Het fijne van preventief fouilleren is dat het altijd zinvol is. Als er veel wapens gevonden worden, dan is het blijkbaar nodig. Als er weinig wapens gevonden worden, dan is het kennelijk effectief. Geen wonder dat zowel Amsterdam als Rotterdam de afgelopen twee weken besloot het beleid onverkort door te zetten. Daar valt wel iets tegenin te brengen. Het linkse onderzoeksbureau Jansen en Janssen hield de Amsterdamse evaluatie tegen het licht en dat had als conclusie dat je moeilijk van 'effectief' kunt spreken als je vooraf geen doelen hebt gesteld en iedere mate van wapenvondst als een succes uitlegt. Ondanks het preventief fouilleren staan Amsterdam en Rotterdam nog stijf bovenaan in de misdaadmeter, maar dat toont natuurlijk eens te meer aan hoe nodig het is (of dat het nog erger zou zijn zonder). Barry Stevens in de Soundmixshow, daar doet de besluitvorming rond preventief fouilleren aan denken. Of de kandidaat nu kansloos is of getalenteerd: 'Voorral doorrgaan'. Het publiek vermaakt zich immers best. Bij preventief fouilleren geldt hetzelfde: van de Rotterdammers vindt 87 procent het geweldig. Of het werkt, is daarom nauwelijks relevant meer. Preventief fouilleren is een crowd pleaser.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Nederland is in de ban van Tariq Ramadan, of eigenlijk vooral van de discussie over Ramadan. Sinds de vertaling door de Gay Krant van uitspraken van Ramadan over homoseksualiteit ligt de knuppel definitief in het hoenderhok. De kernvraag waar het om draait is of Ramadan geschikt is als bruggenbouwer in Rotterdam.
Mijns inziens is deze vraag niet eenvoudig en misschien wel niet eenduidig te beantwoorden. Het probleem met Ramadan is volgens mij een probleem van Ramadan en tweeledig. Enerzijds is hij een vroom moslim die er dientengevolge denkbeelden op na houdt die in sommige gevallen moeilijk te verenigen zijn met de moderne westerse maatschappij. Anderzijds voelt hij zich ook een Europeaan en daarom predikt hij ondanks zijn moeite met de consequenties ervan wel trouw aan de rechtsstaat. Zijn ambigue houding heeft voor Ramadan persoonlijk de nodige consequenties. Hij is bijvoorbeeld niet meer welkom in een scala aan landen in zowel de islamitische als de westerse wereld. Daarnaast wordt hij nogal eens flink verketterd, dat gebeurde eerder in Frankrijk en nu hier.
Het probleem van deze gespleten persoonlijke invulling voor de buitenwacht is dat er voor ieder wat wils te halen is. Voor ‘rechts’ is hij een engerd, omdat hij als moslim tegen pakweg homoseksualiteit is, wat overigens voor veel mensen in de beschaafde wereld helemaal geen onbekende gedachte is. Voor ‘links’ is hij juist interessant omdat hij zich als persoon midden in het spanningsveld tussen zijn geloof, eigen identiteit en westerse vrijheden bevindt en een succesvolle moslim is. Ik denk dat voor beide posities wat te zeggen valt. Het valt voor mij niet goed te praten dat hij homoseksualiteit als iets inherent slechts ziet. Aan de andere kant hoort ook het hebben van een dergelijke mening bij de vrijheden die wij hier gelukkig genieten. In mijn ogen kwalificeert zijn telkenmale expliciet uitgesproken respect voor de rechtsstaat hem om in overheidsdienst te kunnen dienen.
Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.
Slechts enkele maanden na zijn aantreden als burgemeester van Rotterdam komt Ahmed Aboutaleb met een controversiële aanpak van de hangjongeren die bepaalde buurten onveilig maken. De voormalig staatssecretaris heeft al vaker laten weten zijn stad niet door raddraaiers te laten overnemen, en presenteert vandaag zijn nieuwe plan. “De methode staat nog in de kinderschoenen, maar we hebben er veel vertrouwen in. We hebben ons eigenlijk laten inspireren door Blijdorp. In die dierentuin worden onrustige, agressieve dieren met een pijltje tot rust gebracht, waarna ze medicijnen toegediend krijgen. Effectief, veilig en goedkoop: de ideale oplossing voor ons probleem.”
De burgervader licht de methode toe: “Eerst worden groepjes hangjongeren langdurig geobserveerd, zodat we precies weten wie de groepsleiders zijn. Vanuit een busje met buurtwerkers wordt dan met een blaaspijp een klein, ongevaarlijk verdovingspijltje bij de leider ingebracht. Hij of zij voelt er niets van en valt direct in slaap. Daarna komt hij enkele dagen bij ons ter observatie, en krijgt een zorgvuldig uitgekiende combinatie van gedragstherapie en medicijnen. Wanneer de doerak weer vrij is, is hij een ander mens geworden.”
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Over een jaar zijn er gemeenteraadsverkiezingen, dus partijen beginnen stelling te nemen met de kiezer op het oog. Utrecht was dit weekend het opvallendste strijdtoneel: GroenLinks trok zich uit de coalitie terug vanwege een milieuzaak. Twee andere linkse partijen, SP en Leefbaar Utrecht, zijn tegen de aanleg van een weg (en het college een paar maanden geleden ook, maar kennelijk heeft de PvdA zich bedacht). Met verkiezingen in het vooruitzicht heeft een milieupartij dan weinig keus.
In Rotterdam speelt een curieuze zaak, namelijk de CDA-fractie die probeert haar eigen wethouder eruit te werken, tegen de zin van zowel de achterban als de partijbonzen. Het gaat hier om een botsing van karakters, maar ook om een principiële CDA-zaak: het gezin. Fractievoorzitster Karen Duys, zelf een jonge moeder, houdt vast aan het gezin als hoeksteen van de samenleving, terwijl wethouder Leonard Geluk die rol steeds meer verschuift naar bureau jeugdzorg.
Amsterdam zag al het vertrek van een wethouder om de Noord-Zuidlijn. Die gaat ongetwijfeld inzet worden van de verkiezingsstrijd en het zou voor de PvdA toch lastig campagne voeren zijn met de verantwoordelijke Tjeerd Herrema in de gelederen. Niet dat Herrema veel te verwijten valt, maar probeer dat de kiezer eens uit te leggen.
Beatrix heeft te weinig constitutionele ruimte om haar kroonbenoeming ongedaan te maken. Daar zou in het geval van Ahmed Aboutaleb en Rotterdam wel reden voor zijn, want naar nu blijkt heeft de PvdA op zijn minst vuil spel gespeeld in de aanloop naar de benoemingsprocedure van het Rotterdams burgemeesterschap. Als er al niet sprake is van list en bedrog. Gerd Leers is door de PvdA-top in het pak genaaid, dat staat nu wel vast.
De huidige burgemeester van Maastricht staat bekend als een voor CDA-begrippen zeer rechtgeaarde bestuurder, die nergens doekjes om windt en die goed tegen zijn verlies kan, zolang er maar fair wordt gespeeld. Zijn ontboezemingen nu in het blad Intermediair spreken voor zich.
Ik heb in deze kolommen al eerder vraagtekens gezet bij de houdbaarheid van Aboutaleb als burgemeester van Rotterdam. Nu blijkt dat er tijdens de sollicitatieronde ook nog eens een smerig spelletje is gespeeld met de kandidatuur van Gerd Leers, krijgt Rotterdam een burgemeester die met een zweem van onbetrouwbaarheid en sluwheid is omgeven. Had Aboutaleb al het aura van een baantjesjager; nu heeft hij dat helemaal…
Gekonkel
Is het toeval dat burgemeester Cohen vandaag openlijk pleit voor het opengooien van de sollicitatie- en benoemingsprocedures? Cohen, die al eerder zijn ongenoegen uitsprak over de PvdA-post Rotterdam, heeft blijkbaar nu ook zijn strot vol van het regentenclubje, dat in Den Haag rond Wouter Bos de dienst uitmaakt.
Benieuwd of de Rotterdammers Aboutaleb nu nog wel motten. Ik voorspel een zware tijd voor een man, die door het Haagse PvdA-bestuurdersgekonkel – waarvan hij zelf deel uitmaakt – de schijn in ieder geval tegen heeft.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“Zo gaan wij met geen enkele Rotterdammer om en al helemaal niet met hardwerkende Rotterdammers die zorgen dat wij elke dag veilig over een schone straat kunnen.”
De PvdA Rotterdam kiest partij voor de gewone man in de bladblazersoorlog met de plaatselijke SP, met als inzet: wie is er hier nou een debiel?