De overheid probeert geld te besparen door de bijstand steeds strenger te maken. GroenLinks pleit daarentegen sinds kort juist voor een bijstand zonder verplichtingen. Wie bezuinigt het best? Een vergelijking. Als alternatief voor ons huidige sociale stelsel wint het idee van een basisinkomen de laatste tijd sterk aan populariteit. De rage begint nu ook door te dringen tot de gevestigde politieke partijen. De congressen van zowel GroenLinks, PvdA als D66 riepen al op tot het nemen van proeven met het basisinkomen. GroenLinks is daarvan de eerste partij waarvan het kader dit oppakt, en deze discussie om weet te zetten in een concreet politiek voorstel. De partij stelde onlangs voor te experimenteren met een "bijstand zonder verplichtingen". Zelfs bij de sollicitatieplicht worden vraagtekens gesteld. Het idee is dat de verplichtingen voor bijstandsgerechtigden geen banen scheppen en mensen dus ook niet aan het werk helpen. Wel levert het controleren daarop heel veel kosten en ellende op.
Om de luchtkwaliteit in Rotterdam verder te verbeteren, komt het gemeentebestuur met vergaande maatregelen. Een van de belangrijkste plannen is uitbreiding van de milieuzone. Dat betekent dat de meest vervuilende voertuigen een groot deel van Rotterdam niet meer in mogen.
Maakt de grootste collegepartij, Leefbaar Rotterdam, zijn naam tenminste één keer waar.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
ACHTERGROND - De bescherming van klokkenluiders blijft een lastig onderwerp.
De Gemeente Rotterdam heeft een eerder ontslagen klokkenluider weer in dienst genomen. Er moest wel eerst een kort geding en vervolgens een bezwaarschriftencommissie aan te pas komen. Maar nu geeft wethouder Moti (PvdA) toe dat door de uitspraken van de voorzieningenrechter en de bezwaarschriftencommissie de jurisprudentie veranderd is ten aanzien van klokkenluiders. Er kan nu geen sprake meer zijn van automatisch ontslag voor een klokkenluider. De ambtenaar in kwestie had misstanden bij een moskee-internaat aan de kaak gesteld nadat hij de zaak intern tevergeefs had aangekaart.
Meestal loopt het met klokkenluiders minder goed af. In het jaarverslag van het Adviespunt Klokkenluiders staat: “Drie op de vier klokkenluiders heeft negatieve gevolgen ondervonden als gevolg van zijn melding. Dat zeggen klokkenluiders die het afgelopen jaar een misstand aan de kaak hebben gesteld en in contact stonden met het adviespunt.
Angst voor baanverlies vormde voor veel klokkenluiders bovendien een belangrijke reden om ofwel lang te wachten een misstand aan te kaarten ofwel uiteindelijk geen melding te doen. Onder negatieve gevolgen wordt onder meer verstaan: pesten, buiten sluiten, het moeten ziekmelden, overplaatsing, demotie, het niet verlengen van een contract of ontslag.” De geschiedenis van de NZa medewerker Gotlieb heeft deze problemen van klokkenluiders opnieuw op pijnlijke wijze aan het licht gebracht.
De bescherming van klokkenluiders is in Nederland net als in veel andere Europese landen slecht geregeld. Alleen het Verenigd Koninkrijk, Luxemburg, Roemenië en Slovenië hebben een regeling die volgens Transparency International door de beugel kan. Hoe die regelingen in de praktijk werken is nog de vraag. In Nederland is er voor ambtenaren op papier ook bescherming. Maar het Rotterdamse voorbeeld laat zien dat de praktijk er anders uitziet.
OPINIE - “In Rotterdam spreken wij Nederlands”
Schreef de VVD op een poster.
En gelijk stond links Nederland weer op haar achterste benen.
Dat hebben ze heel handig gedaan bij de VVD. Voor de landelijke pers kan de lijsttrekker nu uitgebreid haar verhaal houden. Ze nuanceert de stelling door te stellen dat mensen die hier niet lang blijven zich natuurlijk best in het Engels mogen redden, maar stelt dat de VVD vindt dat mensen die hier lang zijn vooral in hun eigenbelang en het belang van hun gezin de taal zouden moeten leren.
Een statement waar de meeste linkse mensen het waarschijnlijk ook wel mee eens zullen zijn.
Dat de VVD met deze leus feitelijk niets oplost en ook nooit iets concreets gedaan heeft om mensen met een taalachterstand te helpen de taal te leren, dat doet er verder niet toe. Het statement is gemaakt.
In de ogen van linkse mensen mag de stelling dan ongenuanceerd, grof en bovendien onrealistisch overkomen, terwijl politiek correctelingen zich uitputten in minstens even bedenkelijke betitelingen als ‘crypto-fascisten’ en ‘de zieke geest van Fortuyn’, blijkt uit een poll van een “rechtser” dagblad als het AD dat 65% van hun lezers deze leus ‘uit het hart gegrepen’ is.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Als je zes jaar na opheffing van de band nog eens naar bovenstaand clipje kijkt, blijft het een schande dat The Riplets nooit echt zijn doorgebroken. Wat een heerlijk livebandje was dat. Quizvraag voor Rotterdammers: wie doet daar aan het eind het licht uit?
COLUMN - Hoe de sociale diensten wordt geleerd hun klanten psychisch kapot te maken.
Vorige week maakte ik me nog druk over de sociale dienst in Amsterdam. Re-integratietrajecten mondden daar uit in zinloosheid, omdat iedere kwaliteitsprikkel mist: de trajecten zijn immers verplicht.
Maar elders is het nog veel erger. Afgelopen weekend gaf Vrij Nederland een verbijsterend inkijkje in hoe medewerkers van maar liefst dertig procent van de sociale diensten, waaronder die van Rotterdam, gedrild worden hun klanten te bejegenen.
De trainingen worden verzorgd door ‘het Gilde Netwerk‘, een ongetwijfeld duur betaald adviesbureau dat inzichten uit de sociale psychologie misbruikt voor een ziek spelletje mindfuck. Alle subtiele trucs worden uit de kast getrokken om mensen schuldgevoelens te geven over hun situatie. Doel is expliciet de pijn met de situatie van de eigen werkloosheid te doen toenemen. Door die pijn komen mensen in beweging, is de filosofie. Medewerkers van de sociale diensten worden getraind empathisch te zijn, maar woorden als ‘helpen’ zijn daarbij verboden. Ondersteuning geven mag niet. Zelfs het woordje ‘wij’ is taboe. Jouw werkloosheid is jouw schuld. Doe er wat aan.
Ondertussen spelen de trainers dezelfde spelletjes met de medewerkers van de sociale dienst. Als het jou niet lukt een bijstandsontvanger te activeren, teken je een brevet van onvermogen, wordt hen wijsgemaakt.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In vervolg op de Zomergasten: Rotterdamse nederhop van DuvelDuvel met een clipje door Jim Taihuttu’s Habbekrats.
Wisten we dit eigenlijk al niet?
Als gemeenten afval op straat niet opruimen, gooien burgers er nog meer afval bij. Dat blijkt uit een onderzoek in de Tarwewijk in Rotterdam-Zuid door onderzoekers van de Erasmus Universiteit en Tilburg University, samen in samenwerking met de gemeente Rotterdam.
Vorige week raakte ik verzeild in een discussie over de nieuwe dienstauto’s voor de Rotterdamse wethouders. Om een beetje te prikkelen tweette ik:
@georgevangent @groenlinksrdam @arnobonte als ’t maar een elektrische is, want dat bespaart de gemeente geld: http://t.co/AtRZ1Je67s
— krispijnbeek (@krispijnbeek) 9 januari 2014
Dat deed ik op basis van de ervaringen van Houston met elektrische auto’s. Nu is Nederland Amerika niet. Zo zijn de brandstofprijzen hier wat hoger. Om te onderbouwen dat het in Nederland ook kan mailde ik een excelletje dat ik ooit heb gemaakt waarin ik een Toyota Prius met een Nissan Leaf vergeleek bij 30.000 km per jaar. Dat excelletje kwam terecht bij de mensen achter Bogue.nl, een Rotterdams weblog, waarna ik dit weekend diverse mailwisselingen had om mijn rekenmodel toe te lichten.
NIEUWS - Krispijn Beek liet vorige week op Sargasso zien dat er waarschijnlijk veel meer emissies van schadelijke stoffen plaatsvinden door het ontgassen van binnenvaartschepen, dan tot nu toe bekend was. Het leidde tot Kamervragen van de SP en GroenLinks en vragen aan het College van B&W in Rotterdam. Dit weekend heeft de wethouder Haven & Economie van Rotterdam, Jeannette Baljeu, toegezegd een ontgasverbod in te voeren, dat per 1 januari 2015 in moet gaan.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.