Na een intensieve verkiezingscampagne, met een drie weken durende vernietigende oorlog in Gaza als macaber hoogtepunt, zijn vorige week de vervroegde Israëlische parlementsverkiezingen gehouden. Alle stemmen zijn inmiddels geteld en hoewel de centrumpartij Kadima (Vooruitgang) de meeste zetels heeft behaald, is het maar de vraag of partijleidster Tzipi Livni de nieuwe minister-president wordt. President Peres zal na consultaties met de partijleiders diegene aanwijzen die de meeste kans maakt om een meerderheidscoalitie te vormen en Livni is niet de meest voor de hand liggende keuze. De door haar gewenste links-centrum coalitie met onder andere de Arbeidspartij van Barak haalt bij lange na geen meerderheid, en haar tweede optie, een eenheidsregering met belangrijkste rivaal Likud maakt ook weinig kans. Het heeft er alle schijn van dat Likud leider Benjamin Netanyahu (door veel Israeli's ook wel liefkozend Bibi genoemd) de meeste kans maakt om een rechts-religieus blok te vormen, waarin ook het extreem-rechtse Yisrael Beiteinu van Avigdor Lieberman en de zeer religieuze Shas partij plaats zullen nemen. Maar zelfs al lijkt dit de meest voor de hand liggende optie, het blijft een lastige puzzel. Shas en Yisrael Beiteinu liggen elkaar bepaald niet, aangezien de laatste vergaande seculiere hervormingen wil doorvoeren.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Twee maanden geleden begonnen we aan een rondje door Afrika, waar in korte tijd allerlei verkiezings- en coupperikelen elkaar in snel tempo opvolgden. Tijd dus voor de follow-up.
De staatsgreep in Guinee-Bissau is definitief niet meer doorgegaan. Er is een nieuwe regering gevormd en een aanvang gemaakt met hervorming van leger en politie. De situatie blijft echter kwetsbaar. Eerder deze maand vond er nog een schietincident plaats tussen een legereenheid en de presidentiële garde.
In buurland Guinee was de coup wel succesvol. Het land is nog steeds geschorst als lid van het regionale samenwerkingsorgaan Ecowas, maar Human Rights Watch stuurde juntaleider Camara onlangs een vrij milde brief die vooral de praktijken van zijn voorganger bekritiseerde en opriep tot zo spoedig mogelijke verkiezingen (beloofd voor 2010). Ondertussen is een regering gevormd die grotendeels uit burgers bestaat en is een aantal voormalige machtigen aangeklaagd wegens corruptie.
Nog iets verder langs de kust, in Ghana, leverden de verkiezingen een hele hoop gedoe op, maar leidden er uiteindelijk toe dat de verliezer zich netjes neerlegde bij zijn zeer krappe nederlaag tegen opppositiekandidaat John Atta Mills. Deze heeft inmiddels de eerste leden van zijn kabinet benoemd. Ghanezen klopten zichzelf op de borst om hun democratische gezindheid en namen volgaarne de complimenten van anderen in ontvangst.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Simon van Canards.nl, waar het stuk eerder verscheen.
De Israëlische kiescommissie is teruggefloten door het hooggerechtshof op haar beslissing om twee Arabische partijen deelname aan de verkiezingen voor het parlement te verbieden. De Arabische partijen Balad en de Verenigde Arabische Lijst mogen daardoor wel meedoen aan de verkiezingen van 10 februari.
Ultranationalisten overtuigden de kiescommissie eerder dat vertegenwoordigers van de Arabische partijen landen bezocht hebben die bekend staan als vijanden van Israël, waardoor deelname van die partijen aan de verkiezingen niet gewenst was. Bovendien zouden de vertegenwoordigers terroristen steunen en Israëls recht op een eigen staat ontkennen.
Eén van de ultranationalisten, volksvertegenwoordiger Avigdor Lieberman (Yisrael Beytenu), betreurt de beslissing van het hooggerechtshof. Op deze manier is er volgens hem geen grens gesteld aan het gebrek aan loyaliteit aan de Israëlische staat. Lieberman spreekt ook een voornemen uit;
“Aharon Barak said that democracy doesn?t have to kill itself in order to prove its strength. The court threw that statement in to the trash today, and gave the Arab parties a license to kill Israel as a Jewish and democratic state.”
“We will not give up. In the next Knesset we will pass the Citizenship Law, which will put a border on the disloyalty of some of the Israeli Arabs.” (Bron)
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“De regels voor de financiering van politieke campagnes zijn in Nederland veel soepeler dan in de Verenigde Staten. Als we Amerikaanse toestanden willen voorkomen moeten we nu regels maken. Anders is het te laat.” Mediaspecialist van de PvdA Martijn van Dam schetst tijdens het mediadebat Gekozen door de Media in het Haagse Nieuwspoort een beeld van de toekomst van Nederlandse verkiezingscampagnes als miljoenenondernemingen gefinancierd door een onoverzichtelijke hoeveelheid en verscheidenheid aan gulle gevers.
Van Dam vertelt een anekdote over een collega uit Amerika die hem vraagt wat zijn budget is. Wanneer Van Dam een bedrag noemt is de collega geschokt: “But you can’t even buy commercials from that”. Inderdaad, dat kunnen we niet”, zegt Van Dam. “Maar dat willen we wel. Zonder commercials zijn we afhankelijk van de journalistiek voor het overbrengen van onze boodschap.”
Nederlandse politieke partijen hebben dus meer geld nodig voor hun campagnes omdat ze alleen daarmee onafhankelijk van de journalistiek hun boodschap naar buiten kunnen brengen, bijvoorbeeld via commercials. Dat geld moet ergens vandaan komen. Het ligt voor de hand dat dit geld steeds vaker van bedrijven, organisaties en individuen gaat komen die daarmee de politiek willen beïnvloeden. Net zoals in Amerika.
Of erger. Want de regels zijn dus veel soepeler in Nederland dan in Amerika. Van Dam is fel tegenstander van financiering van campagnes door bedrijven en organisaties. Debatgenoot Frits Wester ziet er geen gevaar in, zolang maar bekend is wie wat geeft. Kiezers kunnen dan zelf oordelen of ze een partij nog vertrouwen of niet. Transparantie is belangrijk vindt ook Van Dam, maar het is niet genoeg. Er moeten andere manieren gevonden worden om de campagne te financieren.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Simon van Canards.nl, waar het stuk eerder verscheen.
De democratie Israël weert twee Arabische partijen van de parlementsverkiezingen in februari. Het gaat om Balad en de Verenigde Arabische Lijst. Volgens Haaretz wordt de vertegenwoordigers van de partijen verweten dat ze landen bezocht hebben die bekend staan als vijanden van Israël (Syrië en Libanon). Bovendien zouden de vertegenwoordigers terroristen steunen en Israëls recht op een eigen staat ontkennen.
Ultranationalisten stelden voor om de twee partijen te weren. Een overgrote meerderheid van de kiescommissie stemde in met dat voorstel. Het besluit heeft geen gevolgen voor Arabische leden van niet-Arabische lijsten die meedoen aan de verkiezingen. De Verenigde Arabische Lijst dient een petitie in bij het Israëlische Hooggerechtshof. Balad beraadt zich nog op vervolgstappen.
Het is niet de eerste keer dat de partijen ter discussie staan in Israël. In de aanloop naar de verkiezingen in 2003 worden beide partijen ook uit de race gehaald. Het Hooggerechtshof keurt de boycot echter af. Volgens de rechter kan de Israëlische democratie wel tegen een stootje (vrij vertaald).
Recent veroordelen de Arabische parlementariërs nog het geweld in Gaza in de Knesset, het Israëlische parlement. Ze zijn tegen burgerslachtoffers. Eén van de parlementariërs, de heer Tibi, kon het niet nalaten te vermelden dat hij zich extra verbonden voelt bij de dood van een Arabier “omdat we landgenoten zijn.” Daarop antwoord een ultranationalist, één van de indieners van het voorstel tot boycot van de twee partijen, dat de Arabieren een vijfde colonne in Israël vormen die de natie ondermijnt. Daarop antwoord de heer Tibi weer dat de ultranationalisten fascisten zijn. Een ander Arabisch parlementslid is verwijderd uit de vergadering omdat hij zijn tegenstander niet aan het woord liet.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Nog een van die landen die u weinig interesseren, maar waar we hier hardnekking over blijven schrijven omdat we democratie belangrijk vinden, ook als het ver weg is: El Salvador. Zondag zijn er parlementsverkiezingen, over twee maanden gevolgd door presidentsverkiezingen. De laatste zijn belangrijker, omdat de president zowel staatshoofd als regeringsleider is. Voor het eerst sinds de bloedige burgeroorlog van 1980-1992 lijken de voormalige linkse guerillas van het FMLN te gaan winnen.
De huidige president Antonio Saca is, net als de laatste twee presidenten, lid van Arena, de rechtse partij uit de tijd van de burgeroorlog. Ideologisch is hij goede maatjes met George Bush. Het heeft goede economische banden met de VS opgeleverd en Salvadoraanse troepen in Irak. De bevolking blijft echter zuchten onder armoede en torenhoge criminaliteit van het gewelddadige soort.
Om de ontevredenheid over de huidige prestaties van Arena te kunnen uitbuiten, heeft het FMLN zich een gematigder gezicht aangemeten. Mauricio Funes is een televisiepresentator zonder bloed aan zijn handen, die erin moet slagen niet alleen de armen maar ook een deel van de middenklasse aan zich te binden. Linkse actiegroepen klagen over een mediacampagne die stelt dat Amerika wraak zouden nemen voor een linkse president door Salvadoranen in de VS niet meer toe te staan geld naar huis te sturen.
Vandaag verscheen een stukje van de Jonge Socialisten over de stemprocedure binnen de PvdA voor het bepalen van de lijsttrekker voor het Europees Parlement. Ze zijn daar niet zo gelukkig mee.
In het verhaal geven ze aan dat ze liever voor een eenvoudig systeem van kiezen bij meerderheid gaan. Hierbij halen ze hun eigen interne raadpleging naar voren waar dhr Berman in hun ogen de “massale” steun geniet van de Jonge Socialisten. Maar slechts 160 van die JS-ers hebben een stem uitgebracht en 91 daarvan waren voor Berman. Zo massaal is dat dus niet.
Maar de aangezwengelde interne discussie van de PvdA gaat voorbij aan een andere ontwikkeling. Namelijk de trend dat iedereen binnen een partij tegenwoordig een directe stem moet krijgen in het bepalen van de lijsttrekker. Het bijzondere is dat dit gebeurt binnen twee partijen die juist worstelen met hun idealen, de VVD en de PvdA. Kennelijk is het een reflex om bij afnemende populaire steun juist populaire maatregelen nemen om weer leven in de brouwerij te krijgen.
Maar is dit ook goed? Natuurlijk is het democratisch als iedereen kan meebeslissen wie de lijst trekt. En natuurlijk levert dat vaak ook meer publiciteit op (zie Verdonk versus Rutte). Maar het levert ook veel meer ruis op. En bovendien komt er nog meer aandacht voor het zogenaamde “mannetjesmaken” i.p.v. de inhoud.
Traditioneel stelt in de meeste partijen het partijbestuur een lijst voor waar in een verkiezingscongres wel voorstellen ter verandering op gedaan worden, maar waar in grote lijnen vaak de voorkeur blijft staan. Het partijbestuur heeft in alle stilte de voorselectie gedaan en komt vaak met de kandidaat die het meest past bij de huidige lijn van een partij.
Nu is dit laatste vaak voer voor heel veel interne discussies in partijen en geeft betrokken leden nogal eens een onbevredigend gevoel.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Uiteraard kunt u, beste verkiezingsjunk, elke dag even hier kijken of er al weer wat nieuws te melden is op het verkiezingsfront, maar als extra-de-luxe lezersservice brengt GeenCommentaar het laatste verkiezingsnieuws uit de Verenigde Staten op een presenteerblad op de voorpagina. U heeft wellicht meegekregen dat 16 dagen geleden veel mensen op een zwarte Amerikaan gestemd hebben. Die verkiezing was ditmaal redelijk snel duidelijk, maar in de gelijktijdige verkiezingen voor het Huis van Afgevaardigden en de Senaat waren nog wat losse eindjes. Wat is nu de stand van zaken?
Eerst de presidentsverkiezingen: de overwinning van Obama staat uiteraard niet meer ter discussie. Integendeel, nu ook zo ongeveer alle stemmen per post of van afwezigen meegeteld zijn is zijn voorsprong zelfs nog gegroeid. Obama wint nu met 52,7 tegen 45,9%. In stemmen zijn dat er ruim 8,5 miljoen meer. Ook aardig: Missouri in zijn bellwether status kwijt. Voor het eerst in 100 jaar was de winnaar in Missouri niet de winnaar van de verkiezingen. Weliswaar was het verschil miniem, maar toch.
Senaatsraces
Dan de Senaat. De Democraten hebben daar nog altijd zicht op 60 senatoren. Dat is belangrijk omdat ze daarmee zogenaamde filibusters kunnen blokkeren. Op de verkiezingsavond waren nog drie staten onbeslist en was de vraag wat er met Joe Lieberman zou gebeuren, die weliswaar met de Democraten meestemt, maar onafhankelijk is en nogal openlijk campagne had gevoerd voor John McCain.