De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Monbiot: ‘CO2 opslag is groene leugen’
“Like biofuels and micro wind turbines, carbon capture and storage turns out to be another great green scam. It will come too late to prevent runaway climate change; the government has no intention of enforcing it; and even if it had, the technique is likely to boost our carbon emissions”. (Guardian)
George Monbiot, de schrijver van het boek HEAT dat oplossingen aandraagt voor het CO2-probleem, maakt gehakt van de groene beloftes van Carbon Capture en Storage (CCS): het in kolencentrales afvangen van CO2 en terugpompen de aarde in. De Britse staatssecretaris belast met het energiebeleid John Hutton merkt op dat maar beter de Britten -met hun hoogwaardige techniek- steenkool kunnen verbranden dan dat de Chinezen dat doen. Maar aan de hand van het huidige beleid van de Britse overheid legt Mobiot haarfijn uit hoe de ontwikkeling van CO2-opslag te langzaam zal gaan en hoe Groot-Brittannië in 2050 alleen nog maar méér CO2 zal uitstoten. Alleen al de bouw van acht nieuwe kolencentrales leidt dan tot een verdubbeling van de huidige CO2-uitstoot, ondanks de (trage) introductie van CO2-opslag. Groene leugens?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.