WW: Meteoorinslag
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Na de ‘gevreesde’ blauwe maandag overleefd te hebben kunnen we onze depressie op peil houden door eens flink te fantaseren over een plotseling einde van de wereld. En welke kant kunnen we daarvoor beter opkijken dan omhoog, de hemel in, vanwaar de dodelijke meteoren ieder moment op ons hoofd kunnen vallen?
De meteoorinslag is een geliefd onderwerp voor apocalyptische fictieschrijvers, Wikipedia geeft een lijst van maar liefst 54 fictiewerken waarin een ‘impact event’ (of inslagproces) voorkomt. Hierin zorgt de impact van een meteoor, maan of planetoïde vaker wel dan niet voor gedeeltelijk of totale uitroeiing van het leven zoals wij dat kennen. De schrijvers schudden deze feiten niet geheel uit hun mouw, geologisch en paleontologisch onderzoek hebben aangetoond dat er minstens vijf Massa-extincties zijn voorgekomen in de laatste 540 miljoen jaar. Hiervan is de Perm-Trias extinctie de meest bekende. Sinds die tijd moeten we onder andere de trilobieten, rugose koralen en graptolieten missen. De oorzaak van deze plotselinge massasterfte wordt over het algemeen gezocht in de hoek van de vulkaanuitbarstingen of meteoorinslagen. Vooral de vrij recente ontdekkingen van grote impactkraters en de observatie van de catastrofale impact van de komeet Shoemaker-Levy 9 met Jupiter in 1994 leidden tot de conclusie dat inslagen significante veranderingen hebben bewerkstelligd gedurende de geschiedenis van de aarde.
En wat in het verleden gebeurd is, kan zo weer gebeuren. Discover magazine riep dan ook in hun ‘20 Ways the World Could End‘ de meteoorinslag uit tot meest waarschijnlijke oorzaak voor het Einde der Tijden. Het artikel noemt ook de vrij recente Tunguska impact. In 1908 vond in Siberië een explosie plaats die zijn weerga niet kende. Volgens ooggetuigen daalde een vuurbal neer uit de hemel en knalde deze in de lucht uit elkaar. De precieze toedracht is nog altijd niet duidelijk, maar de meest gangbare verklaring is een meteoriet die acht kilometer boven het aardoppervlak uit elkaar spatte. De energie die daarbij vrijkwam deed alle alle bomen in een omtrek van 40 kilometer breken als luciferhoutjes.