Vandaag wordt de concept-kandidatenlijst van de PvdA voor de Tweede Kamerverkiezingen bekend gemaakt. Sommige media doen de net bekend gemaakte kandidatenlijst af als voorspelbaar, maar er zijn toch wel een paar bijzonderheden te noemen. De eerste verrassing is dat Nebahat Albayrak wederom op nummer twee na Cohen is gezet. Zij moet dus na Cohen de blikvanger gaan vormen, net als vier jaar geleden. Hoewel ze als staatssecretaris qua beleid weinig bijzonders gepresteerd heeft, is ze (misschien juist daardoor) niet mislukt. Ze heeft verschillende aanvallen rond haar dubbele paspoort, het Armenië-standpunt en asielzoekers ('keuren van eigen vlees') goed doorstaan. De tweede verrassing is dat voormalig minister Van der Laan niet op de lijst komt te staan, maar helemaal voor het burgemeesterschap van Amsterdam gaat. De 'bruggenbouwer' die toch redelijk de schade heeft beperkt na het gedwongen vertrek van Ella Vogelaar is kennelijk niet nodig in Den Haag. Meer verrassingen zitten bij de 'aanstormende talenten' Mei Li Vos en Ahmed Marcouch. Mei Li Vos is blijkbaar uit de gratie en wordt naar een lage plaats verwezen. Marcouch, die niet eens de stadsdeelverkiezingen in Amsterdam wist te winnen, komt daarentegen met stip binnen op plaats 11. En dan is er nog het dissidente kamerlid en partij-ideoloog Paul Kalma, die bijvoorbeeld tegen de verhoging van de AOW-leeftijd stemde. Hij moet genoegen nemen met plaats 40. Een straf voor het doorbreken van de partijdiscipline? De speculaties kunnen beginnen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Hoe de waard is, vertrouwt hij zijn gasten. Aan de verkiezingsprogramma’s van verschillende politieke partijen kun je makkelijk aflezen wie zij het minst vertrouwen. Neem de proef op de som, zoek het woord ‘fraude’ op en je weet wie wie wantrouwt. Het levert zeer herkenbare en soms erg hilarische ideologische tegenstellingen op. Meest genoemd als fraudeur is de uitkeringsgerechtigde, maar ook mensen die langdurige zorg aanvragen vertrouwen sommige partijen voor geen meter.
Bij het CDA in het programma ‘Slagvaardig en samen’ – net zoals bij zowel PvdA als VVD – zijn het de bijstandsgerechtigden en gezinsmigranten de die verdacht worden van fraude. Zij krijgen een eigen, speciale vermelding in elk van deze programma’s. De SP verwacht echter meer fraude aan de bovenkant van de samenleving. De socialisten roepen bijvoorbeeld op tot meer fraudebestrijding door het Openbaar Ministerie bij de fiscus. Wellicht te verwachten bij een verkiezingsprogramma met de titel ‘Een beter Nederland voor minder geld’? De ChristenUnie (‘Vooruitzien’) maakt slechts een keer melding van het woord ‘fraude’, in relatie tot het gebruik van studiefinanciering. De partij van Rouvoet vertrouwt de student dus voor geen cent.
D66 – met hun verkiezingsprogramma ‘We willen het anders’ – gooit het over een hele andere boeg door in te zetten op een Meldpunt voor Slachtoffers Identiteitsfraude. Verdachte onbekend. Hetzelfde geldt voor de SP, die ook bang is voor internetfraude. Daarnaast vermoedt D66 vooral grote kans op fraude bij de mensen die een persoonsgebonden budget in de zorg aanvragen. Ook Trots Op Nederland vindt de zorg verdacht voor fraude, met name mensen die langdurige zorg vanuit de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten vergoed krijgen. De enige partij die mensen in Nederland volledig lijkt te vertrouwen is GroenLinks. Het woord ‘fraude’ komt in het verkiezingsprogramma ‘Echte keuzes voor de toekomst’ op geen enkele plek voor.
Het nieuwe kabinet zal miljarden moeten bezuinigen (de VVD lijkt er met dertig miljard het meeste zin in te hebben). Eigen risico omhoog. Vijf euro per huisartsbezoek. Rollator uit het basispakket. Het zijn kruimels en de administratieve afwikkeling kost vaak meer dan de besparing die het moet opleveren. En dat terwijl er veel geld is te halen in een sector waar ontiegelijk veel wordt verspild. Veiligheid.
Er is vorig jaar 10,3 miljard euro uitgegeven aan veiligheid, becijferde een ambtelijke ‘heroverwegingswerkgroep’ onlangs. De kosten zijn aanmerkelijk gestegen in de laatste jaren. Daar valt dus best wat te halen.
We moeten namelijk eens af van het idee dat veiligheid alles mag kosten. Als het om veiligheid gaat, gelden de gebruikelijke begrotingsregels niet meer. Veiligheid is in toenemende mate verworden tot een gevoel. De broze burger pikt het allemaal niet meer en wil actie, ook al zijn de straten in Almere, Amsterdam en Akersloot best veilig. Het verbeteren van veiligheid is vooral heel veel theater.
De werkgroep heeft naar een besparing van twee miljard gezocht. Sommigen daarvan zijn wijs, zoals het doorberekenen van politiekosten aan grote evenementen, de burger meer zelfredzaam maken, het decriminaliseren van softdrugs en de vervanging van 26 politiekorpsen door één politieorganisatie.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Zondag zijn de Hongaarse parlementsverkiezingen. Of eigenlijk de eerste ronde. Het zullen hoe dan ook historische verkiezingen worden voor het kleine Donauland. Op de eerste plaats omdat het land er economisch heel beroerd voor staat. Maar vooral omdat voor de eerste keer er namelijk nieuwe partijen in het parlement komen. En wat voor partijen: de extreem-rechtse Jobbik en het ‘GroenLinkse’ Lehet Más a Politika. En dat is alleen maar goed voor Hongarije.
In Hongarije zijn sinds de vreedzame overgang van communisme naar democratie, grofweg slechts vier partijen in het parlement vertegenwoordigd. Er zijn twee grote partijen, namelijk de FIDESZ, de steeds conservatievere club van voormalig (en ook toekomstig) premier Viktor Orbán, MSZP, de sociaal-democratische communistische opvolgerspartij. Daarnaast zijn er twee kleinere partijen, de MDF, een conservatief-liberale partij en de SZDSZ, een liberale partij. FIDESZ heeft de afgelopen jaren de hele rechterkant opgeslokt. Het Hongaarse kiessysteem is erg nadelig voor nieuwe partijen: het is een gemengd systeem met deels evenredige vertegenwoordiging en deels een districtenstelsel, waarbij je per kiesdistrict handtekeningen moet halen. Bovendien is er een kiesdrempel van 5 procent.
Nieuwe partijen
De starheid van het politieke systeem, in combinatie met de enorme polarisatie tussen links en rechts die Hongarije in de greep houdt en enkele schandalen, leidt nu eindelijk tot nieuwe partijen die een goede kans maken in het Hongaarse parlement te komen. De Jobbik behaalden vorig jaar in de Europese verkiezingen een enorme verkiezingsoverwinning. Het is een extreem-rechtse partij, die zich openlijk uitsprak tegen joden, homo’s en vooral zigeuners. Ze zijn sterk verwant met de knokploegen van de inmiddels verboden Magyar Gárda, die openlijk niet welgevallige groepen in elkaar sloeg. Er zitten zelfs figuren in die terug willen naar de paganistische godsdienst van voor de kerstening van Hongarije in de Middeleeuwen. Of die vinden dat Jezus eigenlijk Hongaars was. Hele rare mensen dus. In Nederlandse commentaren wordt echter vaak hét unieke aspect van de Jobbik (letterlijk Rechtsen en tegelijkertijd Beteren) vergeten.
Felix Rottenberg hoeft helemaal niet weg uit DWDD, maar het gastenbeleid van DWDD moet wel op de schop.
De permanente klaagzang van Rechts over de publieke omroep is een nieuw couplet rijker: twitterpagina @boycotfelix spant zich in om Felix Rottenberg uit de talkshow DWDD te verwijderen (AD.nl), met direct twee tegenacties: @fanvanfelix en @steunfelix. Nu kan je Rottenberg best een pedante, arrogante, vooringenomen persoon vinden en de VARA verdenken van socialistische sympathieën. Het valt niet te ontkennen dat DWDD ook regelmatig rechtse spreekbuizen als Dion Graus, Dominique Weesie en mr. Hiddema uitnodigen en ongestoord laten uitspreken zonder één (écht) kritisch weerwoord. Als Wilders zou willen dan zou hij meerdere malen per jaar kunnen aanschuiven in de Studio Plantage. Maar Wilderswil niet want hij spint immers garen bij een gechargeerd vijandbeeld van een linkse publieke omroep. Een publieke omroep die spindoctor Rottenberg vooraf aan de verkiezing vrijuit laat spinnen op prime time…
Dat Rottenberg al jaren een schare antifans heeft die hem trouw volgen naar ieder medium waarin hij optreedt ondervonden wij op Sargasso ook. Al bij de eerste column was het offtopic ad hominem geklaag niet van de lucht. Rottenberg zuchtte maar ging wel door en heeft nooit om censuur van zijn plaaggeesten gevraagd. Andersom gebeurt het constant en nu ook weer met deze twitter-actie. Het zal wel weer een mening van vrijheidsuiting zijn, dat boycotten?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
[qvdd]
“We will not allow thirteen years of investment and reform in our public services, to build up the future of these great services, to be put at risk.”
De Britse minister-president Gordon Brown maakte bekend dat op 6 mei 2010 de Britten een nieuw parlement kiezen. Gaan ze door op de oude ‘Labour’-weg of zorgt de conservatieve David Cameron voor ‘change’? Hij probeert Brown af te schrijven zoals Obama lukte in Amerika met George W. Bush:
“It’s the most important general election for a generation. It comes down to this. You don’t have to put up with another five years of Gordon Brown.”
Of komt de echte verandering van de Liberal Democrats en hun leider Clegg:
“I think we just need to do something new this time.”
Gerd Leers volgt Balkenende op.
Balkenende zijn houdbaarheidsdatum is 10 juni definitief verstreken. De vraag is: wie volgt ‘m op? Uiteraard solliciteert niemand openlijk naar de functie, maar dat weerhoudt de potentiële kandidaten er niet van zich nu al in de kijker te spelen. Kandidaten zijn: Hirsch Ballin, Veerman en Wijffels. De meest waarschijnlijke opvolger is in mijn ogen Gerd Leers. Onopvallend opvallend blijft hij zich staatsmanwaardig warm lopen. Een proefballonnetje (zie de Saillante stelling van gisteren) over het districtenstelsel hier, een dubieus compliment over Balkenende’s leiderschap daar en Gerd toont aan dat hij klaar is het stokje over te nemen.
En dat akkefietje over integriteit? Gerd moest volgens eigen zeggen niet weg als burgemeester van Maastricht vanwege een integriteitprobleem. Dat hij een vakantievilla van een topambtenaar kocht, had daar niets mee te maken. Gerd is slachtoffer. Gerd is slachtoffer van niets minder dan een politieke afrekening. Het nemen van heldere en stevige besluiten wekte de woede van zijn wethouders en daarop besloten ze hem aan de kant te zetten. Kortom: Gerd heeft voldoende zelfkennis om het politieke leiderschap van het CDA aan te kunnen. Zijn politieke opvattingen passen perfect in de tijdgeest: streng doch rechtvaardig. Raddraaiers hard aanpakken, maar buitenlanders niet over één kam scheren. Het lijkt verdacht veel op het ‘grenzen stellen, kansen bieden’ van PvdA burgervader Aboutaleb, maar dat terzijde.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.