Hè ja, laten we de sharia invoeren

Wie vandaag rondkijkt op Twitter, vraagt zich af wat nou toch de bezwaren van al die Nederlanders zijn tegen de sharia. Gisteren werd bekend dat bij twee kinderdagverblijven in Amsterdam mogelijk tientallen kinderen zijn misbruikt. Aanleiding voor Geert Wilders om vandaag rond te twitteren: Misbruik ruim 30 peuters walgelijk, dader mag nooit meer vrijkomen: zou 30 keer achter elkaar straf moeten uitzitten! Chemische castratie? Een oproep die op Twitter op bijval mag rekenen en het volk blijkt te inspireren tot nog veel verdergaande maatregelen. De suggesties vliegen je om de oren: castreren met een botte nijptang, zonder verdoving, een vat zoutzuur gebruiken, de dader opsluiten met de ouders van de slachtoffers en daarna alleen maar aanvegen, rituele slachting, herinvoering van de doodstraf. Sommigen verlangen terug naar de Middeleeuwen, zodat hij publiekelijk terechtgesteld had kunnen worden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.