Het conservatisme van de SP en delen van de PvdA

Nederland is een rechts land, althans als je kijkt naar de stemverhouding in de Tweede Kamer. Door de keuze van het CDA voor een rechtse regering en de gebleken onwil/onvermogen om met de PvdA samen te werken, is er een tweedeling ontstaan in de Nederlandse politiek. Aan de andere kant van het politieke spectrum bevinden zich zes min of meer linkse partijen: D66, GL, PvdA, SP, en de twee buitenbeentjes CU en PvdD en op rechts vinden we het CDA, VVD, SGP en PVV. De verschillen tussen vooral D66, GL, PvdA en SP zijn volgens velen, waaronder PvdA voorzitter Ploumen niet groot en het ligt dan ook voor de hand dat deze partijen gaan samenwerken om een effectieve oppositie te voeren. Dat kan door samen te werken in de Tweede Kamer en door lijstverbinding bij verkiezingen. Er wordt zelfs al over fusie gesproken. Samenwerking op links lijkt dus voor de hand te liggen maar zal het wat worden? Of het lukt moet nog blijken – ondanks de kleine verschillen - want hoe moeizaam de discussie gaat bleek in de uitzending van Nieuwsuur van 18 december als Jolande Sap, de nieuwe leider van GroenLinks wordt geïnterviewd door Mariëlle Tweebeeke.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GroenLinks en D66 moeten samen verder

, door

Gisteren mocht Nostradamus De Hond even weer Nu.nl kietelen met zijn rondje peilingen. Een nogal curieuze bedoening, om tijdens een periode waarin vooral veel onderhandeld en weinig geponeerd wordt, het stemgedrag met een muisklik te duiden. En natuurlijk zien we weer verschuivingen: PVV loopt weer op kop, PvdA zakt weg, CDA dondert nog verder in elkaar. De peilingen worden weer gebruikt als inspiratie voor hernieuwde strategieën binnen partijen, het electoraat reageert daar weer op, en zo blijft dat perpetuum mobile van populisme rondmaaien. Dezelfde dag onderzocht De Hond of enkele politieke partijen niet samengevoegd zouden moeten worden. Volgens de peiling vindt een groot deel van het electoraat van niet. Wat je vindt, moet je bij de politie brengen: maar ik vind van wél. Misschien moeten D66 en GroenLinks eerst maar een beginnetje maken.

In het verleden zijn ongetwijfeld meermaals al in gelagkamers en dromen de mogelijkheden verkend tot samenvoeging van progressieve partijen met een sociaal-liberale koers (GroenLinks, D66, een deel van de PvdA en een deel van de VVD en, gelet op de recente uitingen van Herman Wijffels, wellicht een flard van het CDA), maar fantaseren is niet genoeg (meer). En van samenwerking is tot nu verdacht weinig sprake. Moeten we het alleen hebben van een tegenbegroting? Nee. De losse splinters moeten tot een dikke stutbalk gevormd worden. Nu mogen we misschien fantaseren over PaarsPlus, maar ik meen me te herinneren dat Femke Halsema vóór de Tweede Kamerverkiezingen geen troef in handen had. PaarsPlus leek haar in één televisieuitzending van voor 9 juni (was dat Nova? Ik ben het kwijt) zelfs geen ‘logische stap’. En nu is het haar voorkeurscoalitie. Wat moet het electoraat daarmee?

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wat is progressief?

, door

Progressieve samenwerking. Dat is het nieuwe buzz-word:

“De beoogd lijsttrekker van de SP, Emile Roemer, wil praten met de PvdA en GroenLinks over progressieve samenwerking.“

“Cohen wil graag een progressieve coalitie.“

Een van de minst bruikbare politieke termen in het Nederlands is de term ‘progressief’. Het betekent grofweg vooruitstrevend, veranderingsgezind. Maar er zijn vier problemen met het idee dat dit een nuttige politieke term is:

Ten eerste, alle partijen streven naar verandering. Een partij is een organisatie die dingen in de maatschappij wil veranderen. Alle partijen hebben programma’s met voorstellen voor verandering. De verhalen dat het CDA of de SP tegen verandering zijn is onjuist. Ook het CDA heeft voorstellen voor verandering, een heel programma vol: koolcentrales bouwen, arbeidsparticipatie verhogen, de kenniseconomie versterken en de veiligheid van dorpen en steden verbeteren. En juist ook de SP wil mensen gelijker maken door de belastingen te verhogen en de hypotheekrenteaftrek af te schaffen. Iedere partij wil dus verandering, anders zaten ze niet in de politiek.

Het is, ten tweede, echter de vraag of verandering altijd verbetering is. Maar dat is een politieke vraag. Als Rouvoet zegt dat de CU wil dat mensen meer tijd hebben voor hun gezin en minder voor hun carriere, dan is dat in de ogen van de VVD misschien achteruitgang (“terug naar de jaren ’50”), maar de ChristenUnie ziet dat als een stap richting een betere samenleving. Een D66’er ziet een hervorming van de AOW misschien als een vooruitgang, voor een SP’er is dat een teruggang naar de periode van de jaren ’30 waar ouderdom voor veel mensen armoede betekende. Wat voor- of achteruitgang is, is niet objectief vast te stellen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GS-redacteur schrijft voor Reformatorisch Dagblad

, door

Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.

RefDag en GS (Plaatje: De Speld)

?Onverenigbaar? Allerminst! We hebben zoveel raakvlakken, dat móet wel een vruchtbare samenwerking worden?. Bart Visser, directeur van het Reformatorisch Dagblad, heeft er alle vertrouwen in. Ambroos Wiegers, beter bekend als Prof. Hoxha van het populistische weblog GeenStijl knikt instemmend. In de informele sfeer van een Apeldoorns bruin café klinken de twee rasjournalisten op de zojuist gesloten overeenkomst: Hoxha zal een gastcolumn schrijven op de website van het bevindelijk gereformeerde dagblad. Deze maand nog.

?Mijn uitgangspunt is altijd geweest: zoek de overeenkomsten en vergeet de verschillen?, zo vertrouwt Hoxha ons toe. Hij vervolgt: ?Overeenkomsten tussen GeenStijl en het Reformatorisch Dagblad zijn heel talrijk. De verschillen verbleken erbij.? Zowel het ?shocklog? als het dagblad dragen op niet mis te verstane wijze hun visie op deze samenleving uit. Inhoudelijk zijn er vele overeenkomsten. Hoxha: ?Een goed voorbeeld is het pleidooi voor de doodstraf dat uit zowel de achterban van het Reformatorisch Dagblad als die van GeenStijl regelmatig weerklinkt.? Beide journalistieke media kampen met onbegrip vanuit de samenleving, aldus Hoxha. ?De recentelijke ondervraging van mijn collega Fleischbaum door de politie geeft aan dat in de samenleving een diep onbegrip jegens GeenStijl heerst. Alleen al over de naam van het weblog gonst het van de misverstanden. Veel mensen suggereren dat wij een vrijplaats zouden zijn voor onbegrensde lompheid. In werkelijkheid willen we met deze naam echter duidelijk maken dat we geen onderscheid maken in levensstijl.? Iedereen is welkom bij GeenStijl, benadrukt Hoxha. Over de betiteling ?nodeloos kwetsend? zegt hij het volgende: ?Als je even de moeite neemt jezelf meer in GeenStijl te verdiepen, zul je zien dat wij hiermee niets anders duidelijk willen maken dan dat wij kwetsen niet nodig achten.?

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige