Een groot probleem

Wereldwijd zijn steeds meer landen een democratische rechtstaat geworden de laatste decennia. Soms volgt terugval tot dictatuur, zoals momenteel in Turkije. Mede dankzij de stem van honderdduizenden mensen die in West-Europa wonen. Hoe wordt die stem geïnterpreteerd? “Nederland heeft een groot probleem.” Dit probleem, zo schreef Özcan Akyol vorige week in het AD, is dat tienduizenden mensen in ons land “het geen probleem vinden dat een autocratische leider de vrijheden van mensen inperkt, tegenstanders uitschakelt en mediabedrijven intimideert en opdoekt. Ze zijn zelfs trots op een leider die zich bedient van dit soort praktijken. Dat is angstaanjagend.” Aanleiding voor Akyols zorg: een rapport dat de Turkse president Recep Erdogan afgelopen week 73% van de in ons land uitgebrachte stemmen zou hebben ontvangen, bij een opkomst ergens tussen de 33 en 47%. Dus 60.000 tot 90.000 kiesgerechtigde Turkse Nederlanders zou de moeite hebben genomen om te stemmen op een man die “andersdenkenden de mond snoert, treitert en (…) opsluit.”

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Turkshaming

Een partij met vooral Turkse kaderleden stemde in de Tweede Kamer tegen de vaststelling dat de Armeense genocide heeft plaatsgevonden, of nou ja, het was misschien wel heel vervelend allemaal van die doden, maar er gingen zoveel mensen dood en om nou per se hier een punt van te maken dat was vooral een potje turkshaming en … enfin, om de onwelgevallige gebeurtenis goed uit te melken vroegen ze een hoofdelijke stemming aan en nagelden de Turken van andere partijen vervolgens vrolijk aan de schandpaal in het moederland. Turkshaming, zeg maar, maar dan anders.

De voorman verscheen op de Erdoganbuis en beet de erkenners toe dat ze moesten kiezen aan welke kant ze stonden. Die kon ik niet helemaal volgen. Ik had namelijk het idee dat de kamerleden van GroenLinks, SP, PvdA en VVD een duidelijke keus gemaakt hadden. Ze zijn in de eerste plaats Nederlander. De identiteitscrisis drukt waarschijnlijk niet op hen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time – Potten en Pannen

Ooit liep ik met een grote schoonheid een lange smalle straat omhoog naar het hart van Istanbul. Na een idyllische dag op een nabijgelegen eiland waren we op weg terug naar een conferentie waarvoor we in de stad waren. Halverwege de smalle straat rende een groep jongeren met gasmaskers op ons tegemoet en voorbij. Boven op de heuvel was het Gezipark protest gaande. Een van de rennende gasmaskers gebaarde ons dat het gevaarlijk was en we mee moesten komen.

Foto: Brainbitch (cc)

Griekse eilanden willen concentratiekampen kwijt

ELDERS - Griekenland draagt nog steeds een groot deel van de lasten voor de opvang van asielzoekers en migranten naar Europa

Op 28 oktober viert Griekenland Óchi (Nee)-dag met parades van soldaten en scholieren. Het is een herdenking van de weigering van de Griekse generaal Metaxas om troepen van de Asmogendheden in 1940 toegang te geven tot zijn land. Na het ‘Nee’ van de generaal begon ook voor Griekenland de Tweede Wereldoorlog met een inval van Italiaanse troepen in het noorden.

Voor de parade van de openbare school in Dafni, een voorstad van Athene, won de uit Afghanistan afkomstige Amir (11) dit jaar de competitie voor het dragen van de vlag. Maar de schoolleiding, die elke vorm van discriminatie ontkent, vond hem toch niet Grieks genoeg en liet hem in plaats van de vlag het naambordje van de school dragen. Zijn rol op deze nationalistische feestdag was anderen kennelijk nog steeds een doorn in het oog. Hij kreeg na de parade een steen door de ruit van zijn huis met de boodschap: ‘Vertrek en ga terug naar je dorp’.

Twee jaar na de grote stroom asielzoekers en migranten die via Griekenland Europa binnenkwamen is het economisch zwakke land nog lang niet uit de zorgen.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Lange arm

Toch knap van Ome Recep. Een maand geleden of zo waren de hackers van Putin de grootste bedreiging voor de Nederlandse democratie, maar met een razendslimme inhaalmanoeuvre heeft de lange arm van Ankara de pole position veroverd. Inmiddels is het ophangen van Erdoganposters al zo’n bedreiging voor de openbare orde dat burgemeester Aboutaleb ze uit een etalage in Rotterdam-Zuid liet ratsen.

De posters in kwestie zijn koddig. Op de ene poseert Recep met een protserig, van Asterix gejat schild. Op de andere zit hij met maatje Vladimir gewichtig te wezen. Het schertsbeeld van een in klatergoud gehulde dictatuur werkt bij mij alleen maar op de lachspieren, vooral vanwege de wanhoop die eruit spreekt. Jammer dat er geen sexshop zat naast het verlopen wedkantoortje waar de posters hingen. Dat zou het treurige beeld afgemaakt hebben.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Nederland liep met open ogen in Turkse val

Is het toeval dat Turkije zijn enige vrouwelijke minister stuurt?
En zo liep Nederland met open ogen in de val. Hoe harder het denkt op te treden tegen Turkije, hoe meer het de gevaarlijke cocktail van slachtofferschap en nationalisme aansterkt. Juist op die manier zal de Europese campagne van de AKP zijn vruchten afwerpen.

Volgens Melvyn Ingleby in Trouw heeft Nederland lekker zitten te blunderen in de huidige rel met Turkije.

Foto: strassenstriche.net (cc)

Een ongewenste campagne

OPINIE - De Turkse campagne voor Erdogan’s grondwetswijziging komt de Nederlandse campagnevoerders voor de Tweede Kamerverkiezingen slecht uit.

Premier Rutte vindt het ongewenst dat zijn Turkse collega Cavusoglu naar Nederland komt om campagne te voeren voor het referendum in Turkije over een nieuwe grondwet. In Nederland woont een kwart miljoen Turken met stemrecht. Bij de parlementsverkiezingen in november 2015 bracht minder dan de helft een stem uit, maar de overgrote meerderheid van de stemmen ging wel naar de AK-partij van Erdogan. De Turkse president wil geen enkel risico lopen. Volgens een peiling van onderzoeksinstituut Gezici wijst 58 procent van de Turken de invoering van het presidentieel systeem af.

Cavusoglu is niet van plan zijn bezoek aan Nederland af te zeggen. ‘Wij gaan waarheen wij willen en praten met onze staatsburgers.’ Fijntjes voegde hij daaraan toe: ‘Waar is de democratie of de vrijheid van meningsuiting waarover jullie zeggen ons iets te willen leren? Hoe zit het met de vrijheid van vergadering?’ Vice-premier en PvdA lijsttrekker Lodewijk Asscher reageerde daarop verontwaardigd: ‘Zijn staatsburgers wonen in Turkije, en daar kan de vrijheid van meningsuiting een stuk beter.’ Hij vindt het verkeerd om Turkse Nederlanders steeds ‘aan hun haren terug te slepen’ en noemde de uitspraken van de Turkse minister een gotspe. D66-lijsttrekker Pechtold zei zich voor 100 procent bij de woorden van Asscher aan te sluiten.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Turks paspoort

Een vriend van mij is ooit jaren bezig geweest om van de Turkse nationaliteit af te komen. Dat was nog voor Erdogan. Het was een tocht door bureaucratieën waar achter ieder bureau een ambtenaar zat die het verzoek als een belediging opvatte. Zelfs toen hij op het vliegveld zijn paspoort definitief wilde inleveren, ondervond hij nog tegenwerking.

Onder Erdogan is er recentelijk een tweede optie bijgekomen. Ik las in de krant dat je maar naar het Turkse consulaat in Rotterdam hoeft te gaan en drie keer ‘Gülen’ te roepen om voor eeuwig van de Turkse nationaliteit gescheiden te zijn. Ideaal is het niet, maar de alternatieve weg is ook weinig aanlokkelijk.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Peter Collins (cc)

Cyprus: nu of nooit

ELDERS - Verdeeldheid alom in Europa. Op Cyprus is de kans op hereniging van Turken en Grieken groter dan ooit.

In Zwitserland onderhandelen de Grieks-Cypriotische leider Nicos Anastasiades en zijn Turkse collega Mustafa Akinci onder leiding van VN-ambassadeur Espen Barth Eide over een vredesregeling. Het eiland is sinds 1974 verdeeld in een Grieks en een Turks deel. Het Turkse Noord-Cyprus heeft zich onafhankelijk verklaard, maar het wordt alleen erkend door Turkije dat een legermacht van 35.000 soldaten op het eiland heeft gestationeerd. Het Britse leger heeft er ook nog bases op grondgebied dat nog steeds toebehoort aan het United Kingdom. Sinds 2004 is Cyprus lid van de Europese Unie. Tot nu toe geldt de Europese wet alleen op het Griekse deel, waar inmiddels ook de euro is ingevoerd.

Ondanks de complexe situatie op het eiland is er nu toch een kans dat er een einde gemaakt kan worden aan de verdeeldheid. Anastasiades en Akinci hebben in principe overeenstemming bereikt over een federatief verband van een Griekse en een Turkse zone op het eiland. Onder toezicht van de VN worden nu in Zwitserland de details uitgewerkt. Turkije, Griekenland en het Verenigd Koninkrijk schuiven aan bij het overleg, met name voor het lastigste deel: de noodzakelijke garanties voor veiligheid en defensie.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende