Daderprofielen: wat is justitie van plan?

Een interessant berichtje op de site van de Volkskrant vanochtend. Justitie wil misdaad aanpakken met daderprofielen. Hirsch Ballin onderzoekt of justitie deze profielen 'geavanceerder' kan inzetten binnen de bestaande wetgeving. Het blijft allemaal wat vaag, maar de Volkskrant schrijft: "Hirsch Ballin wil daarbij digitale technieken toepassen, bijvoorbeeld de mogelijkheden om bestanden te doorzoeken, zo maakte hij zaterdag bekend. De profielen kunnen dan worden vergeleken met personen die een strafblad hebben." Suggereert de minister nou dat hij profielen wil gaan maken van de hele bevolking? Het zal toch niet? Het voorstel gaat in ieder geval al gepaard met het heftigste geschut dat de overheid heeft om er iets door te drukken. De profielen zullen vooral gebruikt worden om kindermisbruik aan te pakken. En kindermisbruik aanpakken, als je het daarmee oneens bent zal je wel iets te verbergen hebben, toch? Maar dat woordje 'vooral', dat zit me een beetje dwars.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Mededeling

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.