Het Verenigd Koninkrijk vergroent

De verkiezingen voor het Britse Lagerhuis zijn spannender dan ooit. Hoe sterk is UKIP? Op links stijgt de populariteit van De Groenen. Met een modekoningin als sponsor en campaigner. Lange tijd werd in het Verenigd Koninkrijk de politiek bepaald door twee partijen: Labour en de Conservatieven. De partijen wisselden elkaar tot 2010 af in de regering. Toen moest er voor het eerst sinds lang een regering gevormd worden van twee partijen: de Conservatieven en de Liberalen. Het districtenstelsel had al die tijd voor een zodanige stabiliteit gezorgd dat de grootste partij op z'n eentje de regering kon vormen. Elk district vaardigt slechts één vertegenwoordiger af naar het parlement en dat is degene die in dat district het hoogst aantal stemmen heeft gehaald. Alle andere stemmen gaan verloren, met als gevolg dat de grootste partijen de meeste kans krijgen. Nieuwe partijen krijgen geen poot aan de grond, want een stem op iemand die geen kans maakt in een district te winnen gaat per definitie verloren. Alles bij elkaar is het Britse parlement dus bepaald geen volledige afspiegeling van de opvattingen van de Britse kiezers. Een eerlijker kiessysteem is nog niet in zicht zo lang de klassieke oude drie partijen het voor het zeggen hebben. Maar ook in het Verenigd Koninkrijk groeit de kritiek op die gevestigde politieke partijen. De rechtse anti-immigrantenpartij UKIP (United Kingdom Independence Party) groeit en heeft bij de Europese  Verkiezingen, waar volgens een evenredig systeem wordt gestemd, veel stemmen bij de Conservatieven en Labour weggehaald. Labour heeft daarnaast ook nog concurrentie van een alternatief ter linkerzijde: de Green Party of England and Wales. In 2010 hebben de Groenen voor het eerst een parlementszetel bemachtigd. In Brighton Pavillion slaagde Caroline Lucas er in de meerderheid in haar district achter zich te krijgen.  De partij heeft daarnaast een lid in het Hogerhuis, drie Europarlementariërs, twee leden in de raad van Groot-Londen, en vele gemeenteraadsleden, vooral op het platteland. Schotland heeft een eigen Green Party, die vorig jaar samen met de Schotse nationalisten tevergeefs gevochten heeft voor de onafhankelijkheid. De Schotse Groenen hebben twee leden in het Schotse parlement. Vorig jaar zijn daar nog twee overlopers van de Schotse nationalisten bijgekomen. Ook Noord-Ierland heeft een zelfstandige groene partij. In Wales komen de Groenen uit onder de naam Plaid Werdd Cymru. Deze partij is aangesloten  bij de Engelse partij.

Door: Foto: Lake district [foto van de auteur]

Liegen en draaien op z’n Engels

Stel je bent een politieke partij die geen manier onbenut laat om mensen te overtuigen dat “Brussel” de bron van “all evil” is. Je staat zo sterk in je overtuiging dat je na de verkiezingen belooft om de EU te hervormen. Dat EU hof voor de mensenrechten is immers maar lastig, en al die EU immigranten zijn natuurlijk een stelletje parasieten. Erna zal je het resultaat voorleggen aan de mensen door middel van een “in/uit” referendum.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: UK Parliament (cc)

Lessen in Engelse hogere democratie

ELDERS - Ik houd om heel veel redenen van Engeland. Literatuur, taal. Bewustzijn van het archeologisch en cultuurhistorisch erfgoed. De diepe wortels van de wetenschap, rock en pop, wereldtelevisie, humor.

Maar het politieke systeem is ruk. Het districtenstelsel zorgt er voor dat je met 20-25% van de stemmen een bijna absolute macht hebt. Heel veel mensen worden niet gehoord en voelen zich niet vertegenwoordigd.

De representanten van het grote geld zijn dat wel, 16% van de peers heeft betaalde banden met de financial services industry (banken, hedgefunds, verzekeraars, aandelenmakelaars), een veel hoger aantal onbetaalde banden en natuurlijk directe belangen gezien het beheren van hun eigen vermogens.

Want vermogend zijn de heren (en enkele dame) wel. En dat laat zich zien in de politieke besluitvorming: een Russische Oligarch in Londen met een ‘property‘ van 130 miljoen pond betaalde £ 1353,48 aan lokale belastingen, terwijl een gezin in een goedkoop huis in de industriestad Blackburn in Noord Engeland £ 3001,72 kwijt blijkt te zijn. De universiteiten zijn bijna alleen nog maar toegankelijk als je een enorme zak geld hebt (of je enorm in de schulden steekt).

Het toppunt van het archaïsche politieke karakter is uiteraard het House of Lords (het Hogerhuis). Voorheen vrijwel uitsluitend bevolkt door adel, onverkozen en voor het leven. Daarnaast kerkelijke afgevaardigden en inmiddels steeds meer politieke benoemingen. Die laatste dan officieel op voordracht van de Kroon. Veelal bestaat het Hogerhuis uit hele oude oergrijze blanke mannen met archaïsche politieke denkbeelden (voor zover ze wakker zijn).

Foto: Andrys Stienstra (cc)

Schots ‘nee’ resulteert in Engels probleem

ANALYSE - Nu de Schotten ‘nee’ hebben gezegd tegen onafhankelijkheid, moeten Britse politici lastige keuzes maken over de Britse staatsinrichting. Ze hebben Schotland meer autonomie beloofd en dat zal ook gevolgen hebben voor het bestuur van Engeland en Wales. Zelfs na te zijn ontsnapt aan een nederlaag in het onafhankelijkheidsreferendum is de Britse premier Cameron nog niet van dit hoofdpijndossier verlost.

Sinds de overdracht van bevoegdheden aan Schotland, Wales en Noord-Ierland kent het Verenigd Koninkrijk een asymmetrische (verticale) structuur. Dat wil zeggen dat niet alle regionale overheden even veel macht hebben. Het Schotse parlement is bijvoorbeeld machtiger dan het parlement van Wales. En er bestaat helemaal geen Engels parlement. Vergelijk dat met Nederland: hier hebben alle provincies precies dezelfde taken en bevoegdheden, net als gemeenten. In het Verenigd Koninkrijk ligt dat dus anders.

Meer macht

Tijdens de campagne hebben de tegenstanders van onafhankelijkheid beloofd om Schotland meer macht te geven over belastingheffing, uitgaven en sociale voorzieningen. Een commissie onder leiding van Lord Smith of Kelvin moet in november met een rapport komen, wat al in januari moet zijn omgezet in een wetsvoorstel. Hoewel de drie grote partijen wel wat verschillende inzichten hebben, lijkt er wel voldoende consensus te zijn om hier snel uit te komen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Quote du Jour | Chaos

They all think to one degree or other that the right answer is to install Ed Miliband in Downing Street backed by the SNP, a combination to break up Britain and bankrupt Britain, and I think that would be disastrous for our country. I think you saw on our television screens just a hint of the chaos that you would get from that sort of coalition.

David Cameron ging niet naar een chaotisch lijsstrekkersdebat, want boven dergelijk gekrakeel voelt hij zich verheven. Maar ondertussen gaat het niet goed met zijn partij, die deze week weer een procentpuntje verder achterloopt bij Labour. Er zijn nog drie weken te gaan tot de verkiezingen.

Foto: © Copyright Johnny Durnan and licensed for reuse under this Creative Commons Licence.

Schotland, Catalonië, wie volgt?

ELDERS - Heel Catalonië is opgewonden over de kans dat Schotland volgende week voor onafhankelijkheid kiest: Waarom zouden wij geen referendum mogen houden?

Op 11 september 1714 verloren de Catalanen hun autonomie. Op deze nationale feestdag, “La Diada”, wordt sinds enkele jaren door massa’s mensen gedemonstreerd voor onafhankelijkheid van de Catalonië. Vorig jaar vormden 1,6 miljoen mensen een keten tussen de Franse grens in het noorden en de regio Valencia in het zuiden. In de demonstratie van gisteren, die naar schatting 1,8 miljoen deelnemers op de been bracht in een 11 kilometer lange optocht, was de voornaamste eis de erkenning van een referendum over de onafhankelijkheid.  De Catalaanse regering onder leiding van Arturo Mas is vastbesloten op 9 november de bevolking te consulteren. De centrale Spaanse regering is mordicus tegen een referendum. En daar zit het grote verschil met Schotland. Het Schotse referendum is tot stand gekomen in een overeenkomst tussen de Schotse regering en het Verenigd Koninkrijk. In Spanje heeft de conservatieve premier Rajoy een en andermaal laten weten dat er geen sprake kan zijn van een referendum. Afscheiding is tegen de Spaanse grondwet, dus een uitspraak daarover vragen is dat ook. Mas riskeert een conflict met het Constitutioneel Hof. De vergelijking met Schotland gaat ook helemaal niet op, meent Susana Beltran, de vice- voorzitter van de beweging tegen onafhankelijkheid. Catalonië is een regio en geen natie zoals Schotland. Maar dat zien de voorstanders natuurlijk geheel anders. De eigen taal en cultuur zijn belangrijke troeven voor een onafhankelijke natie. Nog belangrijker is misschien wel de economische positie van de regio. Catalonië is een rijke regio.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Downing Street-trollen

De Britten nemen kennelijk alvast een voorschotje op het tegenpropagandaplan van de EU-antiterreurcoördinator. Na Israël, Rusland en IS(IS), richt namelijk ook het Verenigd Koninkrijk een interneteenheid op om de hearts en minds van Twitter en Facebook te veroveren: the 77th Brigade.

The Army is setting up a new unit that will use psychological operations and social media to help fight wars “in the information age”. […] The 77th Brigade, made up of reservists and regular troops and based in Hermitage, Berkshire, will be formally created in April.

VK: “Geef terreurpeuters aan”

Volgens een anti-terreurvoorstel van het Britse Home Office (het ministerie van binnenlandse zaken) moeten medewerkers van peuterspeelzalen voortaan peuters aangeven wanneer het vermoeden bestaat dat deze tot terrorist zouden kunnen opgroeien.

Waarom willen veel Schotten uit het Verenigd Koninkrijk?

Onvrede over het neoliberale beleid van bezuinigingen en privatiseringen, die hen zowel door de Tories als door Labour wordt opgelegd, volgens journalist John Nichols.

Schotland is links. Het stemt al 44 jaar Labour, bij gebrek aan een alternatief. En ze hebben de olievoorraden om ander beleid te kunnen betalen; ze zien er alleen weinig van terug, vindt het kamp vóór afscheiding.

Nichols toont dat als volgt aan: volgens de “Yes Scotland”-campagne zou afscheiding de volgende zaken mogelijk maken:

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende