping a deal they’re selling might not sound like a bad thing. […]

But it became a big issue in the bungled Facebook IPO, leading many to call the offering unfair to average investors. Facebook executives, shortly before the IPO, allegedly told a group of analysts employed by its underwriters that sales projections for the company were too high. The analysts then passed that information on to certain investors. But it didn’t come out until after the IPO that Wall Street’s favorite clients got a glimpse at potential problems at Facebook, at the same time that average investors were being whipped into a frenzy about the deal.

Morgan Stanley (MS) eventually had to pay $5 million to the State of Massachusetts for its role in Facebook’s selective disclosure of information. Facebook and its underwriters are still facing class action suits related to the deal.

And yet the same thing appears to have happened in the Twitter IPO.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-10-2022

Op zoek naar de ‘alfawinst’

De laatste decennia hebben institutionele beleggers in toenemende mate geïnvesteerd in verwachte marktbewegingen, in plaats van ouderwetse aandelen en obligaties. Zolang dit doorgaat blijft het risico op spectaculaire financiële fiasco’s onverantwoord groot.

Enkele dagen geleden publiceerde het webzine Salon een bijdrage van Wallace Turbeville, een financiële insider en voormalig VP van Goldman Sachs. In dit stuk wees Turbeville op een fundamentele verandering die de afgelopen dertig jaar heeft plaatsgevonden op de financiële markten. Ooit investeerden marktpartijen hoofdzakelijk voor de lange termijn, in bedrijven of obligaties waarvan men verwachtte dat de intrinsieke waarde zou stijgen. Tegenwoordig investeert men vooral in de markt zelf, door te anticiperen op bewegingen in de markt. Met andere woorden: ooit werd winst gemaakt door de waardestijging van aandelen, momenteel maakt men winst door korte termijn investeringen op het juiste moment aan te schaffen en weer door te verkopen:

‘There was a time […], when investment was primarily about the fundamental value of shares of stock and corporate and municipal bonds. Investors acquired with a view to hold their investments long enough to realize this fundamental value. But the investing public is now enthralled by the mythic trader, able to spin gold from straw using only his sharp wits. […] The quest is a search for “alpha” returns that exceed the markets. Investment in a sound company or a plain vanilla municipal bond seems so very boring when the opportunity to grab a fraction of the limitless wealth of the Wall Street trader is on offer.’

Libor-gate: zijn zakenbanken de nieuwe maffia?

Barclays ligt onder vuur wegens Libor-gate. Waar gaat het schandaal over en wat zegt het over zakenbanken? Een gastbijdrage van historicus Jeroen Laemers.

De Britse zakenbank Barclays ligt onder vuur wegens ‘Libor-gate’ en moest al 290 miljoen pond aan boetes betalen. Vanzelfsprekend doet dit nieuwe schandaal de reeds belabberde reputatie van de bankensector geen goed. Toch is de verontwaardiging nog lang niet zo groot als deze zou moeten zijn.

Voor een belangrijk deel is dit te wijten aan de ondoorzichtigheid van de malversaties. Iedereen begrijpt straatroof. Het manipuleren van zaken als ‘Libor’ en ‘Euribor’ daarentegen, doet weinigen meteen de wenkbrauwen fronsen. Niettemin is het laatste aanzienlijk winstgevender en, voor de samenleving als geheel, een stuk kwalijker.

Wat is Libor?

Libor staat voor ‘London Interbank Offered Rate’, met andere woorden: het (geschatte) rentetarief waartegen vooraanstaande Londense banken geld van elkaar kunnen lenen. Hoewel de daadwerkelijk in rekening gebrachte rentetarieven van uur tot uur variëren, is Libor een gezaghebbende richtlijn waarvan in de praktijk weinig wordt afgeweken. Euribor is vergelijkbaar met Libor, maar gaat uit van de interbancaire rentetarieven die gelden binnen de eurozone in plaats van de Londense City.

Waarvan wordt Barclays beschuldigd?

Barclays heeft inmiddels toegegeven stelselmatig lagere rentetarieven te hebben doorgegeven aan de British Bankers’ Association dan deze bank in de praktijk aan andere geldverstrekkers moest betalen. Omdat Barclays een zogenaamde ‘designated contributor bank’ is, is Barclays’ opgave van invloed op de Libor als geheel.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.