Kunst op Zondag | De trap

Een trap die had moeten verdwijnen krijgt speciale aandacht in een expositie in  het Centraal Museum Utrecht. ‘Vanishing Staircase’, bedacht door Birthe Leemijer, zou overwoekerd moeten zijn door de natuur. Een gemeentemedewerker brandde het nog prille groen weg. In september opent het Centraal Museum de tentoonstelling ‘Botanische Revolutie’ en de trap, het verdwenen groen, krijgt daarin een plaatsje. De trap zelf ondergaat geduldig de nieuwe beplanting. “De museumtrap verdwijnt”, staat er in de brochure bij ‘Vanishing Staircase’’. Nu gaat het om een trap die geen trap is. De treden zijn gekanteld, dat wordt struikelen als je naar hoven of beneden wil. Er zijn echte museumtrappen die wat mij betreft ook wel mogen verdwijnen om plaats te maken voor een beter begaanbaar exemplaar. Wat dacht u van de ‘hoogtevrees’-trap in het Bonnefantenmuseum? Aldo Rossi - Bonnefantenmuseum, Treppenstrasse, 1995. Die trap heeft dezelfde steil als de trap in het Joods Museum (Berlijn). Maar in Berlijn is de trap een stuk smaller en is er links en rechts wel iets meer houvast te vinden. Daniel Libeskind – Joods Museum, Berlijn, 2001. Als architecten al niet je hoogtevrees kietelen, dan toch wel je evenwichtsgevoel. In een Japans en een Canadees museum zou je wat draaierig kunnen worden op de wenteltrappen. Tadao Ando - Hyogo Prefectural Museum of Art, 2002. Frank Gehry - Art Gallery of Ontario, The Baroque Stair, 2008. Mocht je op de volgende trap denken dat het aan je draaierigheid ligt dat je weer terug bij af bent: niet doen -  je bent omgeleid door Olafur Eliasson’s ‘eindeloze trap’. Olafur Eliasson – Umschreibung, 2004. Saaie trappen oppimpen. Daar kunnen hele buurten wat aan hebben. Bijvoorbeeld de 163 met keramieken tegels beklede treden van een trap in San Francisco. In samenwerking met de omwonenden. Aileen Barr en Colette Crutcher - 16th Avenue Tiled Steps, 2003 – 2005. https://www.youtube.com/watch?v=VwjJAIQqzIA In Wuppertal liep dat iets anders. In het kader van een kunstproject mochten kunstenaars hun gang gaan met enkele trappen. Toen de 122 treden van de ‘Holstweiner Treppe’ weer werden gereinigd, kon dankzij een burgerinitiatief het werk van Horst Gläsker opnieuw worden aangebracht. Later is het nog eens twee keer opgeknapt. Hoe het er nu bij ligt is mij niet bekend. Horst Gläsker- Scala, 2006 (2008, 2016). In Turkije kreeg iemand een idee na het zien van dat werk in Wuppertal. Samen met een kennis pakte hij de 200 treden aan van een trap in zijn buurt. De lokale autoriteiten brachten de trap weer in de oude, grijze staat. Regels zijn immer regels. Maar de buurt protesteerde meteen. De burgemeester maakte zijn excuses en zorgde er voor dat de trap weer even vrolijk werd. Ook in Wuppertal: Diemut Schilling – Unterwegs, 2008. De meeste transparante trappen triggeren mijn hoogtevrees net zo vlot als de trap in het Bonnefantenmuseum.  Maar bij de textiele doorzichtigheid van Do-Ho Suh kun je tenminste stevig met beide voeten op de grond blijven staan. Do-Ho Suh - Staircase III, 2010. Al die bijzonder vormgegeven trappen zijn soms met enig ongemak te betreden. Ook gewone trappen kunnen problematisch worden. Bij een chronische handicap of op hoge leeftijd. Gelukkig is er dan de traplift. De 92-jarige dichter Remco Campert heeft er plezier van en dichtte een ode aan de traplift. Maar vandaag o vreugde! kwam de traplift tot me reddende engel die me naar boven voert in het tempo van de tijd die me beschoren is https://www.youtube.com/watch?v=1PQnyMAbC9s Prettige zondag verder.

Door: Foto: Bill Gracey (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Trapontwerp kan levens redden

, door

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Monumentaal trappenhuis in Londen (Foto: Flickr/nick.garrod)

Ondanks alle pogingen die ondernomen worden om Amerikanen gezonder te laten leven blijkt volksziekte nummer één, obesitas toch een stuk moeilijker in te dammen dan gehoopt. Het verwijderen van snoep- en frisdrankautomaten, het helpt allemaal weinig. Na de vele dietisten en fitnesscoaches zijn de architecten de nieuwste beroepsgroep die wordt ingezet om het overgewicht tegen te gaan. Hun opdracht: ontwerp betere trappen(huizen).

Traplopen is, zoals bekend, een enorm goede manier om structureel overgewicht tegen te gaan. Maar de erg diep weggestopte, slecht verlichte trappenhuizen worden in gebouwen in de Verenigde Staten vooral gezien als nooduitgangen, niet als alternatieven voor de lift. Dokter Ishak Ramsi bepleit nu in een artikel in het Southern Medical Journal dat het verbeteren van het ontwerp van trappenhuizen kan leiden tot drastische verbeteringen in de volksgezondheid. Co-auteur is zijn vrouw Nardine Mansi, een architect van beroep. De auteurs bepleiten dat trappen een veel centralere plek moeten innemen in een gebouw. En mensen moeten verleid worden om de trap te nemen: tapijt op de treden, muziek in het trappenhuis en – hoe Amerikaans wil je het hebben – motivational signs ophangen, het werkt allemaal.

Over het precieze ontwerp van de trappen zelf zeggen de auteurs weinig. Maar over trap-ontwerp is elders genoeg te vinden en daar maken we kennis met een geheel nieuwe terminologie van trappen. Het blijkt niet zomaar om een hoopje hout te gaan, nee, we hebben op- en aantreden, voor- en achterhouten, wellen en wellatten, trapbomen en stootborden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.