Rivaliteit van voetbalsupporters en foute spreekkoren

Geen voetbal zonder rumoer van hooligans. Volgens de Schotse socioloog Waiton bestaat er een elitair vooroordeel over voetbalsupporters en worden zij zwaarder gecriminaliseerd dan anderen die zich misdragen. De rivaliteit van voetbalsupporters brengt bepaald niet fijnzinnige omgangsvormen met zich mee. Er wordt onder invloed van overvloedig alcoholgebruik nogal eens stevig gevochten rond de stadions. En dan zijn er in het stadion nog de spreekkoren, de liedjes, de scheldpartijen over en weer, en de haatdragende uitingen tegen individuele spelers. In de wedstrijd van Ajax tegen Feyenoord van begin dit jaar had doelman Kenneth Vermeer van Feyenoord (ex-Ajax) het bijvoorbeeld zwaar te verduren. Hij werd voor ‘hoerenjong’ en ‘NSB’er’ uitgemaakt. Voor de wedstrijd werd een pop met zijn naam opgehangen alsof hij de doodstraf kreeg. Regelmatig zijn er incidenten vanwege racistische of antisemitische uitingen. "We gaan op Jodenjacht" is een kreet, die al uit de jaren tachtig dateert, en inmiddels volledig is ingeburgerd bij  voetbalsupporters die bij Ajax op bezoek gaan. De Ajax-supporters zelf gebruiken "Joden" als geuzennaam, en hangen naast het clubvaandel de Israëlische vlag. De reacties daarop van de tegenpartij worden door de buitenwacht opgevat als een kwalijke vorm van antisemitisme.

Door: Foto: Vincent Teeuwen (cc)
Foto: Angelo Romano (cc)

FC Twente ten onder aan schaamte

, door

OPINIE - De bestuurscultuur die voetbalclub FC Twente de vernieling in heeft gedraaid is volgens Aart G. Broek exemplarisch voor gedrag in de gehele semi-publieke sector. De rol van de angst voor gezichtsverlies blijft hierin volgens hem onderbelicht.

In een eindeloze reeks commentaren op het falen van FC Twente blijft de feitelijke reden van de neergang ongenoemd. Bestuurders raakten het zicht kwijt op de beperkingen van het eigen kunnen en stortten de eigen organisatie zodoende in een weerzinwekkende ondergang. Alom werd dit betiteld als verblindende hoogmoed. Kom nou toch! We noemen die verblinding ‘schaamte’.

Symbolen van succes

Laten we om te beginnen de goudkoorts van de jaren negentig in herinnering roepen. Er leek geld in overvloed en aan de groei zou nooit een einde komen. Geïnspireerd door massaal bejubelde zonnekoningen uit het heuse bedrijfsleven begonnen bestuurders van onderwijsinstellingen, ziekenhuizen, zorggiganten, sociale werkvoorzieningen en woningcorporaties met publiek geld ondernemertje te spelen.

Hier mag gelezen worden dat die actoren uit de publieke sector gedrag en handelen uit de private sector selectief overnamen. Wanneer we in de (semi-)publieke sector niet tot de échte en zo bewonderde private sector behoren, kunnen we in ieder geval de façade ervan overnemen. Meer in het bijzonder werden de veronderstelde versierselen van succes gekopieerd: risico’s nemen, lef tonen, visionaire missie formuleren, maakbaarheid verkondigen aan de hand van meetbare verschijnselen, competitieve salarissen, bonussen, luxueuze kantoren en auto’s met chauffeur.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Relletje over mocro’s

, door

Er was weer eens een relletje. Het relletje bestond eruit dat die gast met die snor die op teevee altijd moppert over voetballers deze keer iets gemopperd had over Marokkaanse voetballers. Die zouden op een voetbalteam hetzelfde effect hebben als corpsballen op een collegegroepje: heb je er teveel, dan gaan ze klitten en de sfeer verzieken. Zoals altijd kletste de snor maar wat raak, alleen wonden nu ook mensen buiten de voetbalwereld zich erover op.

De snor overdreef een beperkt en deels achterhaald effect. De gebeten honden overdreven weer wat de snor gezegd had tot het klonk als ‘minder minder minder’. En zo had iedereen zijn portie verontwaardiging om niets weer gehad. Het probleem is niet een al dan niet vermeend cultuurverschil, maar onze permanente behoefte aan commotie.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Blote kont

, door

Het is weer raak op Twitter, dat medium dat ik altijd het liefst mijdt, maar waar alle kranten zo graag over schrijven omdat het er nu eenmaal vol zit met bekvechtende mensen. Zo bericht tenminste het AD. Wat is er gebeurd? Johan Derksen heeft iets gezegd. Namelijk dat bij veel amateurvoetbalclubs volgens hem teveel ‘Marokkanen’ rondlopen.

Nu heb ik het televisiegesprek niet gezien, maar het artikel in het AD lezende valt me één ding op:  ik ben er na het lezen nog steeds niet achter wat nu “het probleem” is waar Derksen het over heeft. Het enige wat ik lees is dat volgens Derksen Nederlanders met een Marokkaanse komaf niet in hun blote kont willen douchen. Dus voetbal werkt alleen als je in je blote kont doucht?

Het enige andere dat Derksen aansnijdt is dat “Nederlandse” jongens niet met “Marokkaanse” jongens willen voetballen (die niet in hun blote kont willen douchen). Zou Derksen het probleem willen aansnijden dat veel “Nederlandse” jongens vooringenomen zijn jegens Marokkanen? Of zijn ze gewoon eigenlijk allemaal op voetbal gegaan omdat ze eerder op zoek zijn naar een blote jongenskont dan de bal?

Dat lijkt mij dan inderdaad wel een probleem. Tenminste, als je van voetbal houdt.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Ver en vivo En Directo (cc)

UEFA, geef me mijn voetbal terug

, door

COLUMN - Hoera. De Champions League is weer begonnen. Weg met die lange grijze winteravonden voor de houtkachel met een goed boek en een glas rode wijn. Lekker weer de dinsdag- en woensdagavonden voor de buis hangen. Genietend van het neusje van de zalm van de grootste voetbalcompetitie ter wereld. PSG en Chelsea beten het spits af in een toernooi dat alleen nog maar voor superrijke voetbalclubs toegankelijk is. Een uitzondering daargelaten. Vijftig miljoen euro voor een middelmatige speler als David Luiz, wie kan dat nog betalen? Leicester, de nummer laatst van de Engelse competitie wellicht. Dankzij de verkoop van de uitzendrechten van de Premier League. Maar op het Engelse voetbal staat nu eenmaal geen maat.

PSG-Chelsea was van een bedroevend laag niveau. Weinig strijd, nauwelijks kansen en twee ploegen die er geen wedstrijd van wensten te maken. Bang als zij waren om nu al op een onoverkomelijke achterstand gezet te worden voor de return op 11 maart. Chelsea kreeg in negentig minuten tijd welgeteld één hoekschop en schoot twee keer op doel. Statistieken liegen niet. Beschamend. Daar dacht de Special One natuurlijk anders over. Mourinho weigerde toe te geven dat zijn spelers niet goed waren. Hij was zelfs uitermate tevreden over het eindresultaat. ‘It was an important goal for us because a draw with a goal is better than one without.’ Een waarheid als een koe. Cruyff zou het niet beter gezegd kunnen hebben.

Foto: duncan c (cc)

Sepp Blatter is de enige echte eindbaas van de FIFA

, door

COLUMN - FIFA-voorzitter Sepp Blatter heeft het helemaal gehad met de internationale media. Hij hekelt de negatieve berichtgeving over de Afrika Cup en vooral de rol van de westerse media daarin. Die besteden volgens hem alleen nog maar over aandacht aan de abominabele omstandigheden waaronder het toernooi plaatsvindt en de ongeregeldheden tijdens de halve finale tussen Ghana en gastland Equatoriaal-Guinea. De negativiteit overheerst. Onterecht volgens Blatter. Hij vindt het een prachtig toernooi, dat ook nog eens goed is georganiseerd. ‘We become slaves to the media who have already given an opinion’ aldus de FIFA-bobo.

Dat is de voorzitter van de Confederation of African Football (CAF), Issa Hayatou, het roerend met hem eens. ‘When something bad happens in Europe, they say it’s an error. When something happens in Africa, they begin talking about corruption.’ Dat Congo de strijd om de derde plaats tegen het gastland liever aan zich voorbij liet gaan uit angst voor gewelddadigheden is natuurlijk ook allemaal de schuld van de westerse pers. Welkom in de wereld van twee machtige voetbalmannen wiens vingerwijzen en zelfbeklag prima passen in het door hen zelf geschapen beeld van de werkelijkheid.

De FIFA is natuurlijk helemaal geen slaaf van de westerse media en als iemand het kolonialisme nieuw leven heeft ingeblazen is het Sepp Blatter wel. Hij heeft de afgelopen jaren vooral in Azië en Afrika kwistig gestrooid met de voetbalmiljoenen van de voetbalbond. Hele continenten hangen inmiddels aan de subsidietiet van de FIFA. En niet voor niets. Voor wat hoort wat in de geldzieke wereld van het voetbal.

Waan van de dag

WK Voetbal in Brazilië levert parkeerplaats van $900 miljoen op

, door

Voorafgaand aan grote sportevenementen worden de meest fantastische economische effecten voorgeschoteld.  Zo ook in Brazilië voor het WK van 2014. Een jaar na datum pakt het iets anders uit:

Brazil spent about $3 billion building 12 new or heavily refurbished stadiums for last year’s World Cup. Officials promised these taxpayer-funded venues would continue to generate revenue for years, hosting concerts, pro soccer games, and other events.

But as Lourdes Garcia-Navarro at NPR reports, most stadiums are failing to generate much revenue at all. The most expensive one, in Brasilia, is most regularly used as a site for a municipal bus parking lot. …

There are economists who study the potential economic impact of these events on the cities that host them, and their findings are unequivocal: they don’t pay. As Victor Matheson, an economist at College of the Holy Cross, told my colleague Brad Plumer, “My basic takeaway for any city considering a bid for the Olympics is to run away like crazy.”

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende