Genoeg van vuurwerk

Aankomende januari zullen we ongetwijfeld weer horen voor hoeveel miljoenen er schade is aangericht en hoeveel mensen er gewond zijn geraakt tijdens deze vuurwerkperiode. Oogartsen en hulpverleners zullen opnieuw hun bezwaren uiten tegen de verkrijgbaarheid van consumentenvuurwerk. Huisdiereigenaren plaatsen berichten op Facebook over hun bange honden, katten en paarden. Elk jaar opnieuw. Maar hoe erg is het nou werkelijk en wat heeft Nederland er voor over om deze traditie voort te zetten?

Foto: Kort - illustratie Sargasso

KORT | Vuurwerkoverlast

OPINIE - Het meldpunt voor vuurwerkoverlast dat een paar ijverige GroenLinksers een week geleden oprichtte heeft al meer dan 30.000 50.000 meldingen binnen gekregen. Blijkbaar storen meer mensen zich aan de wekenlange terreur van opgefokte pubers met hun voorliefde voor harde knallen.

De initiatiefnemers van het meldpunt hadden al laten onderzoeken (pdf) hoe Nederlanders aankijken tegen het particulier gebruik van vuurwerk. Met een verrassend resultaat: 64% (van de ondervraagden, maar dat schijnt representatief geweest te zijn voor Nederland) was voor een verbod op particulier gebruik van vuurwerk! Als dat zo is, zeg ik: verbieden die hap. Ik ben anti-meldpunt, maar nog meer anti-vuurwerk. Het is mooi om naar te kijken, maar een gevaarlijke bezigheid als we het met z’n allen tegelijk gaan afsteken. En misbruikers (zoals die zotte idioten die hier in de straat lawinepijlen horizontaal afschieten) moeten wat mij betreft zwaar bestraft worden.

Voorstanders van particulier vuurwerkgebruik zullen beargumenteren dat met een verbod de goeden moeten lijden onder de slechteriken. Lawinepijlen, strijkers, en ander zwaar vuurwerk zijn immers al verboden. En er mag alleen vuurwerk afgestoken worden op Oudjaarsdag tussen 10 uur ’s ochtends en 2 uur ’s nachts. Maar vrijwel niemand houdt zich daaraan, dus wat hebben die regels voor zin als ze niet nageleefd worden?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.