Zomerquote | Razend…

"Ik ben niet boos, ik ben razend" (Ahmed Aboutaleb, burgervader van Rotterdam). Ja, razend zou je ervan worden. Als burgervader dan. Zo slecht werd Ahmed Aboutaleb geïnformeerd over het uit de hand gelopen strandfeest in Hoek van Holland. Te laat uit bed gebeld, geen communicatie met zijn eigen politiechef: Aboutaleb kreeg geen enkele kans om voor burgervader te spelen. En de voetbalhooligans die verantwoordelijk waren voor de rellen? Die lopen nog steeds vrij rond. Zelfs elf dagen na de rellen is er nog niemand opgepakt. Pisnijdig zou je ervan worden. Als burgervader dan.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Blunderput

, door

“Er is voor dit project niets meer aan te doen. Dit beetje extra zijn we kwijt. We moeten als gemeente lessen leren en deze risico’s niet meer nemen maar bij de ontwikkelaar neerleggen.”

De Rotterdamse blunderput wordt weer duurder. GroenLinks raadslid Arno Bonte vindt dat de overheid de risico’s van dit soort grote projecten niet meer moet dragen. Is dat een realistische gedachte of niet?

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ideale bruggenbouwer?

, door

tariq-ramadanDe meningen over het gedwongen vertrek van bruggenbouwer Tariq Ramadan zijn in twee kampen te verdelen. Het ‘pro-Ramadan’ kamp roemt zijn ‘bruggenbouwers kwaliteiten’. De contra’s vinden hem een wolf in schaapskleren. Volgens de contra’s zou Ramadan voor een Westers publiek een liberale Islam voorstaan, maar voor eigen (Arabische) parochie heel anders preken. Zo zou hij antivrouw, antihomo en antidemocratisch zijn. De pro’s denken hier uiteraard heel anders over: Ramadan zou moslims willen helpen samen te leven in een Westerse democratie. Directe aanleiding om Ramadan te ontslaan is zijn bijdrage aan de door het Iraanse regime gesteunde en gefinancierde Press TV. Ramadan zou volgens de contra’s met geen woord over de demonstraties hebben gerept, de pro’s, u raadt het al, denken daar anders over. Wie heeft er nu gelijk in deze verbale moddergooiwedstrijd? Is Ramadan nu wel of niet terecht ontslagen?

Beeldspraak

Zowel de pro’s als de contra’s gebruiken voor de hand liggende beeldspraak om hun betoog kracht bij te zetten. Eerst maar de pro’s. In een artikel van de Volkskrant van gisteren, met als kop “Alle bruggen van Ramadan verpulverd”, roemen Mohammed Benzakour en een trits hoogleraren de kwaliteiten van Ramadan. Dat Ramadan met dubbele tong zou spreken is volgens hen pure laster: er zou geen enkel bewijs voor zijn. Ramadan is dé perfecte bruggenbouwer en staat een democratische, gematigde islam voor. Het artikel heeft iets weg van een eigentijdse hagiografie. Men eindigt de lofzang als volgt: “Hoe het lot van een briljante, prikkelende en originele Nietzschekenner en debater (in twee jaar tijd nam Ramadan deel aan 74 lezingen en debatten) werd bezegeld door een paar lokale brekebeentjes”. Bij het lezen van zoveel loftuitingen bekruipt mij een sceptisch onderbuikgevoel. Is Ramadan werkelijk deze geniale heilige? Is hij werkelijk ontslagen, na een racistische lastercampagne?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Preventief fouilleren – voorral doorrgaan

, door
Preventief fouilleren in de Koopgoot, Rotterdam (Foto: Flickr/mvanderw)

Het fijne van preventief fouilleren is dat het altijd zinvol is. Als er veel wapens gevonden worden, dan is het blijkbaar nodig. Als er weinig wapens gevonden worden, dan is het kennelijk effectief. Geen wonder dat zowel Amsterdam als Rotterdam de afgelopen twee weken besloot het beleid onverkort door te zetten.

Daar valt wel iets tegenin te brengen. Het linkse onderzoeksbureau Jansen en Janssen hield de Amsterdamse evaluatie tegen het licht en dat had als conclusie dat je moeilijk van ‘effectief’ kunt spreken als je vooraf geen doelen hebt gesteld en iedere mate van wapenvondst als een succes uitlegt. Ondanks het preventief fouilleren staan Amsterdam en Rotterdam nog stijf bovenaan in de misdaadmeter, maar dat toont natuurlijk eens te meer aan hoe nodig het is (of dat het nog erger zou zijn zonder).

Barry Stevens in de Soundmixshow, daar doet de besluitvorming rond preventief fouilleren aan denken. Of de kandidaat nu kansloos is of getalenteerd: ‘Voorral doorrgaan’. Het publiek vermaakt zich immers best. Bij preventief fouilleren geldt hetzelfde: van de Rotterdammers vindt 87 procent het geweldig. Of het werkt, is daarom nauwelijks relevant meer. Preventief fouilleren is een crowd pleaser.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Ramadan-Complex

, door

tariq_ramadan_nytNederland is in de ban van Tariq Ramadan, of eigenlijk vooral van de discussie over Ramadan. Sinds de vertaling door de Gay Krant van uitspraken van Ramadan over homoseksualiteit ligt de knuppel definitief in het hoenderhok. De kernvraag waar het om draait is of Ramadan geschikt is als bruggenbouwer in Rotterdam.

Mijns inziens is deze vraag niet eenvoudig en misschien wel niet eenduidig te beantwoorden. Het probleem met Ramadan is volgens mij een probleem van Ramadan en tweeledig. Enerzijds is hij een vroom moslim die er dientengevolge denkbeelden op na houdt die in sommige gevallen moeilijk te verenigen zijn met de moderne westerse maatschappij. Anderzijds voelt hij zich ook een Europeaan en daarom predikt hij ondanks zijn moeite met de consequenties ervan wel trouw aan de rechtsstaat. Zijn ambigue houding heeft voor Ramadan persoonlijk de nodige consequenties. Hij is bijvoorbeeld niet meer welkom in een scala aan landen in zowel de islamitische als de westerse wereld. Daarnaast wordt hij nogal eens flink verketterd, dat gebeurde eerder in Frankrijk en nu hier.

Het probleem van deze gespleten persoonlijke invulling voor de buitenwacht is dat er voor ieder wat wils te halen is. Voor ‘rechts’ is hij een engerd, omdat hij als moslim tegen pakweg homoseksualiteit is, wat overigens voor veel mensen in de beschaafde wereld helemaal geen onbekende gedachte is. Voor ‘links’ is hij juist interessant omdat hij zich als persoon midden in het spanningsveld tussen zijn geloof, eigen identiteit en westerse vrijheden bevindt en een succesvolle moslim is. Ik denk dat voor beide posities wat te zeggen valt. Het valt voor mij niet goed te praten dat hij homoseksualiteit als iets inherent slechts ziet. Aan de andere kant hoort ook het hebben van een dergelijke mening bij de vrijheden die wij hier gelukkig genieten. In mijn ogen kwalificeert zijn telkenmale expliciet uitgesproken respect voor de rechtsstaat hem om in overheidsdienst te kunnen dienen. jpg_tariq_ramadan-600

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Aboutaleb pakt hangjongeren hard aan

, door

Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.

Ahmed Aboutaleb (Foto: Wikimedia Commons/Rijksvoorlichtingsdienst)

Slechts enkele maanden na zijn aantreden als burgemeester van Rotterdam komt Ahmed Aboutaleb met een controversiële aanpak van de hangjongeren die bepaalde buurten onveilig maken. De voormalig staatssecretaris heeft al vaker laten weten zijn stad niet door raddraaiers te laten overnemen, en presenteert vandaag zijn nieuwe plan. “De methode staat nog in de kinderschoenen, maar we hebben er veel vertrouwen in. We hebben ons eigenlijk laten inspireren door Blijdorp. In die dierentuin worden onrustige, agressieve dieren met een pijltje tot rust gebracht, waarna ze medicijnen toegediend krijgen. Effectief, veilig en goedkoop: de ideale oplossing voor ons probleem.”

De burgervader licht de methode toe: “Eerst worden groepjes hangjongeren langdurig geobserveerd, zodat we precies weten wie de groepsleiders zijn. Vanuit een busje met buurtwerkers wordt dan met een blaaspijp een klein, ongevaarlijk verdovingspijltje bij de leider ingebracht. Hij of zij voelt er niets van en valt direct in slaap. Daarna komt hij enkele dagen bij ons ter observatie, en krijgt een zorgvuldig uitgekiende combinatie van gedragstherapie en medicijnen. Wanneer de doerak weer vrij is, is hij een ander mens geworden.”

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verkiezingen naderen, lokale politiek rommelt

, door
Stadhuis Utrecht (Foto: Flickr/LodewijkB)

Over een jaar zijn er gemeenteraadsverkiezingen, dus partijen beginnen stelling te nemen met de kiezer op het oog. Utrecht was dit weekend het opvallendste strijdtoneel: GroenLinks trok zich uit de coalitie terug vanwege een milieuzaak. Twee andere linkse partijen, SP en Leefbaar Utrecht, zijn tegen de aanleg van een weg (en het college een paar maanden geleden ook, maar kennelijk heeft de PvdA zich bedacht). Met verkiezingen in het vooruitzicht heeft een milieupartij dan weinig keus.

In Rotterdam speelt een curieuze zaak, namelijk de CDA-fractie die probeert haar eigen wethouder eruit te werken, tegen de zin van zowel de achterban als de partijbonzen. Het gaat hier om een botsing van karakters, maar ook om een principiële CDA-zaak: het gezin. Fractievoorzitster Karen Duys, zelf een jonge moeder, houdt vast aan het gezin als hoeksteen van de samenleving, terwijl wethouder Leonard Geluk die rol steeds meer verschuift naar bureau jeugdzorg.

Amsterdam zag al het vertrek van een wethouder om de Noord-Zuidlijn. Die gaat ongetwijfeld inzet worden van de verkiezingsstrijd en het zou voor de PvdA toch lastig campagne voeren zijn met de verantwoordelijke Tjeerd Herrema in de gelederen. Niet dat Herrema veel te verwijten valt, maar probeer dat de kiezer eens uit te leggen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende