Waarom heeft Wilders tot op heden nog niks gezegd over de arrestatie van Mladic? Nederlandse politici van links tot rechts lieten zich positief uit over de arrestatie van de van oorlogsmisdaden verdachte oud-opperbevelhebber van het Bosnisch-Servische leger. De PVV is de derde partij in het parlement en vervult als gedoogpartner een cruciale rol in de huidige coalitie, hiervan verwacht je een reactie bij een dergelijk -ook voor Nederland- belangrijk nieuwsfeit. Maar de PVV leider zweeg in alle talen en meed de camera's die hij doorgaans als eerste weet te vinden om het nieuws van de dag te becommentariëren. Zijn partij gaf enkel bij monde van de onbekende Louis Bontes een standaard reactie waar tegelijkertijd een anti-Europese sneer in werd verwerkt. Hiermee heeft Wilders een historische kans gemist om zich te distantiëren van etnische politiek en haar gruwelijke gevolgen. Daarentegen koos Wilders in het oprekken van de mystificatie rond zijn werkelijke bedoelingen met de moslims in Nederland en Europa. Een waarschijnlijk berekende keuze die hem het optimale electorale gewin zal opleveren. Want pas toen her en der vergelijkingen tussen Wilders en Mladic werden gemaakt reageerde de PVV leider vanuit de bekende geveinsde slachtofferrol. Hem vergelijken met een massamoordenaar was nodeloos kwetsend en ongefundeerd, hoe durven ze! Wilders voelt goed aan hoe gevoelig de genocide op de Bosnische moslims in Nederland nog ligt. Waar hij doorgaans geen moeite heeft Israël op te voeren als lichtend voorbeeld van een klein landje dat dapper stand houdt tegen een zandbak vol islam zal hij nooit de strijd van de tripartiete kongsi: Pale, Belgrado en Moskou tegen de islam op de Balkan als voorbeeld in zijn betogen gebruiken. Hoe frappant is het dat zijn ideologische vrienden in de Verenigde Staten veel minder reserves hebben met het verheerlijken van Mladic als dappere strijder tegen de oprukkende islam in Europa? Pamela Geller met wie Wilders maar al te graag op de foto gaat publiceert de laatste dagen de ene na de andere lofzang op Ratko "daring to fight" Mladic en durft zelfs te ontkennen dat er in Srebrenica genocide heeft plaatsgevonden. Robert Spencer, door Wilders gevraagd als getuige-deskundige in zijn strafproces, verwerpt het Joegoslavië-tribunaal en beweert dat Mladic en Karadzic het slachtoffer zijn van een links-islamistisch complot. Zijn de buitenlandse vrienden van Wilders extremer dan hijzelf?
[qvdd]
The prosecutor of the ICTY welcomes the arrest today of Goran Hadzic. Today marks the arrest of the last of the 161 persons indicted by the tribunal.
Een score van 161 uit 161, Frederick Swinnen van het Joegoslavië-tribunaal in Den Haag is terecht content met de vangst van de laatste. Het nieuwe management van Servië kan ook trots zijn en met opgeheven hoofd aanspraak maken op lidmaatschap van de EU.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Oud-leden van de Zuid-Afrikaanse Koevoet eenheid beveiligen alweer jaren de olievelden in Irak. Afghaanse Mujahideen doken destijds op in Bosnië en vochten tegen (Bosnisch-)Servische soldaten en figureerden daarna in de War on Terror. Maar waar zijn toch die Servische soldaten gebleven? Een grote kans dat die tegenwoordig werken in de meer dan zeshonderd beveiligingsfirma’s die het Balkanland rijk is. Het aantal (gewapende) beveiligers en huursoldaten overtroeft met veertigduizend het regeringsleger dat slechts 36.000 soldaten telt. Er is geen wetgeving die deze firma’s restricties oplegt en veelal worden nu oorlogsveteranen ingezet als beveiliger van criminelen. De Servische samenleving werd in de afgelopen dagen ruw wakker geschud door het nieuws van drie gedode Servische beveiligers in Bolivia. Op de eerste dag dat dit drietal in Bolivia aankwam om drugsbaron William Rosales Suarez te beveiligen werden ze gedood tijdens een kidnapping van hun nieuwe baas. De Servische minister van Binnenlandse Zaken Ivica Dacic noemt de ongecontroleerde huurlingen een “gevaar voor de staat” en wil spoedig wetgeving voor deze beveiligingsfirma’s. (bron: IPS)
Het is duidelijk dat het Westen in de crisis in de Kaukasus geen sterke positie heeft, en dit komt voor een flink deel door de houding ten aanzien van Kosovo, eerder dit jaar. Door actie te ondernemen tegen de Serviërs in de Kosovo-crisis in 1999 heeft de NAVO een groot, maar zeker gerechtvaardigd risico genomen. Een herhaling van Srebrenica moest koste wat kost voorkomen worden. Het erkennen van de onafhankelijkheid van Kosovo, eerder dit jaar, was daarentegen een fatale fout, omdat het een nieuw precedent schiep. Toen Slovenië, Montenegro, Macedonië, Kroatië en Bosnië zich afscheidden hield dat de ontbinding van de Joego-Slavische federatie in: het ging hier om deelstaten binnen een federale republiek. Kosovo daarentegen was onderdeel van de deelstaat Servië. Bovendien heeft Kosovo zijn onafhankelijkheid uiteindelijk verkregen door militair ingrijpen van buitenlandse mogendheden, die dit zonder duidelijke internationaal gerechtelijke onderbouwing hebben gedaan.
De Russen zijn woedend over de onafhankelijkheid van Kosovo, maar het heeft wel een precedent geschapen dat ze voor hun eigen twijfelachtige doeleinden kunnen misbruiken. Formeel gesproken zijn Zuid-Ossetië en Kosovo vergelijkbaar: semi-autonome gebieden binnen een voormalige deelstaat van een federale republiek, waarvan een deel van de bevolking onafhankelijkheid wil, en om dit te bereiken de hulp van een vreemde mogendheid inroept. Militair lijken de Russen, aan het einde van deze eerste ronde, oppermachtig, en een veroordeling van dit ingrijpen op grond van internationaal recht kan moeilijk worden vanwege Kosovo. De Russen kunnen in alle rust de politieke frustraties van de afgelopen twintig jaar uitleven op Georgië, met dank aan de politieke onhandigheid van het Westen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Where is the case against NATO for the illegal war against Yugoslavia and its bombing campaign from March 24, 1999 to June 10, 1999, the strafing of civilians (2,500 murdered including 89 children) and wanton destruction of public and private property, outside any declaration of war?”
Timothy Bancroft-Hinchey, columnist van de Engelstalige Pravda, vraagt zich af waarom de NAVO vrijuit gaat voor gepleegde oorlogsmisdaden in voormalig Joegoslavië (en later in Irak en Libië). Sarcastisch voegt hij eraan toe dat Servië nog wel zijn verdiende loon krijgt voor de uitlevering van Mladic (als het land is toegetreden tot de EU en de Servische economie geheel naar de filistijnen wordt geholpen door Duitsland, Frankrijk en andere EU-lidstaten).
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
