De dag dat de journalistiek stierf…

...was 17 juni 1972. Het Watergateschandaal. Niet toevallig was het in 1972 dat verkoopscijfers van de kleurentelevisie hoger waren dan die van de zwart-wit televisies. Vermaak vraagt om kleur. En media werden steeds minder aanbieder van informatie, maar des te meer van entertainment. Rond het Watergateschandaal begon de trend om de kracht van de onafhankelijke massamedia via vermarkting en manipulatie onderuit te halen. Entertainment kan een uitstekend middel zijn om informatie over te brengen. Maar massamedia zijn er niet uitsluitend ter vermaak van het volk. Juist de Nederlandse publieke omroep zou niet mee moeten doen met de trend om vermaak boven informatie te stellen. Een pleidooi voor een publieke omroep naar het model van BBC en VRT.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tien ongevraagde adviezen aan de Belgen (Deel 9)

, door

GeenCommentaar geeft de Belgen geheel ongevraagd advies hoe hun crises op te lossen. Daarom presenteren wij tien tips om Belgie er weer bovenop te helpen. Vandaag al weer nummer 9:

9. Breng de VRT en de RTBF terug onder èèn nationaal bestuur.

Belgische en Europese vlaggen (Foto: Flickr/kwatoko)

Aan de soms hysterische krantenkoppen in Le Soir en Het laatste nieuws valt misschien, in naam van de vrijheid van meningsuiting, weinig te doen, maar dat overheidsomroepen actief bijdragen aan het wederzijdse onbegrip tussen de taalgroepen is onacceptabel. Zonder twijfel is de RTBF de meest gekleurde van de twee (tot in de politieke verslaggeving toe), maar de Vlamingen kunnen er ook wat van. Zelf was ik tamelijk geschokt toen ik keek naar een komisch bedoeld programma waar voortdurend ?luie Walen?-grappen werden gemaakt. Als de omroepbazen zich niet kunnen gedragen moet de politiek maar meekijken, en zorgen dat een neutrale redactie met zowel Vlamingen als Walen de algemene redelijkheid bewaakt.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.