Terwijl de goegemeente zich druk maakte over de beurs, de leugens van de Amerikaanse regering, het doodvonnis van een journalist in Afghanistan, een uit de hand gelopen medisch experiment, de salonbloggies en wat er nog meer aan rampen voorbij kwam, was er ook echt schrijnend nieuws. Een autistische jongen in Arnhem blijkt jarenlang ernstig mishandeld te zijn door buurtgenoten zonder dat iemand het wist. En om het nog erger te maken hebben de daders filmpjes daarvan op Youtube gezet. Tenminste dat was de indruk die ik kreeg, dat het nog erger was door die filmpjes. Onzin natuurlijk, het was al erg genoeg. Toch werden er weer blikken deskundigen opengetrokken om te verklaren hoe het nou kon dat die filmpjes het zo goed deden op het web. Tieners zouden dat soort filmpjes leuk vinden en daarmee de makers aanmoedigen om ze te maken. De waanzin, het zijn niet gewoon tieners die dat leuk vinden of zoiets doen. Het is tuig van de richel, schorem, het grondsop van de samenleving, randdebiel afval uit het afvoerputje van de evolutie, als je hun schedeldak licht tref je hooguit darmen aan. Binnen het kader van het bekende boek "Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus" zou je zelfs mogen stellen dat zulk gespuis uit een ander stelsel komt en zonder meer als mensvijandig is aan te merken. Dit soort falderappes heeft maatschappelijk gezien geen enkel nut, integendeel, het versjtiert de boel voortdurend.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Het tijdschrift OnzeWereld liet onderzoek doen naar de opvattingen van de Nederlandse samenleving over ontwikkelingssamenwerking. De Nederlandse overheid geeft jaarlijks 4 miljard euro uit aan voldoet daarmee aan de internationale norm om 0,7% van het BNP te besteden aan ontwikkelingssamenwerking. Bijna 60% van de Nederlanders vindt dit bedrag te veel. Diezelfde Nederlanders geven samen 8,3 miljard euro uit aan frisdrank, tabak en cosmetica en 35 miljard aan voedsel en genotsmiddelen. Zo’n tien procent daarvan verdwijnt in de vuilnisbak: bijna net zoveel als wat we aan mensen in ontwikkelingslanden besteden.
In 2007 liep het aantal donaties terug van 84% (in 2006) naar 74%, maar het onderzoek wees ook uit dat het totaalbedrag van de donaties wél was gestegen. Meer grotere donaties dus. Driekwart van de Nederlander ergert zich aan het wervingsbeleid van hulporganisaties (in 2006 was dat 69%) en laat dat doorklinken in haar geefgedrag. Met name het aanklampen op straat en de telefoontjes als men staat te koken worden als hoogst irritant ervaren.
Kleine hulporganisaties blijven populairder dan grotere. Bijna 43% heeft in 2007 meer vertrouwen in kleine dan in grote organisaties (in 2006: 39%). Slechts 13% denkt het tegenovergestelde. Over de effectiviteit van die kleinschalige hulp woedt nog steeds een verhit maatschappelijk debat. Zijn schoolschriften voor dat ene schooltje in Mali niet een druppel op de gloeiende plaat zolang er niks gedaan wordt aan verbetering van het grotere economische kader zodat schoolverlaters ook een behoorlijke baan kunnen krijgen? Het uitgebreide artikel over het onderzoek naar ‘onze’ opvattingen over OS staat hierrr.
Eind jaren negentig maakte de gemeente Steenwijk plannen voor een nieuwe woonwijk: Woldmeenthe. In de periode 2000 t/m 2005 zouden hier 500 woningen verrijzen, een deel van dit uitbreidingsplan werd bestemd voor duurzame ecologische bouw. Hiervoor was voldoende belangstelling onder de potentiële kopers van de kavels. De ambitieuze plannen van de gemeente verwaterde echter en uiteindelijk werden de duurzaamheidseisen onvoldoende verankerd in het bestemmingsplan. Door een lotingsprocedure kwamen de kavels uiteindelijk in handen van mensen die helemaal niet zo geïnteresseerd waren in ecologische bouw. Slechts één van de oorspronkelijke ecologische bouwers wist via de loting een kavel te bemachtigen. Electrotechnisch ingenieur Jan Husslage ging aan de slag met zijn eco-huis op bouwkavel nummer 237. Hij verwerkte hout uit nabijgelegen bossen, gebruikte géén lood, zink, polyuretaan of andere milieuschadelijke stoffen, ontwierp duurzame verwarming en koelingsystemen én produceerde vrijwel géén bouwafval (zie: bouwprincipes).
Terwijl minister van milieu Jacqueline Cramer afgelopen zomer het eco-huis in Steenwijk nog “een goed voorbeeld voor toekomstige wijken” noemde dreigt het levenswerk van Husslage nu gesloopt te worden.
Volgens de gemeente zou Husslage de bouwtijd met jaren hebben overschreden en de buurt zou het getimmer zat zijn en bovendien past het ‘prairiehuis’ volgens hun niet in de nette Vinexwijk. Voor Husslage is het vechten tegen de bierkaai. Want wie wint het nou ooit van een monsterverbond van Bureaucratie & Gesundenes Volksempfinden? Formeel zou de gemeente de koopsom voor de kavel 170.000 euro retour moeten doen, maar ze verwacht dat dit bedrag volledig zal opgaan aan de sloopkosten, lekker duurzaam…
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Wordt
rationeel denken
overgewaardeerd
in onze
samenleving?
Prévention du Sida à Bamako, Mali. Faire du scroll est obligatoire…
[met dank aan Snaporaz voor het insturen van deze geweldige link]
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.