Deze bijdrage aan het open podium is van Jelco Haspels (website)Na een flinke nachtelijke sneeuwbui ontwaakt Nederland in een witte wereld. Het is een prachtig gezicht, de uitgestrekte landerijen onder een zachte witte deken. Een deken die het hele land bedekt en in zijn greep heeft. Koning Winter regeert met ijzeren vuist. Bij de NS kunnen ze hierover meepraten. Treinen rijden later of zelfs helemaal niet. Duizenden reizigers zijn (tijdelijk) gestrand op stations en, we blijven Hollanders, mopperen op alles waar op te mopperen valt. NS-personeel is hierbij favoriet. En nu wil ik het feestje absoluut niet verpesten, beste mede-treinreizigers, maar die mensen kunnen er ook niets aan doen. Het is nu eenmaal koud en nat, en het materiaal gevoelig. Het gaat echter te ver om een conducteur de wind van voren te geven in zo’n situatie. De beste man (of vrouw) kan op zijn fluit blazen tot hij een ons weegt, veel zal het aan de situatie niet veranderen. Natuurlijk, de NS is zelf hoofdschuldige in deze situatie. De TV-spotjes waarin de NS zichzelf een schouderklopje geeft over de wintermaatregelen en hoe goed ze werken, lijken wel absurdistisch cabaret. Het gezegde vertelt ons kennelijk niet zonder reden de huid niet te verkopen voor de beer geschoten is. Voor de NS geldt dat niet, nee, daar is het heel bijzonder dat ze zo hun best voor ons doen. Eigenlijk moeten we ook helemaal niet zeuren over een beetje vertraging, het is goed voor de sociale contacten (gezellig samen mopperen), en de NS zorgt voor koffie of thee. Hoe halen we het dan nog in ons hoofd om te klagen en te zeuren over de NS, ze doen zo hun best. Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes in deze kwestie. Waar de top van de NS overduidelijk vindt dat ze het wel erg goed doen, zijn het de conducteurs en machinisten, en al het andere personeel op de stations die ons reizigers op de hoogte houden. Voor iedereen nemen ze de tijd, tegen iedereen zijn ze vriendelijk, en als belangrijkste, ze nemen je serieus. In dat opzicht mag de top van de NS wel eens een voorbeeld nemen het personeel. Neem je klanten serieus, zodat zij de schouderklopjes kunnen uitdelen. Hoef je dat zelf niet meer te doen.
Hoezo sneeuwoverlast, horrorwinter, sneeuwpocalyps?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
[qvdd]
Keer op keer beloven ze ons dat ze het beter doen, maar elke keer komen we bedrogen uit. Ze kunnen het gewoon niet.
VVD-kamerlid Charlie Aptroot verwoordt de vox populi over de top van NS en Prorail. De linkse partijen willen eerst nog een openbare hoorzitting.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
