Het lijkt op eerste gehoor een onschuldig liedje: een goede beat, een simpele melodie. Maar een paar seconden later spat dat uiteen. De tekst “Wij zeggen nee, nee, nee, tegen een AZC” is geen vrolijk 'protestlied', zoals het in de media wordt genoemd. Het is een verzameling halve waarheden, verdraaiingen en leugens, verpakt in een carnavalesk jasje. En het feit dat het nu dreigt nummer één te worden in de hitlijsten, zegt niet iets over de kracht van protest, maar over de honger naar bevestiging van vooroordelen. De leugen als volkswijsheid Ik ga het nummer hier niet linken, en luister het vooral niet, het wordt zelfs op YouTube meegeteld voor de hitlijsten. In ieder geval, het grossiert in verzinsels. Over luxe opvang, over privileges van asielzoekers, over dreiging en gevaar. De teksten spelen in op angst, niet op feiten. Het protesteert niet tegen beleid, maar tegen mensen. Niet tegen bestuurlijke keuzes, maar tegen menselijke aanwezigheid. En dat is het punt: dit is geen protestlied, het is een aanklacht tegen solidariteit. Waar een echt protestsong macht bevraagt, trapt dit lied naar beneden en roept het het publiek op om mee te doen. De truc van de lach Maar de echte kracht van het nummer ligt in de lach. Mensen zingen het mee “voor de grap”, zogenaamd als uitlaatklep voor frustratie over politiek en elite. Maar humor is hier het verdovingsmiddel. Op TV zagen we de vrolijke meewiegende hoofden toen het nummer werd gedraaid - we see you, Albert Verlinden - die eigenlijk zeggen: “Neem dit niet zo serieus.” En zo wordt discriminatie alweer salonfähig. Het klinkt niet meer als haat, maar als gezelligheid. De muziek maakt verteerbaar wat anders onverteerbaar zou zijn. De media als versterker De hitstatus van het nummer is niet ontstaan door muzikaal talent, maar door aandacht. Talkshows, kranten en nieuwszenders gaven het een podium, zogenaamd “om het te bespreken”. En zoals altijd met controverse in het medialandschap: wie het uitzendt, wint. De discussie over "of het mag" vervangt de vraag "wat het doet". Elk fragment op televisie, elke column, elke playback in de studio, draagt bij aan de verspreiding van de boodschap, ook als die zogenaamd kritisch bedoeld is, maar stiekem vooral om de kijkcijfers gaat. De schijn van technologie Daarbij komt nog iets dat de discussie verder vertroebelt: het nummer is grotendeels met AI gemaakt. Dat staat op zichzelf los van de inhoud, maar het maakt alles nog warriger. Want wat betekent het als iemand zonder muzikanten, zonder stem, zonder artiesten, een hit kan maken? Een valide vraag die het verdient om besproken te worden zonder de achtergrond van dat de primeur op dit vlak racistische drek blijkt. Muziek als camouflage Terug naar het nummer: een goed protestlied spreekt waarheid tegen macht. Denk aan Dylan, of aan kleinkunst die hypocrisie fileert. “Wij zeggen nee, nee, nee” doet het tegenovergestelde: het verkleedt vooroordelen als protest, zodat ressentiment kan marcheren op vierkwartsmaat. Het schept een illusie van volksverzet, terwijl het in feite de sterkste schreeuwers een microfoon geeft. Geen verbod, maar geweten Censuur is geen oplossing. Maar de vraag is wel: waarom vinden we dit normaal? Waarom wordt een nummer dat mensen reduceert tot karikaturen, behandeld als 'protestlied', of op zijn minst als een grap? Als het nummer de top van de hitlijsten haalt, is dat geen overwinning van de vrijheid van meningsuiting, maar die van de leugen. De vrijheid om te zingen is nooit bedoeld als vrijbrief om de werkelijkheid te vervalsen. Wie “nee, nee, nee” zingt en zegt dat het maar humor is, moet eerlijk zijn: het is geen protest. Het is propaganda die rijmt. En ja, we kunnen daar iets tegenover zetten. Op zijn minst kunnen we proberen om de top 50 niet te laten kapen door een lied dat angst verkoopt als volksvermaak. Sargasso haakt daarom graag aan bij de poging om Vrijheid, gelijkheid, zusterschap van Sophie Straat omhoog te krijgen in de Top 50. Een écht protestlied, dat wél gaat over solidariteit, menselijkheid en moed. En lukt het niet deze week, dan wel volgende week. Luister het, het liefst op repeat. https://open.spotify.com/track/06CNU0e5uVwop9SX8zrEjB
Lekker Nederlandstalig popliedje met een serieuze ondertoon van Sophie Straat en Goldband. Gebruik je democratisch recht en ga stemmen morgen voor de Tweede Kamer. Ik stem in ieder geval op een vrouw.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dit kabinet op het bordes? Dan de Poepers op de planken!
Zo begonnen de Veulpoepers 3.0 op 25 augustus 2024 in Oisterwijk hun tour ‘Tegen ’t zuur’ (Tegen het zuur in de samenleving. Vóór: met elkaar genieten en dansen!)
Veulpoepers 3.0 is de revival versie van de R.K. Veulpoepers BV (1976 – 1982). Met Brabantse vrolijkheid speelden ze tegen de bekrompenheid van de kerk, tegen het ethisch reveil van het CDA, tegen de macht van de Boerenbond.
De Veulpoepers 3.0 bewijzen dat het ook een feest zijn om tegen dit zuurgure kabinet te ageren. Vandaag doen ze dat op het festival Fier in Hilvarenbeek. Verder zijn optredens gepland van 3 mei (Overloon) tot en met 25 oktober (Uden).
Gaat dat zien, gaat dat meemaken. Laat u niet weerhouden door het zure sentiment ‘dagge dan veur terrorist wor uutgemoakt’
De wetten van de moderne rechtsstaat / worden dagelijks verkracht / en de daders van dit alles / zijn de vrienden van (vult u zelf maar in…)
Behalve deze aanstekelijke neder-folk-rock is er meer tegen ’t zuur. Wie dan? Waar dan? Nou, check de Hang Youth tour en festival agenda. Of ga naar Sophie Straat.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sophie Straat kwam een kleine week geleden met een nieuw nummer, een cover van het wat zoetsappige ‘Everywhere’ van Fleetwood Mac. Dat zoetsappige zal je alleen niet terugvinden in de tekst, want die is – zoals we gewend zijn van de zangeres – kritisch. In eerdere nummers stelde ze al gentrificatie, woningnood, racisme en seksisme aan de kaak, nu dus ook politiegeweld. Het nummer lag al even op de plank, vanwege de BLM-beweging, maar het politiegeweld bij de Woonopstand in Rotterdam was de druppel die de emmer deed overlopen. Sophie Straat:
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In de aanloop naar de Woonopstand plaatsen we de gehele week woongerelateerde protestmuziek. Vandaag Sophie Straat, die dit jaar met ’t Is niet mijn schuld’ een Edison voor het beste album won. Terecht, want ze weet als geen ander de smartlap de actualiteit in te trekken. Dit nummer gaat over haar hoop ooit nog eens een betaalbare plek in Amsterdam te kunnen vinden. Ze ziet het somber in.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.