Social media revoluties: wie heeft er gelijk gekregen, Malcolm Gladwell of Clay Shirky?
, door
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Tijd voor cyberrealisme
, door
Een aantal Vietnamese bloggers, dat in de lente van 2010 tegen een bauxietmijn protesteerde, kwam ineens onder vuur te liggen van een DDoS-aanval. Eerder hadden de bloggers een programmaatje gedownload dat het publiceren in Vietnamees vergemakkelijkt. De aanbieder van het programma, een website van de Vietnamese Diaspora Society, is doorgaans een betrouwbare steunpilaar voor dissidenten. Later bleek dat iemand, waarschijnlijk de Vietnamese overheid, een stukje malware aan het programma had toegevoegd. Naast de gerichte DDoS-aanval bleken de bloggers al een tijd onder surveillance te staan.
De Wit-Russische schrijver Evgeny Morozov ziet in dit voorval een bevestiging dat het Westen de online capaciteiten van autoritaire regimes steevast onderschat. Rusland, Iran, Egypte, China en vele anderen worden in de media vaak afgeschilderd als landen die doodsbang zijn voor democratiserende effecten van internet in het algemeen en sociale media in het bijzonder. De eerste reflex bij dissidente geluiden is dan ook afknijpen, censureren, verbieden, platleggen.
De Amerikaanse minster van Buitenlandsse Zaken Hillary Clinton hield in januari 2010 een belangrijke policyspeech waarin ze dit beeld bevestigde en een Amerikaans antwoord formuleerde. Het vrije Westen moest bloggers en internetters wereldwijd bijstaan in het beslechten van online muren door te zorgen dat netwerken open blijven en het vrije woord zich met lichtsnelheid over de globe kan verplaatsen. Het moest Clintons ‘tear down this wall’-moment zijn, alleen gaat het hier om fire walls. Onze eigen minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen praatte een paar maanden later deze nieuwe beleidslijn flauwtjes na.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Manuel Castells on The Great Disconnect
, door
Manuel Castells
In the Spanish publication La Vanguardia, Manuel Castells takes stock of the role of information and communication technologies as used by social movements against authoritarian regimes. In the context of the network society, Castells notes the great disconnect (pun probably intended) between the global connectedness of the global civil society and the protest movements on the one hand, and the futile attempts at controlling messengers and message by governments on the other hand. As Castells puts it, this is the “new specter haunting the hall power around the world: free communication across Internet networks”. It is a justice globalist imaginary versus old and tired nationalism.
As the recent protest movements have exposed, governments may try to censor, shut off networks, arrest or even kill but this is a wasted effort because whoever controls communication has power. Shooting the messengers (sometimes literally) did not stop the message. And even though democracies have free speech protections, they are not immune to trying to control what goes on on the Internet. In China, such control may take the form of blocking social networking websites but that does not stop blogs and chatrooms. So, governments are beginning to design systems to shut down the Internet and mobile networks when they fear a crisis. Ahmadinejad tried that in 2009 and Mubarak as well more recently.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Hoeveel dictators nog te gaan?
, door
Een gastbijdrage van Jaap Meijers, freelance journalist.
Sinds het vertrek van de presidenten van Tunesië en Egypte moet het een gespannen sfeer zijn in menig presidentieel paleis. De ene na de andere opstand breekt uit – kunnen alle autoritaire heersers wel inpakken? Hoeveel dictators zijn er nog te gaan?
Foto-website Life.com heeft een verzameling foto’s online staan van ‘s werelds ergste dictators. Een mooie serie boeventronies, maar sommige reageerders zijn boos: Fidel Castro staat er niet bij en horen niet alle Amerikaanse presidenten ook in het rijtje thuis?
Hoeveel dictators er wereldwijd zijn, hangt af van welke definitie je hanteert. Heeft de leider de macht gegrepen of is hij verkozen? Is het een alleenheerser die zelf alle macht in handen heeft of leidt hij een heersende elite?
Kim Jong Il van Noord-Korea is een tiran, maar is officieel niet het staatshoofd. Italië is een democratie, maar Silvio Berlusconi heeft ook wel trekken van een dictator. Zijn sterke greep op de media en zijn manipulatie van de staat voor eigen gewin neigen naar alleenheerschappij. Hetzelfde geldt voor Vladimir Poetin: Poetin houdt alle macht stevig in handen en zijn regime tegenspreken kan je je leven kosten.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Uprisings as international class warfare
, door
One would have to be living in a cave to not notice that things are grumbling: protest movements in the Middle East, where Tunisia and Egypt were the spark that also lit things up in other MENA countries. But there are also protests in the UK against tax-dodging corporations and in the US against union-busting Republican governors, with something similar pushed by corporate interests in the UK:
“Business organisation the Institute of Directors (IoD) has called for collective bargaining to be scrapped for teachers and NHS staff. They are among a set of proposals the trades unions have described as a “Thatcherite fantasy world”. The IoD put a series of recommendations to government to cut red tape and boost private sector growth. It also wants an automatic right to ask for flexible working to be removed, in order to increase productivity.
The IoD has put forward 24 “freebie” proposals, which it says would cost the government nothing but would benefit growth, particularly in the private sector. Among the most controversial would be the call to curb trade union negotiating power in large public sector bodies, said BBC business correspondent Joe Lynam. The IoD also suggests that workers should pay a deposit of £500 when taking their employers to industrial tribunals to deter what it describes as “vexatious claims”. A spokesman for the Trades Union Congress said the IoD’s real aim was to make life easy for directors at the expense of their workforce and to lower pay and conditions in the NHS.”
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.