Met deze brief probeerde de FBI MLK tot zelfmoord/opstappen te bewegen

King, In view of your low grade, abnormal personal behavoir [sic] I will not dignify your name with either a Mr. or a Reverend or a Dr. Dr. Martin Luther King Jr. heeft veel mensen geïnspireerd met zijn beroemde "I Have a Dream"-toespraak van 28 augustus 1963. Zo inspireerde hij de FBI er bijvoorbeeld mee om hem twee dagen later als “the most dangerous Negro” van de Verenigde Staten te bestempelen en een uitgebreid onderzoek naar hem te starten, dat onder meer het afluisteren van zijn telefoon en het plaatsen van microfoons in zijn hotelkamers omvatte. Wat de FBI hoopte aan te treffen waren banden met communisten, wat ze in plaats daarvan vonden waren bewijzen voor buitenechtelijke affaires – doorgaans niet de meest gunstige reclame voor een dominee en leider die het van zijn moreel gezag moet hebben. Ongeveer een jaar na de toespraak en het begin van het onderzoek, rond de tijd dat King zijn Nobelprijs uit Oslo mocht ophalen, verstuurde de FBI een bandje met belastend geluidsmateriaal naar Kings huis vergezeld van een anonieme brief. In de brief, die afgelopen dinsdag voor het eerst in zijn volledigheid is gepubliceerd, staat (naast een hoop scheldwoorden) dat het bijgevoegde bandje slechts het topje van de ijsberg is, en dat alles openbaar gemaakt zal worden als King niet binnen 34 dagen doet wat er van hem verlangd wordt. The American public, the church organizations that have been helping – Prostestant, Catholic and Jews will know you for what you are – an evil, abnormal beast. So will others who have backed you. You are done. King, there is only one thing left for you to do. You know what it is. You have just 34 days [...] Wat er precies van hem verlangd werd staat dus voor alle duidelijkheid niet uitdrukkelijk in de tekst. King zelf (die overigens meteen de hand van de FBI erin zag, hoewel dit pas later officieel boven water kwam) dacht zelfmoord, de persoon waarvan nu gedacht wordt dat hij de brief heeft geschreven, William Sullivan van de FBI, zegt opstappen. Dat deze brief bestond was overigens al langer bekend. Na 'Watergate' werden de inlichtingendiensten immers grondig doorgelicht door het Congres, en in 1976 werd het bestaan ervan openbaar gemaakt. Dit is echter de eerste keer dat de brief in zijn volledigheid is aangetroffen en gepubliceerd. Een aardig weetje is dat huidig FBI-directeur James Comey (volgens het artikel achter de waanlink althans) een kopie van deze brief op zijn bureau bewaart om hem eraan te herinneren dat de niet onaanzienlijke middelen van de inlichtingendiensten ook misbruikt kunnen worden voor politieke doelen, opdat het niet opnieuw gebeurt. In hoeverre dat een geruststelling is moet iedereen overigens maar voor zichzelf bepalen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.