Zwerfafval: hufterboetes en de statiegelddiscussie

Zwerfafval roept veel ergernis op. Daarom moet Rotterdam ‘Singapore aan de Maas’ worden als het aan coalitiepartner Leefbaar Rotterdam ligt. In het Algemeen Dagblad lazen we: ‘De Aziatische stadstaat is beroemd én berucht om het ferme boetesysteem. Wie daar bijvoorbeeld kauwgom op de grond gooit, riskeert een bekeuring van omgerekend zo'n 600 euro.’ Daar heeft Leefbaar wethouder Joost Eerdmans met buitenruimte, handhaving en veiligheid in zijn portefeuille uiteraard wel oren naar. Maar hoe gaat dat in de praktijk? Tussen droom en daad staan misschien geen wetten, maar wel praktische bezwaren. Boetes uitdelen is prima, maar vraagt om handhaving. En dat kost menskracht en dús geld. En dan sterven stoere plannen vaak in bevallige schoonheid. Ga maar na: Singapore had in 2014 op 5,4 miljoen inwoners een politiemacht van 41.599 politiemensen, dus zeg maar 1 agent op 130 burgers. Nederland had in datzelfde jaar 60.888 politiemensen wat neerkomt op 1 agent per 275 burgers. En die 60.888 agenten hadden, als ze al op straat waren, écht wel iets anders te doen dan een boete uitschrijven voor het op straat gooien van een blikje.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Matthew Barton (cc)

Staatssecretaris Dijksma wil verbod op wilde circusdieren

, door

Staatssecretaris Sharon Dijksma is van plan om wilde dieren in circussen te verbieden. Hiermee speelt zij in op een lang gekoesterde wens van veel gemeenten en burgers, die meer dan voorheen vinden dat het belang van een dier zwaarder weegt dan de belangen van de mens wanneer het doel vermaak is. Let wel, een malse zebrasteak moet nog steeds kunnen. Zolang het beest maar niet en publiek door een brandende hoepel hoeft te springen.

Er is natuurlijk wel iets voor zo’n verbod te zeggen. De omstandigheden in een circus beperken de mogelijkheid van wilde dieren om natuurlijk gedrag te vertonen. De dieren hebben behoefte aan beweging, ruimte om te jagen, voortplanting en interactie met andere dieren. Een circus voorziet hier meestal niet in. De dierenverblijven zijn klein en niet gebouwd voor comfort. Gezien het rondreizende karakter van een circus verblijven de dieren vaak en langdurig in transportverblijven. Soms worden de dieren zelfs vastgeketend en mogen er alleen uit tijdens optredens. Genoeg redenen dus om hier iets aan te doen.

Maar hoe wild is een wild dier nog dat in gevangenschap is geboren en getogen? Een eventueel verbod zullen de meeste beesten met de dood moeten bekopen. Vanwege economisch niet meer rendabel. Waar moet je in godsnaam met een afgedankte circusleeuw of -tijger heen? Geen asiel dat ze wil hebben. En waarom mag een paard wel een koets trekken om toeristen te vermaken, maar niet in een circus optreden? Omdat een paard geen wild dier is natuurlijk. Logisch.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Den Flater (cc)

Ganzen dupe van ganzenakkoord

, door

OPINIE - Sharon Dijksma, staatssecretaris van Economische Zaken gaat ook over de ganzen. Of eigenlijk toch niet. Het probleem is namelijk dat er veel te veel ganzen in Nederland zijn. Die vreten al het gras van onze cultuurerfgoedkoeien op en dat kan natuurlijk niet. Dus hebben de provincies en natuur- en landbouworganisaties na jaren polderen afspraken gemaakt over het beheer van die dieren in ons land. Beheer is in dit verband een ander woord voor het afschieten en vergassen van al die boventallige vogels. Maar op het laatste moment ging dat ganzenakkoord niet door. Waarom het moest mislukken is niet echt duidelijk, maar volgens insiders heeft het te maken met jagen op zondagochtend. In ieder geval wil Sharon er niets mee te maken hebben. Zij legt de verantwoording bij de partijen die het akkoord hebben laten mislukken. Heel verstandig van Sharon want met ganzen maak je echt geen carrière in Den Haag. En in Brussel al helemaal niet. De andere EU-landen lachen zich scheef over het ganzenakkoord. Daar worden ganzen al eeuwen gewoon geschoten om smakelijk op te eten.

Inmiddels bespeurt de dierenbescherming onheil. Omdat er nu geen landelijk beleid is ‘kunnen er grote verschillen ontstaan, waardoor ganzen in de ene provincie een andere status krijgen dan in de andere. Iets waar de dieren zelf natuurlijk niets van snappen.’  En dan gaan die ganzen zwerven, van Limburg naar Friesland en vice versa, afhankelijk van hun status. Verschoppelingen worden het, nergens welkom en nergens een thuis. Altijd maar op de vleugels. Niet alleen de ganzen zijn de dupe, ook andere vogelsoorten voelen zich nu bedreigd. De bond van zee- en strandmeeuwen ‘Nederland Wit’ vreest dat die honderdduizenden ganzen  onze weide- en de akkergebieden zullen leegroven ten koste van de inheemse vogels. Een woordvoerder van ‘Nederland Wit’ die anoniem wil blijven benadrukt dat de meeste ganzen uit het buitenland afkomstig zijn. ‘Als ze ons toch al volle land hebben kaalgevreten, trekken ze verder op zoek naar nieuwe roofgebieden. Het enige dat ze achterlaten is stront.’ Hij benadrukt dat ‘Nederland Wit’ niet tegen alle ganzen is. ‘Al eeuwen lang kennen wij de trekgans, die hier ’s winters voor kortere tijd verblijft. Hebben wij helemaal geen probleem mee, dat hoort bij het Nederlandse cultuurerfgoed. Maar als ze zich hier permanent vestigen wordt het een ander verhaal.’

Foto: Partij van de Arbeid (cc)

Sharon Dijksma draait 180 graden

, door

OPINIE - Staatssecretaris Sharon Dijksma van Landbouw heeft veel meer oog voor dierenwelzijn dan haar voorganger, Henk Bleker. Waar Bleker altijd uitging van het economisch belang, durft Dijksma paal en perk te stellen aan het systematische dierenleed in ons land.

De veehouderij in Nederland is in enkele tientallen jaren veranderd van een traditionele,kleinschalige sector in een hoogtechnologische industrie die gekenmerkt wordt door de efficiënte en arbeidsextensieve wijze waarop massaproductie plaats vindt. Ruimte voor dierenwelzijn is er nauwelijks geweest, al werden de afgelopen jaren de contouren van een kentering zichtbaar. Maar nu, met de sociaaldemocratische staatssecretaris Sharon Dijksma aan het roer op Landbouw, lijkt een omslag in het denken over dierenwelzijn plaats te vinden.

Neem de problematiek rond de eendagshaantjes, waarvan er in Nederland jaarlijks veertig miljoen ter wereld komen, enkel en alleen om zo snel mogelijk te worden vernietigd. Dijksma wil onderzoeken of genetische manipulatie kan worden ingezet om deze verspilling van leven een halt toe te roepen. Het idee is dat het gen van een kwal wordt gekoppeld aan het geslachtschromosoom van mannelijke embryo’s. De mannelijke embryo’s kunnen dan herkend worden doordat het gen oplicht onder een speciale lamp. Deze eieren gaan de broedmachine niet in.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het onervaren Kamerlid, over de dalende zittingsduur van parlementsleden

, door

De Tweede Kamer (Foto : Flickr/Jackie Kever)

Politici zijn eigenlijk maar amateurs. Er is geen opleiding tot Tweede Kamerlid of minister. Niemand heeft een diploma nodig om verkozen te worden: de kiezers beslissen uiteindelijk of ze iemand een geschikte vertegenwoordiger vinden. Natuurlijk, partijen kijken naar de kwaliteiten van hun kandidaat-politici. Maar actief zijn in het bedrijfsleven, maatschappelijke organisatie, als ambtenaar of zelfs als politicus op lokaal niveau is geen garantie dat je ook zult slagen als Tweede Kamerlid. Hoewel er veel wordt gesproken over de professionalisering van de politiek, zijn onze volksvertegenwoordiger meestal relatief onervaren.

Het Kamerlidmaatschap wordt steeds meer een carrièrestap in plaats van een roeping. Het is een opstapje naar een ministerschap, staatssecretariaat, lokaal bestuurder of een andere functie binnen of buiten de overheid. Nu is het niet zo slecht dat Tweede Kamerleden geen enorme plucheklevers zijn, maar enige balans tussen doorstroom en ervaring is wel belangrijk. De Kamer vormt immers de tegenmacht tegen regering en ambtenarij; om die controlerende taak uit de voeren is ervaring belangrijk.

In de huidige Tweede Kamer zitten 65 nieuw verkozen leden. Nog eens 47 personen zitten maximaal vier jaar in de Kamer (die zijn dus voor het eerst verkozen in of na 2006). Slechts 14 Kamerleden hebben meer dan tien jaar ervaring. Sharon Dijksma (PvdA) en André Rouvoet (ChristenUnie) zijn het meest ervaren: zij kwamen in 1994 voor het eerst in de Tweede Kamer. Tot de lichting uit 1998 behoorden onder andere GroenLinks-fractievoorzitter Femke Halsema en PVV-fractievoorzitter Geert Wilders. Gemiddeld genomen is de parlementaire ervaring nu iets minder dan 4 jaar. Voor de verkiezingen was dit nog zes jaar. Ter vergelijking: in Engeland was de gemiddelde zittingsduur kort voor de verkiezingen in mei bijna vijftien jaar. Ministers zijn daar ook parlementslid, wat de cijfers iets vertekent, maar zelfs dan: een groot verschil.