Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de 'feitish' van de reguliere media. De gisteren afgetreden SP-frontvrouw Agnes Kant reageerde vanochtend positief op een aanbod van ABN-AMRO om toe te treden tot de raad van bestuur. Ze vestigt daarmee een nieuw Haags record. Volgens critici is het een ?opvallende transfer?, maar volgens de socialiste en het staatsbedrijf is het ?een uitdagende en verstandige stap voor beide partijen?. ABN hoopt met Kant het graaiersimago in te ruilen voor dat van een ?eerlijke en menselijke bank?. Kant zegt een droom in vervulling te zien gaan nu zij eindelijk aan de slag mag bij een groot staatsbedrijf. Zalm laat in een gezamenlijke persconferentie weten ?verheugd? te zijn met de komst van Kant. ?We zijn altijd een eerlijke bank geweest, maar mensen zien dat nog niet zo. Nu hebben we iemand die onze oprechtheid symboliseert. En Kant is natuurlijk een echt mensenmens, altijd een brede glimlach op haar gezicht, met veel zelfrelativering. Dat is iets wat we hier wel kunnen gebruiken.? De ophef over de overstap begrijpt Zalm wel, maar hij noemt de toon van het debat ?overtrokken serieus?. ?We gaan van rode cijfers naar een rode bank,? grapt de liberaal.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Kaj Leers, met een beschouwing van de uitdagingen en problemen van de partijen.
Nederland mag over enkele maanden weer naar de stembus om een nieuwe regering te kiezen. Het slagveld ligt er nu nog maagdelijk en bloemrijk bij, maar is wel totaal overhoop gegooid nu de PvdA uit het kabinet gestapt is. Sommige partijen moeten hun strategie fors bijstellen. De contouren van het nieuwe slagveld zijn duidelijk.
Geen twijfel: de verkiezingen van 2010 gaan over twee zaken. Ten eerste de bezuinigingen. Die moeten er komen, daar is iedereen het over eens. Zoals ik hier schreef is de keuze straks als vanouds tussen links en rechts. Het vallen van het kabinet betekent dat de PvdA de vrijheid heeft om zichzelf terug te trekken in het linkse kamp, terwijl het CDA hetzelfde kan doen in het rechtse kamp.
De tweede zaak is onmiskenbaar de factor Wilders. Maar in tegenstelling tot wat Wilders zelf het liefst doet – zich afzetten tegen linkse partijen – zijn het de rechtse partijen en de SP die het meest van hem te duchten hebben.
SP
Agnes Kant heeft het moeilijk. Ze heeft op sociaal-economische onderwerpen een stevige concurrent in Geert Wilders, die veel kiezers van haar afsnoept. Wilders heeft veel sociaal-economische SP-punten overgenomen. Tegen zijn verbale geweld kan Kant moeilijk op, ook al omdat Wilders ook op sociaal-cultureel terrein kiezers bij haar weghaalt met zijn stevige standpunten inzake moslims en criminaliteit. Kant kan nu niet dezelfde standpunten gaan huldigen. Wil ze kiezers teruglokken van het Wilders-kamp, dan loopt ze het gevaar teveel naar links te moeten overhellen om nog aantrekkelijk te zijn voor meer gematigde kiezers van de PvdA en Groenlinks. Een manier om dat te voorkomen is door te proberen coalities te sluiten met die partijen, zoals Halsema nog voorstelde in 2006 (het ‘kopje koffie’ met Bos). Op die manier kan Kant nog proberen de verschillen met de PvdA en Groenlinks te minimaliseren.
Gisteren liet PVV-fractievoorzitter Wilders weten dat hij bereid is tot compromissen. Om deel te kunnen nemen aan de regering wil hij water bij de wijn doen rond de thema’s immigratie en Islam. Tegelijkertijd stelt hij dat de AOW-leeftijd onbespreekbaar is. De logische vraag is: waarom zegt hij dit juist nu? Het klinkt als bereidheid om te regeren, maar is het dat ook echt?
Iedereen weet dat compromissen horen bij regeren. Maar zijn strategie was tot nu toe om geen millimeter toe te geven, wat een oorzaak is van zijn populariteit. Je kunt je afvragen of hij nu niet aan populariteit zal inboeten. Wellicht gokt Wilders erop dat het verlies aan stemmen bij het rechtlijnige deel van zijn achterban zal worden goedgemaakt door stemmen uit het VVD- en CDA-kamp. Zij wilden in deze interpretatie tot nu toe niet op hem stemmen, omdat hij toch de oppositie in zou gaan. Nu Wilders laat zien dat hij ook in praktijk bereid is tot regeren kan hij wellicht daar nieuwe stemmen aanboren.
Een andere motivatie, die de eerdere niet uitsluit, is dat het hem een mogelijkheid geeft om als “winnaar” de oppositie in te gaan. Wilders wilde immers wel, maar de andere partijen wilden niet. Dat genereert genoeg wrok bij de aanhang om het nog vier jaar uit te zingen. In BNN-today werd er gisteren op gewezen dat Wilders helemaal niet klaar is om te regeren. Hij heeft zijn schaarse goede kandidaten moeten opofferen aan de gemeenteraadsverkiezingen, en dankzij de mol van HP/De Tijd is bekend dat het talentenklasje een lachertje is. Na drie maanden training wisten zij nog niet wie de burgemeester van Almere is. Daarom zou Wilders eigenlijk nu al op de oppositie willen aansturen, en zijn partij de tijd geven zich te ontwikkelen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
[qvdd]
Het is eens te meer bewezen dat Leers een bestuurder is met een draagvlak zoals je zelden ziet. Ik hoop dat ze daar op het Binnenhof aan denken als er straks weer een kabinet moet worden geformeerd.
CDA’er Winants probeert het het Leers-effect in Maastricht te duiden. PvdA en SP – onderdeel van het machtsblok dat Gerd Leers wegstuurde als burgemeester van Maastricht – kregen klappen in de verkiezingen, terwijl het CDA steeg.
Sargasso plaatst gastbijdragen, hieronder volgt een gastbijdrage van Bragg over een krachtig links versus een krachtig rechts politiek blok.
In twee opvallende optredens hebben Agnes Kant bij ‘24 uur met…’ en Femke Halsema bij De Wereld Draait Door deze week hun liefde voor regeringsdeelname uitgesproken. Hoewel alleen D66 momenteel kan bogen op een substantiële winst in de peilingen, mag de door beide lijsttrekkers gewenste toekomstige coalitie niet geheel worden uitgesloten. In weerwil van de door velen doodverklaarde links-rechts tegenstelling, tekent zich een strijd af tussen twee duidelijk geprofileerde blokken.
De vroege liefdesverklaringen kregen een extra dimensie door een uitlating van wisselspeler Ronald Plasterk, die zich tot schrik van de zieke Wouter Bos op een PvdA-verkiezingsbijeenkomst in Eindhoven uitsprak voor een links kabinet. Ik verwacht overigens dat zowel de PvdA als D66 zich niet uit zullen willen laten over een mogelijke coalitie. De PvdA blinkt niet uit in principiële keuzes en zal het CDA niet nog meer van zich willen vervreemden.
De grote vraag is of PvdA en CDA het huidige kabinet tot inzet van de verkiezingen zullen maken. Als het kabinet tussentijds valt, ligt dat niet voor de hand, maar zit het tegen alle verwachtingen toch de rit uit, dan zou het mij niet verbazen als de PvdA dit toch zal doen. Overigens zal de PvdA eerst moeten zorgen dat ze minstens op een zeteltje of dertig uitkomen.
Een mailwisseling tussen Bits of Freedom en SP-Kamerlid Arda Gerkens legt haarfijn de gevaarlijke naïviteit van veel bestuurders en politici bloot. Sorry mevrouw Gerkens, goede bedoelingen zijn niet genoeg om function creep tegen te houden.
Aanstaande vrijdag kan de Commissie-Gerkens een Big Brother Award in de wacht slepen vanwege haar voorstel voor een downloadverbod. De jury is niet te spreken over het gebruik van zogenoemd Deep Packet Inspection, of DPI. Dat ingrijpende volginstrument wordt gretig gebruikt door schattige regimetjes zoals China en Iran.
Vlak na de bekendmaking van de nominatie schoot Arda Gerkens terug in een mail aan Bits of Freedom:
,,Beste jury. Met gemengde gevoelens hebben we kennis genomen van de nominatie. (…) Het steekt ons dat opnieuw wordt gesuggereerd dat we voorstellen het verbod te handhaven via DPI-technieken. (…) De werkgroep heeft bedoeld te zeggen dat het mogelijk is om door middel van DPI een betaalmodel op te zetten, waarbij met toestemming van de klant het gedownloade verkeer wordt gemonitord en later afgerekend. De commissie heeft nooit gezegd of willen zeggen dat door middel van DPI de overtreders van het download verbod opgespoord dienen te worden. Iedere suggestie werpt zij dan ook verre van haar, juist omdat dit onevenredige inbreuk zou maken op de privacy van de internetgebruiker.’’
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
SP: Verklaring Agnes Kant: ?Trots en dankbaar voor 20 jaar werk met hart en ziel?
Vol overtuiging en vol overgave nam ik bijna twee jaar geleden het fractievoorzitterschap over van Jan Marijnissen. Dat dit niet makkelijk zou zijn, zo niet een welhaast onmogelijke opgave, wist ik. Desalniettemin had ik er alle vertrouwen in en had en gaf de fractie en de partij mij het volle vertrouwen.
Daar was en ben ik trots op.
“Nu Wouter Bos wakker is geworden naast een ontketend beest, zoals hij zelf zegt, moet hij de juiste bondgenoten zoeken om het marktmonster weer terug in het hok te krijgen.”
En dus moet de PvdA samen optrekken met de SP, vindt Agnes Kant.