"What did he deface?" Kohler stared. "The wall in his bedroom." Heidi met his stare, exasperated. "You mean his suicide note?" Kohler just looked at her. The next day Heidi called Adam's company commander, Capt. Phelps. "You know," Heidi fired at Phelps, "I still have a hard time wrapping my mind around the fact that my son is being charged with defacing government property and you people are more concerned about your wall than my son," she stammered. Then she threatened, half jokingly, "I will paint that wall and make this stupidity go away." A pause, and then Phelps snapped, "We'll contact supply and have them bring you the matching paint." Heidi Kohl werd eerst niet gebeld door het leger nadat haar zoon een zelfmoord- poging had gedaan en komt er dan achter dat hij is aangeklaagd wegens het beschadigen van overheidsbezit: de muur waarop hij zijn zelfmoordbericht heeft geschilderd. Nadat het eerder het Abu Ghraib-schandaal onthulde, duikt internetmagazine Salon nu een week lang in de kafkaëske hel die teruggekeerde soldaten wacht.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Gevonden in Detroit deze week… ondersteboven in het ijs op de bodem van een liftschacht in het verlaten Roosevelt Warehouse…. een moord…? een ongelukkig ten val gekomen metaaldief…? hij lag er waarschijnlijk al een paar weken… zijn schoenen waren versleten máár er zaten wel nieuwe veters in… zwervers die in het gebouw leefden liepen aan hem voorbij… wel wat belangrijkers aan hun hoofd: eten zoeken en warm blijven… bovendien hadden ze geen telefoon of ’n kwartje… de post-modernistische ruïne-liefhebbers die op hun vrije zaterdagen door oude gebouwen struinen om arty foto’s te schieten en avontuur te maken zagen hem ook maar vervolgden hun hippe spel van urban icehockey op de bevroren vloer ernaast…. maar iemand moet toch bellen… vond iemand… op den duur… “met 911 goedenmiddag… wat zegt u?” “neem een drilboor mee…” “doen we…” (DetroitNews)
Voor veel Amerikanen is hun creditcard het meest gebruikte betaalmiddel. Gezamelijk hebben ze dan ook bijna 1 biljoen dollar schuld op die kaartjes staan. Geen wonder dus dat sommigen al enige tijd voorspelden dat we ook nog een creditcardcrisis zouden krijgen. Grote maatschappijen als American Express zijn inmiddels dan ook in de problemen gekomen en hebben geld ontvangen van het TARP programma, ook wel ’the bailout’ genoemd. In het geval van AmEx was dat een slordige 3 miljard dollar en om dat geld te kunnen ontvangen werden ze zelfs speciaal omgevormd tot bank.
In deze situatie is het weinig verrassend dat de maatschappijen voorzichtiger worden met het verlenen van krediet. Ze gaan daarbij alleen niet al te handig te werk, zodat klanten met een uitstekende betaalhistorie ineens geconfronteerd worden met teruglopende kredietlijnen. Dat zijn individuele consumenten, maar vaak ook kleine ondernemingen. Die zien ineens een forse kredietfaciliteit van hun balans verdwijnen en hebben ineens een probleem om hun leveranciers te betalen. Dat kan er in het uiterste geval toe leiden dat ondernemingen kopje onder gaan.
Ook de instrumenten waarmee ze bepalen of iemand nog wel kredietwaardig is, zijn nogal twijfelachtig. Er zijn sterke aanwijzingen dat ze gebruik maken van ‘shopper profiling‘. Als je met creditcard betaalt in een winkel waar veel mensen betalen die hun krediet pas laat aflossen, wordt ook jouw krediet naar beneden bijgesteld. Een slachtoffer van deze praktijken, Kevin Johnson, heeft de website NewCreditRules.com opgezet om mensen te waarschuwen voor deze acties.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Los even van de moeite die ik heb met de inhoudelijke politieke keuzes in de Verenigde Staten, ze hebben wel een democratisch systeem dat veel opener is dan dat van ons. Daarbij laat ik wel even het absurde kiesstelsel buiten beschouwing. Maar verder hebben ze veel meer manieren om beleid te toetsen, waarbij het publiek nadrukkelijk ook getuige kan zijn. Ook zijn er heel veel verplichtingen met betrekking tot openheid, bijvoorbeeld over beleidsdocumenten.
George W. Bush heeft verschillende stappen gezet om dat terug te draaien. Maar het lijkt er op dat de nieuwe president dat weer netjes ongedaan gaat maken.
Maar het kan nog mooier. Iemand zag een notitie op de vernieuwde site van het Witte Huis. Een expliciete opdracht van Barack Obama om zorg te dragen voor transparantie, betrokkenheid en samenwerking middels alle nieuwe voorzieningen die daarvoor maar nuttig ingezet kunnen worden.
En dat terwijl ze inmiddels al best veel interessante en goede voorzieningen hebben.
Nee, dan Nederland. Daar moet je op je blote knieën bedelen om veranderingen. Die dan vervolgens vanonder de kaasstolp soepel terzijde geschoven worden met als onderbouwing een stuk historie. Oh ja, en er komt een nieuw systeem dat iedereen gelukkig gaat maken. Beetje jammer dat we al meer dan drie jaar wachten op dat systeem. Ook jammer dat er anderen nodig zijn om de beperkte informatiestroom die er is nog een beetje bruikbaar te maken.
Exemplarisch is ook de recente reactie op het eerste geslaagde online burgerinitiatief. Een burgerinitiatief dat op veel plaatsen tot lekkere felle debatten heeft geleid. Wat wil je nou nog meer in een democratie? Nou, liever geen inbreng van burgers kennelijk, als het aan het CDA ligt. Stel je voor dat burgers teveel relevante vragen gaan neerleggen. Dan kan je als volksvertegenwoordiger toch niet meer je eigen ding doen? En als het allemaal online gebeurt is het al helemaal eng.
Nog een lange weg te gaan hier in Nederland.
Daar gaan we dan, twee supermachten met dito superproblemen staan klaar voor de start om de baas te worden over de 21ste eeuw: Amerika en China. De kersverse en in alle opzichten ozo verfrissende Amerikaanse president Barack Obama heeft een plan voor 825 miljard dollar aan economische stimuleringsplannen neergelegd. Veel van deze plannen houden belastingverlagingen in om zo de onvermoeibaar ondernemende Amerikaanse burger wat lucht te geven. De niet zo kersverse communistische leiding in Peking smijt ook met miljarden om de economische crisis te bestrijden maar besteed haar geld voornamelijk aan old skool infrastructurele megaprojecten. Terwijl Washington slechts 5% van haar stimuleringsbudget besteed aan infrastructuur plant Peking een lange spoorlijn dwars door de woestijn, een netwerk van vrachtspoorlijnen in de centrale Shanxi provincie en een hogesnelheidslijn tussen Beijing en Guangzhou. Maar ook zal er 300.000 km aan rurale wegen worden verhard danwel opgeknapt (IHT). Alleen is er nu wat verwarring ontstaan wie dat allemaal gaat betalen, Peking heeft namelijk projectontwikkelaars gevraagd een deel van het geld bij de lokale overheid te halen of het te lenen van de bank?
De modernisering van het Chinese leger, nog zo’n toekomstgericht typisch 21ste eeuws project van Peking, lijkt al een stuk voortvarender te verlopen. Uit de chaos die ontstond na de grote aardbeving in de provincie Sichuan in 2008 toen soldaten niet overweg bleken te kunnen met de detectie- en satellietapparatuur is de noodzaak tot educatie van het leger ontstaan. Met aantrekkelijke beurzen worden Chinese studenten verleid om voor het leger te komen werken (IPS). De campagne is volgens de overheid een succes, er zouden zich al meer dan 10.000 knappe koppen hebben aangemeld. Washington zet ook in op intelligentie nu de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton heeft aangekondigd dat robuuste diplomatie de beste waarborg is voor een veilig Amerika. Wie gaat er winnen? Kaplan mag het zeggen…
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.