Vorige week hadden we het even over het wetsvoorstel waarin het afluisteren van het mobiele telefoonverkeer nog wat makkelijker gemaakt wordt. Toen was het al verbazingwekkend dat er geen enkel piepje van de kamerleden te horen was over de zoveelste inbreuk op de privacy onder de noemer van "veiligheid en preventie". Helaas is het verslag van de bespreking nog niet voor ons gewone burgers beschikbaar. Wel is vandaag (of donderdag) al de stemming. En tijdens die stemming komen ook een aantal amendementen en moties voorbij. Je zou dus hopen dat één van de kamerleden op z'n minst wat aanscherping van de regels ter verkoming van misbruik maken van die bevoegdheid zou indienen. Helaas, niets van dat alles. Ze gaan alleen maar over "de consument" die in bescherming genomen moet worden. Na het zoveelste geval van "zoekgeraakte" gegevens in het Verenigd Koninkrijk zou je zeggen dat men hier toch ook voorzichtiger zou gaan worden. Alle gegevens die verzameld mogen worden, zullen verzameld worden. En alle gegevens die verzameld worden, kunnen misbruikt worden. De volgende stap lijkt me duidelijk. En ik ga weer over tot de orde van de dag. Overigens ben ik van mening dat altijd bekend moet zijn hoe de individuele kamerleden gestemd hebben en dat alle stemmeningen direct online beschikbaar moeten zijn. KSTn = Selectie uit recente KamerSTukken.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het zal u hier inmiddels niet meer verbazen dat er weer een klein beetje van uw privacy verloren gaat als morgen de Tweede Kamer instemt met een wijziging in de telecomwet:
“1. Onze Minister kan, in overeenstemming met Onze Minister van Justitie, toestemming geven tot een gebruik van de frequentieruimte dat afwijkt van het bepaalde bij of krachtens dit hoofdstuk, wanneer dit noodzakelijk is:
a. ter voorkoming, beëindiging of opsporing van een misdrijf als omschreven in artikel 67, eerste lid, van het Wetboek van Strafvordering, dat gezien zijn aard of de samenhang met andere strafbare feiten een ernstige inbreuk op de rechtsorde oplevert;
b. ter vaststelling van de verblijfplaats van een aan te houden persoon op de voet van het bepaalde in artikel 565, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering;…”
Oftewel, ze mogen de gesprekken afluisteren als er een vermoeden is van het kunnen gaan plegen van een ernstig misdrijf, zulks ter bepaling van de twee ministers.
Het is maar dat u het weet. Veel illusies over uw privacy had u trouwens toch al niet meer waarschijnlijk.
Hopelijk stellen de kamerleden morgen iets steviger vragen dan de vorige keer. Dat kon de minister makkelijk afwentelen met:
“Zowel bij de toekenning van strafvorderlijke bevoegdheden als bij de toestemming tot het maken van inbreuk op de frequentieruimte zal worden getoetst aan de beginselen van proportionaliteit en subsidiariteit.
Bij deze toetsing wordt de privacy van betrokkenen zorgvuldig tegen andere relevante belangen afgewogen.”
Lang voor: Terrorisme is altijd belangrijk, dus flikker op met je privacy.
2008 is amper een week oud of een nieuwsbericht leidt alweer tot een spoeddebat. De gehackte OV-chipkaart is aanleiding om volgende week de minister op het matje te roepen.
In mijn leven heb ik best vaak meegemaakt dat er in bedrijf op zeer korte termijn ineens een belangrijk overleg werd ingelast. Maar in vrijwel al die situaties was er dan ook iets aan de hand waarbij een snelle beslissing gevraagd werd zodat bepaalde doelen niet in gevaar kwamen. Indien er geen accuut probleem was, werd meestal eerst wat nader onderzoek verricht voordat iedereen uit de normale werkzaamheden gerukt werd met alle gevolgen van dien.
De Tweede Kamer lijkt niet gevuld te zijn met mensen die deze ervaring delen. Media aandacht is belangrijker dan goed besturen.
Ik heb voor u de spoeddebatten van het laatste kwartaal 2007 even op een rijtje gezet (zover ik ze kon vinden).
11 oktober: Vertraging A73
11 oktober: Gehandicaptenvervoer
11 oktober: Aftrekregeling buitengewone uitgaven
16 oktober: Veetransporten
17 oktober: Vertrekpremie ABN AMRO topman
17 oktober: Afschaffing basisbeurs
30 oktober: Taxitarieven (vervallen)
7 november: Ontslagrecht
8 november: Het uitvoeren van een motie over drukjacht
8 november: Toegang publicaties GPD
13 november: Sluiting Unilever vestigingen
21 november: Onomkeerbare stappen kilometerheffing
21 november: Belastingplan
28 november: 1040 urennorm
Dat zijn dus 14 spoeddebatten (waarvan 1 vervallen), een gemiddelde van 1 per week. Maar belangrijker nog zijn de onderwerpen die kennelijk een spoeddebat rechtvaardigden. Zover ik kan nagaan zijn er slechts twee onderwerpen die mogelijk op korte termijn nog iets aan de situatie hadden kunnen veranderen (unilever en drukjacht).
Het steeds aanvragen van spoeddebatten roept het gevoel van een permanente crisis op. Er is altijd wel iets waarvoor de regering met spoed naar de kamer moet. Alsof er sprake is van een aaneenschakeling van fouten. Het vertrouwen in de politiek is hier niet echt mee gediend.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dragen de seksdatingreclames ’s nachts op TV bij aan de seksualisering van de maatschappij? En is een verbod, zoals gevraagd door de meerderheid van de Tweede Kamer, wenselijk?
De zogenaamde oorlog tegen het terrorisme is een asymmetrische. Dat betekent dat de verschillende partijen heel verschillende middelen en een heel verschillende aanpak hebben bij het voeren van de strijd.
Nu geloof ik persoonlijk niet dat je dit als een oorlog moet aanpakken, maar laten we voor deze discussie even aannemen dat dit een oorlog is en dat we kijken vanuit de positie van de partij met het leger.
De “tegenstander” werkt in deze oorlog relatief kleinschalig en heeft als grootste kracht het element van verrassing. Om dit te bestrijden kan je proberen de “vijand” aan te vallen daar waar hij zijn voorbereidingen doet, zie bijvoorbeeld het Afghanistan verhaal. Maar je moet je tevens proberen te verdedigen tegen grote aanslagen. Dat is lastig.
In al haar onmetelijke wijsheid is de NAVO tot de conclusie gekomen dat in dit verband de capaciteit voor het mijnenjagen en mijnenvegen van de marine onvoldoende is. Deze capaciteit is in de loop der jaren langzaam afgebouwd (verouderd) en nu nauwelijks meer aanwezig. Maar, wordt geredeneerd, internationaal gezien is de mijnenlegcapaciteit en de technologische kennis daarover, wel toegenomen. En daarmee de mogelijkheid voor terroristische organisaties om hiervan gebruik te maken om bijvoorbeeld de toegang tot de haven van Rotterdam te blokkeren en daarmee enorme economische schade toe te dienen.
Dat laatste is inderdaad een mogelijkheid die niet uit te sluiten is. De vraag is echter of het middel, waar nu in de Tweede Kamer toestemming voor gevraagd wordt, ook daadwerkelijk gebruikt kan worden om dit soort aanslagen te voorkomen.
Het is immers onmogelijk constant alle waterwegen in de gaten te houden met de gewenste capaciteit, één mijnenveger. Het moet daarom niet al te moeilijk zijn om op het juiste moment één goed geplaatste mijn te leggen. Of sterker nog, gewoon een schip dat in/uit vaart op te blazen.
De mijnenveger is dan ook niets anders dan een duur stuk speelgoed dat geheel nutteloos is in de huidige asymmetrische oorlogsvoering.
En welk prijskaartje we voor deze schijnveiligheid moeten gaan betalen, komen we niet te weten. Dat is namelijk geheim.
Lees vooral ook de vragen die de vaste kamercommissie van Defensie hierover stelt. Zoals deze:
“Betreft het bij de terroristische dreiging tegen de Nederlandse wateren en het Nederlands Continentaal Plat met zeemijnen aanvallen met mijnen die beter geveegd dan gejaagd kunnen worden? Zo ja, kunt u uitleggen waarom of doorverwijzen naar literatuur betreffende aanvallen door terroristen met zeemijnen?”
“Het was een tegenvallend jaar,” peinsde Dr. Mallebrootje, uitvinder van de mobiele telefoon zonder irritante ringtones, terwijl hij staarde naar zijn vervormde reflectie in de laatste kerstbal die hij in de boom hing.
In alles was hij beter geweest dan zijn vader, de beroemde Drs. Mallebrootje, uitvinder van het praten zonder iets te zeggen, die vorig jaar te vroeg heen ging. De heuse doctorstitel, gehaald in Hardewijk, was daar het meest evidente bewijs van. Dus had hij ook wel verwacht het beter te zullen doen in de politiek. Zijn vader haalde dan wel vaak de publiciteit, maar veel resultaten kon hij niet binnenslepen. Dat kwam waarschijnlijk ook doordat hij toch te vaak afgeleid was door dat jonge ding uit de achterban. Wat heet, zeg maar gerust volledig in beslag genomen. De achterban moest eens weten wat er met dat jonge ding allemaal gebeurde. Gelukkig had hij die genen niet mee gekregen. Hoewel, een aantal mede Tweede Kamerleden deden zijn fantasie toch wel menigmaal op hol slaan. Maar hij wist dat het in deze tijd geen pas geeft dat soort uitspattingen toe te laten. Voor je het weet, twitterde er iemand over en lag het op straat.
Nee, serieus werk ging hij van de politiek maken. Maar zijn eerste jaar bracht toch niet wat hij gehoopt had. Schier onmogelijk ook, met alle competitie op dit moment. Hij kon bijvoorbeeld niet tippen aan het enorme aantal ingediende moties waar nooit voor gestemd werd van de PVV. En het tempo van kamervragen stellen van die schone dame Thieme zou hij ook nooit halen zonder een bijzonder fixatie. Met al zijn serieuze inzet had hij slechts twee wetsvoorstellen geproduceerd. Zulke schitterende stukken proza met een perfect bij het probleemgebied passende en in balans zijnde hoeveelheid maatregelen dat de tranen hem nu weer in de ogen schoten. Maar het werd niet begrepen. Sterker nog, hij vermoede dat het niet eens gelezen werd. Alles met meer dan 10 regels tekst was teveel voor de huidige generatie parlementariërs. Als het niet in één sms-bericht paste, dan kon het niet goed zijn.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag wederom een stuk van Ingo Piepers, defensiespecialist.
— Update: Ingo is inmiddels associated blogger. Daarom staat dit stuk nu onder zijn eigen naam —
Deze week hebben de regering Bush, de NAVO én de commandant van de strijdkrachten van de Verenigde Staten in Afghanistan, een kritische evaluatie van de missie in Afghanistan aangekondigd. Er ontstaat een toenemend gevoel bij politieke en militaire analisten en besluitvormers dat deze missie wel eens op een mislukking zou kunnen uitlopen.
De veiligheid in Afghanistan is de afgelopen jaren drastisch verslechterd. Hiervoor zijn meerdere redenen. Een coherente strategie, waarbij sprake is van een gecoördineerde bestrijding van Al Qaeda en van de Taliban én van een effectieve en eenduidige aanpak van de productie van opium, ontbreekt. Om maar eens een paar zaken te noemen. Ook ontstaan toenemende twijfels over de mate van legitimatie van de Afghaanse regering in Kabul: van effectieve governance is namelijk geen sprake.
In de Verenigde Staten wordt momenteel met de gedachte gespeeld om niet alleen de aanpak in Afghanistan te veranderen, maar om desgewenst de eenheden in Afghanistan te versterken. Een dergelijke maatregel zou kunnen worden getypeerd als een nieuwe, maar nu een Afghaanse, surge. Met als doelstelling om de veiligheid in het land te vergroten, de legitimatie van de regering-Karzai te vergroten en om ‘ruimte’ te creëren voor opbouw en economische ontwikkeling. Problematisch is dat de Verenigde Staten in hoge mate zijn uitgeput en momenteel geen eenheden meer beschikbaar hebben, anders dan door de troepensterkte in Irak versneld af te bouwen. Een voorbarige en onwaarschijnlijke stap, in dit stadium.
Het initiatief tot genoemde evaluaties en de gesignaleerde ontwikkelingen staan in schril contrast tot de verwachtingen die het kabinet uit over de situatie in Uruzgan: “de situatie zal in 2010, dankzij de Nederlandse aanwezigheid ‘aanzienlijk’ zijn verbeterd”.
Het is echter onwaarschijnlijk dat de Nederlandse regering over betere informatie beschikt of over een superieur beoordelingsvermogen. Bovendien – dat heeft de geschiedenis ons geleerd – zijn conflicten wat betreft duur en verloop altijd in hoge mate onvoorspelbaar, zeker op een termijn van ruim twee jaar: het valt altijd tegen.
De argumentatie van het kabinet getuigt van wishful thinking én van bluf; instemming van de Tweede Kamer vooral van naïviteit.
Uit genoemde evaluaties zal ongetwijfeld blijken dat de militaire aanpak van de NAVO – en dus ook van Nederland – moet worden gewijzigd: van een ‘conventionele’ aanpak naar een counter insurgency aanpak. Zo’n transformatie vindt nu plaats in Irak, en (vooralsnog) niet zonder succes. Echter belangrijk is om vast te stellen dat een dergelijke aanpak (initieel) grotere risico’s oplevert voor de (Nederlandse) militairen. Dit zijn nu zaken die de regering aan de Tweede Kamer had moeten melden: geen Afghaans zand in Nederlandse ogen.
Einde van het jaar en er kunnen weer lijstjes gemaakt worden. U las er hier vandaag al eerder over.
Vandaag is ook de stemming gesloten bij de NOS voor de politicus van het jaar. De individuele winnaar is bekend. Maar wat ik natuurlijk even wilde bekijken was hoe de partijen en de verschillende rollen scoorden. Daarom de cijfers gejat en door de molen gehaald. Hier de gemiddelden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.