Altijd fijn om af en toe eens een stellingname tegen te komen die in gaat tegen de heersende opvatting. De laatste jaren gaat veel aandacht uit naar al die grote mislukte of te duren ICT projecten van de overheid. Daar moet iets aan gebeuren. Helemaal niet, zegt Anthony Berglas, laat maar lekker mislukken. Dat houdt de groei van de overheid (lees bureaucratie) een beetje in toom. Nu kunt u natuurlijk het best het artikel zelf even lezen, maar voor de luie lezers onder u een korte samenvatting. - Bureaucratische organisaties houden zichzelf in stand door zelfwerkverschaffing (Parkinson's Law) - Automatisering heeft niet tot minder bureaucraten geleid, maar wel tot meer en complexere uit te voeren regels en wetten - Ieder gelukt automatiseringsproject zet deur open voor nog meer regeltjes zonder dat er minder mensen nodig zijn of de kosten omlaag gaan Ergo, laat die projecten maar mislukken. Dat is beter voor de burger. Maar moet je die projecten dan niet gewoon helemaal achterwege laten? Nee, dat is prima arbeidstherapie en werkverschaffing. Geeft ook de fijne illusie van nuttig bezig zijn.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Afgelopen weekend zijn we met Sargasso naar de laatste versie van WordPress, 2.7, over gegaan. Nu vrijwel alles goed lijkt te draaien een goed moment om een kleine update te geven van de veranderingen van de laatste tijd.
Om te beginnen de meest recente verandering. U kunt nu in de reacties kan je nu verwijzen naar andere reacties. Met een @cijfer of #cijfer verwijs je naar de reactie met dat nummer. Met een @naam verwijs je naar de laatste reactie van die persoon voor die van jou. Als je na het plaatsen van de reactie dan op het @cijfer (of een variant) drukt, krijg je in een popup box de reactie te zien. Deze nieuwe voorziening hebben we geheel en al te danken aan Joost van Geencommentaar.nl.
Verder hebben we het markeren van reacties ingevoerd. De reacties van de auteur zelf krijgen automatisch een kleurtje. Verder kan de auteur reacties die hij/zij van extra waarde vindt markeren. Die krijgen dan weer net een ander kleurtje. We doen dit spaarzaam, maar soms helpt het wel bij het geven van de juiste attentie.
Sinds kort hebben we ook de polletjes in de rechter zijkant staan zo af en toe. Dat geeft ons wat meer speelruimte naast het maken van een aparte post met een polletje.
Na de upgrade is het, met behulp van MP en gbh, gelukt om alle toegestane html-tags in de reacties weer werkend te krijgen. U kunt dus weer plaatjes plaatsen.
Et viola, het resultaat van de Firefox 3 download campagne tot nu toe. De internationale FF3 Download Dag leverde een nieuw Guinness wereldrecord op: nog nooit werd er binnen 24 uur zo vaak een software programma gedownload. Meer dan 8 miljoen om min of meer precies te zijn. Maar het downloaden gaat door en is hierrrr te volgen. Het interactieve wereldkaartje levert per land absolute getallen op. Maar hoe verhoudt zich dat ten opzichte van het totale aantal inwoners?
Wat vluchtige ‘burgeronderzoeksjournalistiek’ levert de volgende getallen op: Verenigde Staten (2,5%), Nederland (2,7%), Frankrijk (1,5%), Zweden (2,7%), Japan (1,1%), De opkomende markten: Rusland (0,2%), Brazilië (0,3%), China (0,05%), India (0,04%). Landen met ongeveer 65 miljoen inwoners: Thailand (0,25%), Iran (0,8%) en Congo (0,0%). Europees kampioen: Litouwen (12%). En tot slot ‘absolute getallen die tot de verbeelding spreken’: Suriname (679), Groenland (482), Tonga (111), Somalië (60), Tsjaad (34), Guinee-Bissau (19), Noord-Korea (0), Westelijke Sahara (0), Spitsbergen (0).
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.