GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Abhorsen. Er wordt vaak veel in het wilde weg geroepen over terrorisme. De Amerikaans-Joodse terrorisme-expert Jessica Stern wilde het terrorisme echter beter bestuderen dan tot nu toe gebeurd is; door de daadwerkelijke terroristen zelf te spreken. Onder het motto dat onwetendheid de grootste vijand is heeft ze vier jaar lang, vaak met gevaar voor eigen leven, gesproken met religieuze terroristen op elk niveau. Van de gevangen "grondtroepen", ex-terroristen die de organisatie waar zij toe behoorden de rug toe hebben toegekeerd, tot een aantal zeer gezaghebbende leiders van opleidingskampen en terroristische groeperingen. Daarbij kwam ze tot een opmerkelijke ontdekking; de terroristische organisatie als moderne multinational. Er komt een beeld naar voren dat terreurorganisaties veel weg hebben van het zo vervloekte westerse kapitalistische model. Veel van de leiders lijken amper serieus gedreven door religieuze idealen. Een terroristische aanslag levert simpelweg nieuwe donaties op. Iets waar men zich een luxe leven van kan permitteren, en natuurlijk ook de "loonkosten" voor de beroepsterrorist mee betaalt. Een aantal van deze leiders leeft, in samenspraak met de geheime dienst van Pakistan openlijk in luxe villa's in dat land.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden in politieke tijd gerekend. Op 6 september, Wilders’ verjaardag, was er het debat over het WRR rapport “Dynamiek in islamitisch activisme“.
Daags erna rapporteerden de media dat het debat gekaapt was door dhr Wilders. Zijn aanval op de Koran en minister Vogelaar was waar iedereen het over had. Je kon dus niet aan de indruk ontsnappen dat kunstig redenaar Wilders gedurende het hele debat alle punten scoorde.
Na het lezen van het volledige verslag van het debat (vandaag pas verschenen) blijkt de realiteit toch weer eens anders te zijn.
Het verslag beslaat 60 pagina’s. De eerste discussie met dhr Wilders beslaat 9 pagina’s. Daarna blijft hij stil tot een korte opleving op pagina’s 45 en 46. En de enige twee punten die hij probeert te maken zijn “De Koran moet verboden worden” en “Minister Vogelaar is knettergek”. Over het rapport zelf spreekt hij niet, alleen over de reactie van het kabinet op het rapport. Echte argumenten draagt hij verder ook niet aan.
Het debat zelf is verder best interessant. Geen vuurwerk echter, dus vandaar dat de sensatie-geile journalisten er hooguit maar een zin of twee aan besteedden. Maar lees de aanval van Halsema (GL) op Zijlstra (VVD) op pagina 22 maar eens. VVD vindt dat je niet met radicalen moet spreken (zoals in het rapport gesuggereerd wordt). Halsema:
“De heer Zijlstra zegt nu wel dat dit duidelijk is, maar ik hoor vooral: soms wel, soms niet. Met Saudi-Arabië wil hij wel spreken, maar daar worden vrouwen gestenigd.”
(zie ook pagina 35)
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Wij zijn doorgewinterde vechters”, zegt een vooruitgestuurde Ghurka op de Nederlandse basis bij Tarin Kowt.
“Ghurka’s vechten in de frontlinies, doen hun werk goed en willen hun reputatie hooghouden.” (NRC)
De Ghurka’s: Nepalese strijders in Britse dienst met een geduchte reputatie komen de Nederlandse militairen in Uruzgan te hulp. In Argentinië wordt tot op de dag van vandaag nog met ontzag over deze harde strijders met hun kapmessen gesproken. Er doet daar zelfs een urban myth de ronde dat Gurkha’s tijdens hun offensief op de Falkland Eilanden de oren van gedode Argentijnen afsneden en als trofee aan een koord om hun nek regen. Zouden de Ghurka’s qua hardheid en opofferingsgezindheid in dezelfde morele categorie vallen als de Taliban? En zo ja ligt hierin de oplossing van de problemen in Uruzgan?
De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (NCTb), Tjibbe Joustra vreest voor de gevolgen van de toon die sommige prominente Nederlanders aanslaan in de discussie over moslims:
“Zulke radicale uitspraken kunnen individuen die op de rand van geweld staan, het laatste duwtje geven.”
“We hebben bijna een miljoen moslims in Nederland, maar de overgrote meerderheid keurt elke vorm van geweld af. De groep extremisten waar wij ons zorgen over maken, bestaat uit enkele honderden mensen. Als je sommige discussies de laatste tijd beluistert, lijkt het erop dat mensen dat perspectief niet zien.” (AD.nl)
Het is verboden beeltenissen van mens of dier te maken volgens de Taliban. Toch lieten ze in het geheim foto’s van zich maken, ijdel als ze waren. Het verhaal achter de foto’s onthult nog meer bijzonderheden.
11 september is weer voorbij,
maar the War on Terror gaat gewoon door, ook op de Filipijnen.
Journalist Ben Hammersley bericht erover op z’n blog:
Having spent a few days there earlier this month – during which time at least two bombs went off, planted by Al-Qaeda-linked-nutters – I’m very happy to see the Zamboanga Police get a third typewriter.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
