het Saillant | Genocide verantwoordelijkheid

"Door Rizo Mustafic en de familie van Hasan Nuhanovic van de compound af te zetten, hebben zij geholpen bij de genocide". Vier nabestaanden van de Srebrenica-slachtoffers hebben vandaag bij het Openbaar Ministerie in Arnhem aangifte gedaan tegen Dutchbat-commandant Thom Karremans, plaatsvervangend commandant Rob Franken en adjudant Berend Oosterveen (NRC). Deze Nederlandse militairen zouden zich na de val van Srebrenica schuldig gemaakt aan genocide en oorlogsmisdrijven. Niet door ze zelf uit te voeren, maar wel door de Servische troepen hierbij behulpzaam te zijn. Bovenstaande stelling is een citaat uit de aangifte en niet mijn persoonlijke mening. Ik kan echter wel meekomen in de gedachtengang van de aanklagers die een sterk meewerkende rol van de Dutchbatters zien. Je zou het ook kunnen omdraaien: als Karremans niet had meegewerkt aan de genocide was het een heldhaftige verzetsdaad geweest die hem -al dan niet postuum- vele mooie onderscheidingen had opgeleverd. Hij was dan verantwoordelijk geweest voor het verzet tegen genocide. Het liep echter anders: Karremans hielp soepel mee, dus dat maakt hem (mede)verantwoordelijk aan genocide?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nabestaanden Srebrenica eisen alsnog vervolging Karremans

Zo bericht nu.nl:

De nabestaanden van drie slachtoffers van de val van de moslimenclave Srebrenica in 1995, eisen alsnog vervolging van commandant Thom Karremans van Dutchbat en zijn toenmalige rechterhand Rob Franken. […]

De nabestaanden zijn Hasan Nuhanovic, tolk van Dutchbat en de nabestaanden van Rizo Mustafic, toen elektricien van Dutchbat.

De Nederlandse militairen die de moslimenclave en de bevolking moesten beschermen, hebben de broer en vader van Nuhanovic en Mustafic destijds toch overgedragen aan de Bosnische Serviërs. ”Die hebben ze vervolgens vermoord”, vertelt Zegveld. Karremans en Franken zijn hiervoor verantwoordelijk, vindt de advocate.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.