Indiase overheid: eet geen koe om klimaat

De Indiase minister van Milieu: Jairam Ramesh daagt de wereld uit het (goede) voorbeeld van miljoenen hindoes te volgen en voortaan geen rundvlees meer te eten om zo de CO2-uitstoot te verminderen (SMH). Ramesh heeft opzich wel een punt, de productie van 1 kilo steak zorgt voor min of meer vier maal zoveel CO2-uitstoot dan de productie van 1 kilo kipfilet (klikken scrollen). Maar als hindoe heeft hij natuurlijk wel makkelijk praten, hij heeft immers nog nooit het genot van een goede biefstuk geproefd. Hij weet niet wat ie mist?! Voor Argentijnen of Paraguayanen is een maaltijd zonder lap koeienvlees een vegetarische maaltijd (ook al eten ze kip of varken) dat is het andere extreem. Europeanen bevinden zich qua 'roodvleeszucht' gemiddeld ergens tussen latino's en hindoes in. Voor een postmoderne flexitariër in Europa is het minderen van de 'koeconsumptie' een haalbare kaart. Eet bijvoorbeeld enkel nog Schotse Hooglander uit een natuurgebied bij u om de hoek: weinig CO2-miles en niet altijd beschikbaar zodat u vanzelf minder eet.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Doorvoeren walvisvlees

[qvdd]

“Nederland moet nu duidelijk maken waar het staat. Wil ons land zijn handen vuil maken aan de doorvoer van vele tonnen walvisvlees? Wij willen een duidelijk signaal aan walvis- varende landen. Als Nederland meewerkt aan de handel, is ons land medeverantwoordelijk voor de ondergang van deze ernstig bedreigde diersoort.”

Pavel Klinckhamers, campagneleider oceanen bij Greenpeace.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende