’t En zijn de Joden niet

Van mij hoeft het niet, groepen Feyenoorders die schreeuwen dat ze op Jodenjacht gaan of #jodengaaneraan als hashtag op Twitter gebruiken. Ik zou er niet aan meedoen als ik van voetbal hield en ik heb een aantal – overigens verder best sympathieke – mensen ontvolgd die elke zondag over Joden zaten de tetteren. Nederlanders zijn overgevoelig als het om Joden gaat. Neem dit rijmwoordenboek bijvoorbeeld. Een aantal woorden zijn gecensureerd; als je op verkrachten zoekt of kanker, krijg je geen resultaat. Ook op Jood en Joden kun je niet zoeken (Turken, Marokkanen, Turkenhoer en zelfs nikker werken wel: wie onvolledig censureert, maakt het alleen maar erger). Leuk rijtje is dat: verkrachten, kanker en Joden. Het zal je maar gezegd worden. Maar wat is er mis met rijmwoorden zoeken bij Joden? Revius zelf gebruikte het woord in zijn beroemde (overigens bedekt antisemitische) ‘t En zijn de Joden niet en mag iemand misschien een gedichtje pennen voor de bar mitswa van zijn neefje? Het hoeft niet meteen te rijmen op zes miljoen doden. Ik geloof toch echt dat Joden zichzelf Joden noemen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Top drie Nederlandse taboes

Edge of Europe trapt de overzichtenmaand af met een top drie van Nederlandse taboes. Opvallend is dat ik geen incidenten heb kunnen vinden in 2011 in Nederland die wijzen op taboes rond de islam of de profeet Mohammed. Ik zal niet ontkennen dat die taboes bestaan, maar deze zorgden het afgelopen jaar niet voor vuurwerk of voor media die zich in rare bochten wringen.

Er heerst  in Nederland een taboe op rechts terrorisme. Breivik was een “eenzame gek”, de naziterreuraanslagen op moslims en andere Kanacken in Duitsland heten nog altijd zuinigjes “dönermoorden” en de vele pogingen tot aanslagen op moskeeën in Nederland worden keurig onder het tapijt geveegd. Rechts terrorisme bestaat niet. Terreur is het exclusief domein van links en natuurlijk vooral van hun bloedbroeders de moslims, wier kinderen dan ook al jaren “straatterroristen” worden genoemd. Dus: kinderen die rondhangen en naar je buurmeisje sissen zijn terroristen en Duitse neonazi’s die Turken overhoop schieten uit extreemrechtse politieke motieven zijn dat niet.

Een enorm taboe is ook Geert Wilders afbeelden als dode. Dit leidde tot moralistische afkeurblogjes en een krokodillentranen huilende Hero Brinkman bij Pauw & Witteman. Een gevoelig mens, die Hero. Een kraker die een – echte – schedelfractuur is geslagen, is “mooi” want “ze staat nog“, maar zijn – getekende – vriend en politiek leider met een – getekende – keukenschaar in zijn borst is aanleiding voor minutenlang gedreig met rechters en gedramatiseer, bijgestaan door Witteman die de voormalige ME’er gedienstig een misplaatste vergelijking met Theo van Gogh aandraagt.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.