“What I kept on the down-low is now dominating American pop culture. Once vampires were mere monsters. Now they’re gorgeous monsters, serving as sultry metaphors for everything from alienation to loneliness to AIDS to thorny gender identification to thwarted teen lust." (Maureen Dowd in The New York Times) NYT-columniste Maureen Dowd benut haar Fourth of July preekje om publiekelijk een van de grote gemiste kansen van haar leven te memoreren. Toen ze nog op high school zat en haar vriendinnen zwijmelden om Mick Jagger en John Lennon had Dowd haar eigen idool. Maar hij werd helemaal niet cool gevonden, had een raar accent en hield niet van in de zon zitten. Bovendien was het een oudere heer die van jonge vrouwen en zuigen hield. Zijn naam: Dracula. ‘I was a sucker for the guy.’ Dowd onderdrukte haar fascinatie en conformeerde zich aan de vriendinnenpolitie. Later in het leven, te laat, begreep ze dat dit een grote fout was geweest. ‘I realized I could have made a living, even gotten rich, on my old boyfriend Dracula. All I needed to do was update his look, sign him up at the gym and send him back to high school.’ Nu is iemand anders multimiljonair geworden met romans over tiener-vampieren en schrijft Dowd armzalige columns voor de New York Times. Aggossie. Moraal: ‘To thine own goo be true’. Oftewel: aangepast zijn koop je niets voor, koester je eigen viezigheid.
Wat zegt deze mevrouw?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.