Excuses voor slavernijverleden?

Harry van Bommel (SP) vraagt Balkenende in Suriname namens Nederland formeel excuses aan te bieden voor het slavernijverleden. Volgens de politicus zouden "excuses passend zijn voor het enorme leed dat wij als Nederlanders deze mensen hebben aangedaan". Balkenende moet volgens Van Bommel een voorbeeld nemen aan voormalig Engels premier Tony Blair, de Australische premier Kevin Rudd en Duits bondskanselier Angela Merkel. Deze boden in het verleden al hun excuses aan voor respectievelijk de Ieren, de Aboriginals en de Joden. Hoewel ik Van Bommels uitspraken wel begrijp, weet ik niet wat hij ermee wil bereiken. Hij zal toch vast wel weten dat minister Van Boxtel in 2001 excuses namens de Nederlandse regering aanbood? Om een paar jaar daarna wederom je excuses over aan te bieden lijkt me enigszins overtrokken. Het mag uiteraard, maar het is niet zo noodzakelijk als Van Bommel suggereert. Daarnaast, de vergelijking die Van Bommel trekt met Ierland, de Joden en de Aboriginals om zijn punt te illustreren gaat mank. Het lijkt me een losse politieke flodder van de SP'er, waar volgens mij ook geen Surinamer écht op zit te wachten. Ja, misschien in combinatie met herstelbetalingen wel, ja.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.