Genoeg van vuurwerk

Aankomende januari zullen we ongetwijfeld weer horen voor hoeveel miljoenen er schade is aangericht en hoeveel mensen er gewond zijn geraakt tijdens deze vuurwerkperiode. Oogartsen en hulpverleners zullen opnieuw hun bezwaren uiten tegen de verkrijgbaarheid van consumentenvuurwerk. Huisdiereigenaren plaatsen berichten op Facebook over hun bange honden, katten en paarden. Elk jaar opnieuw. Maar hoe erg is het nou werkelijk en wat heeft Nederland er voor over om deze traditie voort te zetten?

Foto: Kort - illustratie Sargasso

KORT | Vuurwerkoverlast

OPINIE - Het meldpunt voor vuurwerkoverlast dat een paar ijverige GroenLinksers een week geleden oprichtte heeft al meer dan 30.000 50.000 meldingen binnen gekregen. Blijkbaar storen meer mensen zich aan de wekenlange terreur van opgefokte pubers met hun voorliefde voor harde knallen.

De initiatiefnemers van het meldpunt hadden al laten onderzoeken (pdf) hoe Nederlanders aankijken tegen het particulier gebruik van vuurwerk. Met een verrassend resultaat: 64% (van de ondervraagden, maar dat schijnt representatief geweest te zijn voor Nederland) was voor een verbod op particulier gebruik van vuurwerk! Als dat zo is, zeg ik: verbieden die hap. Ik ben anti-meldpunt, maar nog meer anti-vuurwerk. Het is mooi om naar te kijken, maar een gevaarlijke bezigheid als we het met z’n allen tegelijk gaan afsteken. En misbruikers (zoals die zotte idioten die hier in de straat lawinepijlen horizontaal afschieten) moeten wat mij betreft zwaar bestraft worden.

Voorstanders van particulier vuurwerkgebruik zullen beargumenteren dat met een verbod de goeden moeten lijden onder de slechteriken. Lawinepijlen, strijkers, en ander zwaar vuurwerk zijn immers al verboden. En er mag alleen vuurwerk afgestoken worden op Oudjaarsdag tussen 10 uur ’s ochtends en 2 uur ’s nachts. Maar vrijwel niemand houdt zich daaraan, dus wat hebben die regels voor zin als ze niet nageleefd worden?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.