Fanmi Lavalas, ooit de machtigste politieke partij van Haïti, doet niet mee aan de senaatsverkiezingen van vandaag. Een tweetal facties binnen de partij leverden verschillende kieslijsten in en die zijn allebei afgekeurd door de kiescommissie, omdat de statuten eisen dat de partijleider zijn handtekening erop zet. Die leider is de afgezette president Jean-Bertrand Aristide, die in ballingschap leeft en de verkiezingen niet wil ondersteunen. Het zou komisch zijn, als Haïti er niet zo beroerd voorstond. Hillary Clinton bezocht het door orkanen (en mismanagement) geteisterde eiland deze week en pleitte voor veel meer hulp. Een donorconferentie leverde ruim 300 miljoen dollar op voor onder andere voedselhulp en reparaties. Niet iedereen gelooft echter dat de regering in staat zal zijn dat op een fatsoenlijke manier te besteden. Door de economische crisis zenden Haïtiaanse gastarbeiders ook nog eens minder geld naar huis. Er zijn geen opiniepeilingen, behalve eentje die zegt dat slechts vijf procent van de bevolking weet op wie ze gaat stemmen. Zo heel veel doet de uitslag er ook weer niet toe, want Haïti is zo afhankelijk van Amerikaans geld dat de (massaal corrupte) politici gewoon zullen moeten doen wat Hillary zegt. Democratisch is dat niet, maar de realiteit is het wel - en het is de vraag of het nou echt slecht is voor de straatarme bevolking.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De stage van de ChristenUnie in de anti-Europese tripartite kongsi tegen de ‘Europese grondwet’ in 2005 is voor deze streng christelijke partij bijzonder leerzaam geweest. In de leer bij de populisten op links (SP) én op rechts (Wilders) hebben de orthodoxe christenen het produceren van propaganda goed in de vingers gekregen. Aanschouw maar eens het nieuwe verkiezingsspotje ten faveure van de zwaar christelijke eurofractie CU-SGP. Op 4 juni a.s. gaan de Nederlanders naar de stembus voor de verkiezing van het Europees Parlement. De CU zet alvast de toon met Europees blauwe verfklodders die maagdelijke tulpen en gezellige oranje molentjes besmeuren. Op de beelden is de Nederlandse vlag vier maten groter dan de EU vlag en spreekt men dreigend over een Europese superstaat en een bemoeizuchtig Brussel. Eigen taal, eigen geschiedenis en eigen traditie worden plechtig benadrukt. ‘Euro-realistisch’ is het eufemisme dat ze bij de CU hebben bedacht voor dergelijke nationalistische propaganda.
Voor degenen die de wereld om ons heen niet in simplistisch oranje–blauw zien is hier een discussie op het euroblog NoseMonkey’s EUtopia: Four points and a question for eurosceptics who believe in the advancing EU superstate. Over de werkelijke voortgang van de Europese eenwording (die er na het verdrag van Maastricht praktisch niet meer is), over waarom een federale staat nog geen superstaat is en nog meer genuanceerde observaties die voor de ‘euro-realistische’ gelovigen in oranje–blauw misschien iets te inhoudelijk zijn.
Moldavië, ingeklemd tussen Roemenië en de Oekraïne, kiest vandaag een nieuw parlement. Worden het weer eens de communisten, die vooral naar Moskou kijken, of gaat de meerderheid naar de rechtse partijen, die meer zien in aansluiting bij de Europese Unie? De lange toegangsprocedure zou zelfs omzeild kunnen worden, als het land zichzelf opheft en net als voor 1940 weer bij Roemenië gaat horen. Een groeiend deel van de bevolking heeft daar wel oren naar.
Het nogal heikele punt daarbij is wat te doen met Transdnjestrië, een afvallige deelrepubliek die nooit bij Roemenië, maar wel bij de voormalige sovjetrepubliek Moldavië hoorde. Transdnjestrië heeft zich zelfstandig verklaard, maar dat wordt niet tot nauwelijks erkend, en al helemaal niet door de Moldaviërs. De Russen ondersteunen de Transdnjestrische claim, om hun betoog dat Zuid-Ossetië zich zou mogen afscheiden van Georgië te kunnen ondersteunen.
Het vervelende voor de Russen is dat ze ook Moldavië te vriend willen houden. Dat schipperen lukt steeds minder goed. Afgelopen vrijdag stuurde de Russische president Medvedev nog een vriendelijk briefje naar zijn Moldavische collega Voronin. Misschien helpt het. Zoniet, dan is het scenario niet ondenkbeeldig dat de nieuwe machthebbers in Chisinau erop aansturen Transdnjestrië overboord te mikken en zelf in rap tempo de EU-haven in te varen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De bestaande coalitie van democratische socialisten en socialistische democraten gaat komende zondag de verkiezingen in Montenegro winnen. Het land van premier Milo Djukanovic ligt goed op koers voor lidmaatschap van de EU en de Navo. De euro is al de nationale munt en dankzij een stevige vastgoed boom groeide de economie de afgelopen jaren als kool. Alleen de interland van zaterdag tegen Italië is waarschijnlijk een onneembare hobbel.
Eigenlijk gaat dat allemaal buitengewoon soepel voor een land dat nog geen drie jaar onafhankelijk is en zich zonder geweld losmaakte van Servië. De Servische oppositie was fel tegen onafhankelijkheid (en tegen de erkenning van Kosovo), maar is inmiddels gesplitst. Een deel van de radicale nationalisten heeft zich bij de onafhankelijkheid neergelegd en is nu bezig de kiezers te paaien met beloftes van economische hervormingen.
De staat van de economie was voor de regering de aanleiding om de vervroegde verkiezingen uit te schrijven. De oppositie beweert dat de regering een nieuw mandaat wil voordat ze haar populariteit zou verliezen als de kredietcrisis echt hard toeslaat. De eerste tekenen van onrust zijn zichtbaar: woensdag demonstreerden 2000 arbeiders tegen de nakende sluiting van aluminiumfabriek KAP, het grootste bedrijf van het land. Maar zelfs als de verkiezingen een truc zijn om nog vier jaar zeker te zijn van regeringsmacht heeft Montenegro waarschijnlijk meer aan een vastgeroeste regering dan een machtsovername door een gefragmenteerde oppositie.
Je zou het een self fulfilling prophecy kunnen noemen: na jaren van Griekse beschuldigingen dat ze andermans culturele erfgoed afhandig proberen te maken, hebben de Macedoniërs besloten zich inderdaad maar afstammelingen van Alexander de Grote te noemen. Ze mogen toch niet in de Navo en de EU, dus waarom zouden ze nog malen om de lange tenen van de zuiderburen?
De uitbarsting van nationalisme, culminerend in de plaatsing van een groot Alexanderbeeld in de hoofdstad Skopje, zou natuurlijk ook iets te maken kunnen hebben met de presidentsverkiezingen van zondag. De bedoeling is dat die met minder schietpartijen verlopen dan de parlementsverkiezingen van vorig jaar. Het etnisch verdeelde land kan wel een identiteit gebruiken die de bevolkingsgroepen (Macedoniërs, Albanezen, Serviërs) overstijgt.
De bevolkingsgroepen zijn ook intern verdeeld. De twee belangrijkste Macedonische partijen kunnen elkaars bloed wel drinken, en hetzelfde geldt voor de twee Albanese. De verwachting is dat de kandidaat van de zittende regeringspartij gaat winnen. De campagne is vreedzaam verlopen en de deur naar de EU staat nog altijd een beetje open.
Het Griekse veto blijft daar echter als een zwaard van Damokles boven hangen. De man die mag proberen de draad te verstevigen, is niet de nieuwe president, maar de machtiger minister-president, Nikola Gruevski. Die is toevallig de kleinzoon van een Griekse verzetsheld, Nikos Gruios – een vingerwijzing dat identiteit op de Balkan een niet alleen heikel maar ook fluïde punt is. Alexander zal nog even met zich moeten laten sollen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dit is een gastbijdrage van Marjolein van de Water zij interviewde voor Noticias Hato Hasbún, de belangrijkste politieke adviseur van de Salvadoriaanse verkiezingswinnaar Funes en bovendien directielid van de FMLN.
“Als die communisten winnen zullen ze ons land verkopen aan Hugo Chavez!” Deze en soortgelijke uitspraken waren de afgelopen maanden veelvuldig te horen uit de monden van tegenstanders van Mauricio Funes, de man die afgelopen zondag de verkiezingen in El Salvador won. Zijn partij, de FMLN (Farabundo Martí para la Liberación Nacional), is een formatie van 5 linkse guerrillagroeperingen die tijdens de burgeroorlog hun krachten bundelden om te strijden tegen de heersende oligarchie. Na het tekenen van de vredesakkoorden in 1992, werd het een officiële politieke partij en is sindsdien de grootste oppositiepartij in El Salvador. De ARENA (Alianza Republicana Nacionalista) is opgericht in 1981 door toenmalig legerofficier Roberto D’Aubuisson, die in de jaren ’70 en ’80 bovendien verscheidene paramilitaire doodseskaders heeft opgericht. ARENA is 20 jaar aan de macht geweest en het land is al die tijd gekenmerkt geweest door een extreme politieke polarisatie.
Volgens Hato Hasbún, de belangrijkste politieke adviseur van Funes en bovendien directielid van de FMLN, zal aan die polarisatie nu een einde komen. In een interview met Noticias benadrukt hij het belang van samenwerken met andere partijen om de problemen in het land het hoofd te kunnen bieden. Hasbún, van oorsprong een Palestijn, wordt beschouwd als de man die verantwoordelijk is voor het kandidaatschap van Funes. Al bij de vorige presidentsverkiezingen presenteerde hij Funes als de ideale kandidaat maar toen koos de partij nog voor de inmiddels overleden voormalig guerrillacommandant Shafik Handal. Funes is de eerste presidentskandidaat van het FMLN die geen verleden heeft in de guerrilla.
Over een jaar zijn er gemeenteraadsverkiezingen, dus partijen beginnen stelling te nemen met de kiezer op het oog. Utrecht was dit weekend het opvallendste strijdtoneel: GroenLinks trok zich uit de coalitie terug vanwege een milieuzaak. Twee andere linkse partijen, SP en Leefbaar Utrecht, zijn tegen de aanleg van een weg (en het college een paar maanden geleden ook, maar kennelijk heeft de PvdA zich bedacht). Met verkiezingen in het vooruitzicht heeft een milieupartij dan weinig keus.
In Rotterdam speelt een curieuze zaak, namelijk de CDA-fractie die probeert haar eigen wethouder eruit te werken, tegen de zin van zowel de achterban als de partijbonzen. Het gaat hier om een botsing van karakters, maar ook om een principiële CDA-zaak: het gezin. Fractievoorzitster Karen Duys, zelf een jonge moeder, houdt vast aan het gezin als hoeksteen van de samenleving, terwijl wethouder Leonard Geluk die rol steeds meer verschuift naar bureau jeugdzorg.
Amsterdam zag al het vertrek van een wethouder om de Noord-Zuidlijn. Die gaat ongetwijfeld inzet worden van de verkiezingsstrijd en het zou voor de PvdA toch lastig campagne voeren zijn met de verantwoordelijke Tjeerd Herrema in de gelederen. Niet dat Herrema veel te verwijten valt, maar probeer dat de kiezer eens uit te leggen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.