GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Verbal Jam, die het onderstaande stuk aanbood via de mail. Moslims in Nederland kregen afgelopen zaterdag massaal een sms'je met een oproep tot boycot van de Aldi en de Lidl, lees ik in de krant. Vanwege Israëls optreden in Gaza. Iedereen, behalve blijkbaar 'de moslim in de straat', krabt zich op de kop wat deze supermarkten in hemelsnaam met Gaza of Israël te maken hebben. Belangrijker is echter de vraag: van wie kwam die oproep? Wie beschikt er zomaar over de mobiele telefoonnummers van bijna alle moslims in Nederland? Als ik moslim was zou ik me daar ernstig ongerust over gaan maken. Want dit is natuurlijk héél verdacht! Ongetwijfeld zal de oproep leiden tot Kamervragen van de PVV. Want blijkbaar is het mogelijk om met één enkel sms'je de hele moslim-achterban te mobiliseren, met één enkel sms'je kunnen ze 'de boel hier overnemen'!
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“Het was een tegenvallend jaar,” peinsde Dr. Mallebrootje, uitvinder van de mobiele telefoon zonder irritante ringtones, terwijl hij staarde naar zijn vervormde reflectie in de laatste kerstbal die hij in de boom hing.
In alles was hij beter geweest dan zijn vader, de beroemde Drs. Mallebrootje, uitvinder van het praten zonder iets te zeggen, die vorig jaar te vroeg heen ging. De heuse doctorstitel, gehaald in Hardewijk, was daar het meest evidente bewijs van. Dus had hij ook wel verwacht het beter te zullen doen in de politiek. Zijn vader haalde dan wel vaak de publiciteit, maar veel resultaten kon hij niet binnenslepen. Dat kwam waarschijnlijk ook doordat hij toch te vaak afgeleid was door dat jonge ding uit de achterban. Wat heet, zeg maar gerust volledig in beslag genomen. De achterban moest eens weten wat er met dat jonge ding allemaal gebeurde. Gelukkig had hij die genen niet mee gekregen. Hoewel, een aantal mede Tweede Kamerleden deden zijn fantasie toch wel menigmaal op hol slaan. Maar hij wist dat het in deze tijd geen pas geeft dat soort uitspattingen toe te laten. Voor je het weet, twitterde er iemand over en lag het op straat.
Nee, serieus werk ging hij van de politiek maken. Maar zijn eerste jaar bracht toch niet wat hij gehoopt had. Schier onmogelijk ook, met alle competitie op dit moment. Hij kon bijvoorbeeld niet tippen aan het enorme aantal ingediende moties waar nooit voor gestemd werd van de PVV. En het tempo van kamervragen stellen van die schone dame Thieme zou hij ook nooit halen zonder een bijzonder fixatie. Met al zijn serieuze inzet had hij slechts twee wetsvoorstellen geproduceerd. Zulke schitterende stukken proza met een perfect bij het probleemgebied passende en in balans zijnde hoeveelheid maatregelen dat de tranen hem nu weer in de ogen schoten. Maar het werd niet begrepen. Sterker nog, hij vermoede dat het niet eens gelezen werd. Alles met meer dan 10 regels tekst was teveel voor de huidige generatie parlementariërs. Als het niet in één sms-bericht paste, dan kon het niet goed zijn.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Onduidelijkheid in Egypte: Is echtscheiding per SMS legaal of niet?