Multitalent Rob Oudkerk

Op een vroege zondagochtend trakteerde de website van de Volkskrant mij op een haarscherpe, cultuurfilosofische analyse van de ‘ondragelijke lichtheid en de gekoesterde middelmaat’ die ons kikkerlandje kenmerkt. Geconfronteerd met de competitieve en op excellentie gerichte samenleving van Hongkong, werd de auteur van het stuk maar al te duidelijk dat wij hier in Nederland in een neerwaartse spiraal van lethargische en visieloze navelstaarderij terecht waren gekomen. Wat een inzicht. Meteen schoten woorden als ‘vinger’ en ‘zere plek’ te binnen en een euforisch gevoel om drastisch het roer om te gooien, maakte zich van mij meester. Cynisch? Dat mag je wel zeggen. Maar mijn cynisme ebde echter snel weg toen ik de naam van de auteur ontwaarde. Van verbazing viel mijn mond open. Rob Oudkerk? Toch niet de man die...

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KRAS | Plaag

, door

Gisteren moest ik ineens aan Rob Oudkerk en zijn kutmarokkanen denken. Rob zei ‘kut’ om de jongens die hij ermee aanduidde te onderscheiden van andere Marokkanen, maar als je wilde kon je die beperkende bepaling ook uitbreidend uitleggen. Dan zei Rob dat ‘kut’ een goede omschrijving van Marokkanen in het algemeen was.

Rob Oudkerk was van de PvdA. Dat maakte wel wat uit voor de framing van zijn woorden. De mate waarin links Nederland over de rooie ging, hing samen met de bereidheid om racisme te zoeken achter de uitspraak van een sociaal-democraat. In de ruis der verontwaardiging ging de bedoeling verloren.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.