KRAS | De leden van GeenPeil

GeenPeil, de partij die gaat doen wat de leden willen, mikt op 20.000 à 30.000 leden. Dat komt in de buurt van het ledental van de SGP. Maar, schreven de GeenPeil-bobo's vanochtend in de krant, "wie serieus denkt dat de 150 huidige leden van de Tweede Kamer stuk voor stuk meer weten dan de straks 20.000, 30.000 of meer leden van GeenPeil, heeft ten diepste minachting voor de kiezer". Die kan Kees van der Staaij in zijn zak steken. Als hij zijn leden - erkend trouwe kiezers - niet continu peilt, heeft hij ten diepste minachting voor hen, hoe hard ze ook voor hem applaudisseren op het jaarlijkse congres.

Door: Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

Robotisering bekt simpelweg lekkerder dan uitbuiting

Heleen Mees belicht in haar column in de Volkskrant een blinde vlek van veel economen: Robotisering bekt simpelweg lekkerder dan uitbuiting

De onverwachte overwinning van Trump heeft geleid tot een verhit debat onder economen over de oorzaak van het spectaculaire verlies aan fabrieksbanen in de VS.

Haar conclusie:

De echte puzzel is waarom economen de meest voor de hand liggende verklaring niet omarmen, namelijk dat de daling van de arbeidsinkomensquote het gevolg is van China’s toetreding tot de Wereldhandelsorganisatie in 2001 en niet van robotisering. Mijn theorie is dat kapitalisten (en de meeste economen zijn kapitalisten) willen geloven dat de stijgende bedrijfswinsten te danken zijn aan hun eigen vernuft in plaats van aan hun vermogen om werknemers uit te buiten. Robotisering brengt minder de morele verplichting met zich mee om inkomen te herverdelen dan uitbuiting. Dat is waarschijnlijk meteen ook de belangrijkste reden.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Quote du Jour | Luddite fallacy

The technology elite who are leading this revolution will reassure you that there is nothing to worry about because we will create new jobs just as we did in previous centuries when the economy transitioned from agrarian to industrial to knowledge-based. Tech mogul Marc Andreessen has called the notion of a jobless future a “Luddite fallacy,” referring to past fears that machines would take human jobs away. Those fears turned out to be unfounded because we created newer and better jobs and were much better off.

True, we are living better lives. But what is missing from these arguments is the timeframe over which the transitions occurred. The industrial revolution unfolded over centuries. Today’s technology revolutions are happening within years. We will surely create a few intellectually-challenging jobs, but we won’t be able to retrain the workers who lose today’s jobs. They will experience the same unemployment and despair that their forefathers did. It is they who we need to worry about.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Digitalife: wat staat onze kinderen te wachten?

Documentairemaker IJsbrand van Veelen maakte onlangs vader-dochterfilm Digitalife. Hoe ziet de toekomst van onze kinderen er uit. Wat zijn de zegeningen van het digitale leven. Zijn het wel zegeningen? IJsbrand ging de wereld rond, deels digitaal, om het antwoord te zoeken. Van het digitaliseren van emoties tot robotisering en over de rol van Azië tot virtueel contact.
38 minuten lang gesprekken met technologen, filosofen, architecten en wetenschappers steeds voorgelegd aan dochter Max.
Vader lijkt zich meer zorgen te maken over de toekomst dan Max, zij vindt het eigenlijk allemaal wel best zoals het nu is.

Fijne quote uit de documentaire: “Je dochter krijgt geen betere toekomst door erover wakker te liggen maar door tijd met haar door te brengen.”

Regie Paul Meijer, gepubliceerd door communicatiebureau Pool Worldwide.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.