Het weblog als wetenschappelijk tijdschrift

Wat voor rol speelt de persoonlijkheid in de wetenschap? Het klassieke antwoord kennen jullie: geen enkele. De wetenschapper is volkomen neutraal en laat wanneer hij zijn laboratorium, bibliotheek of veldwerkveld betreedt al haar hobby's, politieke en religieuze overtuigingen, culturele preoccupaties en sociale achtergrond achter in een speciaal daartoe bestemd met een pincode beveiligd kastje. Er wordt op verschillende manieren aan dat ideaal geknabbeld. Sommige mensen vinden dat het naïef is om te veronderstellen dat je zo'n ideaal zelfs maar kunt benaderen, zeker in de mens- en geesteswetenschappen – er bestaat geen 'objectieve', buitenmenselijke kijk op de mens en zijn cultuur. Een 'neutrale' blik betekent maar al te vaak: de blik van de machthebber. Voorbestemd Tegelijk vinden andere mensen (of dezelfde, dat kan ik van hier af niet goed zien) dat de wetenschapper zijn eigen persoonlijkheid nu eenmaal moet inzetten om aan het brede publiek en/of de geldschieters te laten zien hoe leuk en boeiend en interessant onderzoek nu eenmaal is. Er is bijvoorbeeld een boek over wiskunde waarin wordt beweerd dat het wiskunde-onderwijs ruimte moet bieden aan voorlichting over de hoogoplopende ruzie tussen Leibniz en Newton omdat dit het vak zoveel aantrekkelijker maakt. Ik ben er niet helemaal uit.

Frauderende hoogleraar schiep meerdere aliassen om eigen artikelen te reviewen

NIEUWS - SAGE Publishers trekt 60 artikelen terug uit het tijdschrift Journal of Vibration and Control na een uitgebreid onderzoek:

SAGE announces the retraction of 60 articles implicated in a peer review and citation ring at the Journal of Vibration and Control (JVC). The full extent of the peer review ring has been uncovered following a 14 month SAGE-led investigation, and centres on the strongly suspected misconduct of Peter Chen, formerly of National Pingtung University of Education, Taiwan (NPUE) and possibly other authors at this institution.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

AFFF ’08: Zombies voor de youtube generatie

Dag mevrouw de zombie (Foto: AFFF)

AFFF zaal 4 in Tuschinski was gisteravond volledig uitverkocht en dat is niet heel gek als je weet dat de nieuwste George Romero zombiefilm Diary of the Dead vertoond werd. Romero is zonder enige discussie de vader van de zombiefilm. Hij was het die in 1968 de regels van de zombiefilm opstelde in zijn eersteling Night of the Living Dead en vooral de geliefde cult klassieker Dawn of the Dead. Met Diary of the Dead is er alweer sprake van een ‘Dead Pentalogie’.

Deze nieuwste low-budget uitspatting van de oude meester doet een dappere poging het apocalytische gegeven van de levende doden helemaal naar het hier en nu te halen. Dood en verderf worden geheel in ‘Blair Witch/REC-stijl’ gefilmd door de hoofdpersonen, een groepje filmstudenten met het doel de boel te uploaden naar het Web. We zien de complete chaos die ontstaat als de doden weer op staan door hun ogen (al dan niet via door hen gefilmde tv-beelden en youtube-filmpjes).

Romero’s zombiefilms staan al jaren bekend om het geslaagde gebruik van sociale satire onder de horror-toplaag. In Night of the Living Dead werd het kleinburgerlijke racisme van de jaren ’60 op de hak genomen en Dawn of the Dead staat bekend als dé anti-consumentenfilms (denk daarbij aan de zombiewalk). Bij Diary of the Dead verruilt Romero de verborgen maatschappijkritiek door een frontale aanval op van alles en nog wat. Naast racisme, vreemdelingenhaat, en blind consumentengedrag werden duidelijk ook kleinburgerlijkheid, de dubieuze sentationaliserende rol van de oude media, bloggers en youtubers, oud geld, het amerikaanse leger en de Irak-oorlog allemaal flink op de hak genomen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

AFFF ’08: Beatlesmusical gooit hoge ogen

Still uit Across the Universe (Foto: AFFF)

We zijn op dag zeven van het Amsterdam Fantastic Film Festival, hoog tijd om een tussenbalans op te maken. Zonder twijfel is dat een positieve balans, want de editie van dit jaar is een bijzonder succesvolle. Met een eregast van wereldfaam, volle zalen en een succesvol kinderprogramma lijkt het AFFF van dit jaar de groei van de afgelopen jaren voort te zetten. Natuurlijk gaan er soms kleine dingetjes mis (zo waren er eergisteren een hoop problemen met de vertoning van de Japanse animatiefilm Sword of the Stranger), maar tot nu toe verhogen die alleen maar de vrolijke festivalchaos die er deze dagen in Tuschinski heerst.

Wat ook opvalt is hoe goed de vertoonde films ontvangen worden door het publiek. Op zaterdag worden de publieksprijzen, de Silver Scream awards, bekendgemaakt en tot die tijd kan het publiek na afloop van elke voorstelling hun waardering of afkeer voor de film uitspreken. Op de AFFF website wordt de tussenstand bijgehouden. Op dit moment gaat met een gemiddelde van 9.01 punten [REC] aan de leiding, maar deze wordt verassend op de hielen gezeten door de Beatlesmusical Across the Universe. Aan deze twee best beoordeelde films is ook de veelzijdigheid van het AFFF en haar publiek af te lezen. Waar [REC] in het klassieke horrorplaatje past is Across the Universe een echte musicalfilm met hier en daar wat psychedelische scenes die de plek op het fantastische filmfestival rechtvaardigt. Niet dat de film rechtvaardiging nodig heeft, ieder festival wordt beter met deze geweldige film.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

AFFF ’08: Night of Terror: Over hoeren en homo’s

Het NOT-Publiek is er klaar voor (Foto: Victor/GeenCommentaar)

Zijn het Boekenbal, de Mattheüs Passion, en de Kerst-Notenkraker jaarlijkse hoogtepunten van de hochkultur, voor de lowbrow cultuur is er maar één kandidaat: The Night of Terror op het Amsterdam Fantastic Film Festival. De editie van dit jaar was afgelopen zaterdagnacht, of liever gezegd zondagochtend want om 0.30 pas deed festivaldirecteur Phil van Tongeren een dappere poging de legendarische horrornacht te openen. Zelfs nadat van Tongeren een betere microfoon in zijn handen gedrukt kreeg lukte het hem niet boven het ge-HOERR-en-HOMO-roep van de volgepakte Tuschinskizaal uit te komen. De toon bleek weer gezet.

Door het geschreeuw van het publiek blijft er van de angstaanjagendheid van de vertoonde horrorfilms meestal niets over. Maar de Spaanse openingsfilm [REC] was dusdanig vernuftig in elkaar gezet dat hij ondanks ‘afleidende’ kreten (‘Pas op achter je, homo’) toch nog heel wat effect behaalde. Tijdens de eerste pauze vertelden twee verbaasde hoerroepers elkaar dat ze even daadwerkelijk geschrokken waren van één van de vele zombie-aanvallen. Een beter compliment kan je als filmmaker haast niet krijgen. Ik weet zeker dat [REC] in een doodstille bioscoop heel wat mensen de stuipen op het lijf zal jagen.

Perscontact Charlotte doet even voor hoe je moet screamqueenen (Foto: Victor/GeenCommentaar)

Tussendoor was het dan tijd voor een nieuwe traditie op de NOT: de screamqueen contest. Een vijftal dames en een als zombie verkleedde heer (sorry, vijf hoeren en een homo) deden hun beste Fay Wray/Jamie-Lee Curtis imitatie in een ‘omkijken – schrikken – schreeuwen – sterven’-routine. De gelukkige winnares ging met een AFFF-goodiebag naar huis, tegelijk uitgescholden en toegejuichd door het publiek.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

AFFF ’08: Thaise cowboys en geanimeerde opera’s

Still uit Love and War (foto:AFFF)

Na het publieksinterview met Tim Burton, barstte het Amsterdam Fantastic Film Festival dan echt los. Vanaf gisteren tot en met de 20e draaien er ’s middags en ’s avonds drie fantastische films tegelijkertijd in de Tuschinski-bioscopen. Dat betekent moeilijke keuzes maken welke films je gaat zien. Wij kozen gisteren voor Dynamite Warrior en het European Fantastic Shorts programma.

Het European Fantastic Shorts programma is wat mij betreft altijd het hoogtepunt van het reguliere programma op het AFFF. In anderhalf uur tijd krijg je van alles te zien: superkorte en langere films, professioneel gemaakte animaties en zolderkamertjes-knip-en-plakwerk. Maar van alle filmpjes die vertoond worden druipt het filmtalent en de liefde voor de genrefilm af.

Mijn persoonlijke favoriet van gisteravond was de poppen-animatie-opera ‘Love and War’. Een klassiek opera-verhaal met libretto, animatie en regie door de Zweedse maker Fredrik Emilson. Dit filmpje liet goed zien wat de kracht van animatiefilms zijn: ze maken universele thema’s nog universeler doordat de karakters niet door mensen gespeeld worden, maar door abstractere poppetjes. Het filmpje liet de anders zo rumoerige zaal doodstil achter.

Gelachen werd er bij het heerlijk chaotische tijdreisfilmpje Unpossible, duidelijk gemaakt met een micro-budget door de Engelsman Robin King. Hij speelt ook het enige personage, Greg, die een tijdmachine uitgevonden heeft. Binnen 5 minuten is Greg al een handvol keren een paar minuten naar het verleden gereisd om zichzelf te waarschuwen tegen zichzelf die zichzelf tegenhoudt als hij zichzelf neer wil steken. Je snapt het al: chaos alom.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

AFFF ’08: Twee previews en prijsvraag-winnaars

Still uit 'King of the Hill' (foto: AFFF)

Niet alleen besteedt GeenCommentaar dit jaar weer ruim aandacht aan het Amsterdam Fantastic Film Festival, dat is ook geheel wederzijds. Zo mochten we vrijkaarten weggeven, is ons een perskaart toegekend en zijn er twee heuse screeners opgestuurd. Verderop in dit stukje maken we de vijf gelukkige winnaars van de AFFF-prijsvraag bekend. Maar eerst een korte bespreking van de twee films die we alvast mochten bekijken om jullie lekker te maken voor het festival: King of the Hill en Voices of a Distant Star.

King of the Hill (imdb), of El Rey de la Montana, zoals hij in de moerstaal heet, is alweer de 10e film van Gonzalo López-Gallego. We volgen de hoofdpersoon Quim, een nietsvermoedende automobilist die in een tankstation in the middle of nowhere van Spanje een mysterieuze schone, Bea, ontmoet. Omdat ze naast mysterieus ook nog eens kleptomaan is en zijn portemonnee gejat blijkt te hebben achtervolgt Quim haar en rijdt hij het onherbergzame Spaanse bergland in. Bijna onmiddelijk wordt hij vanuit die bergen beschoten door een onbekende scherpschutter. Wat volgt is een ijzingwekkend uur film, dat doet denken aan films als Deliverance en The Hills Have Eyes, waarin Quim en Bea aan hun belager proberen te ontsnappen.
De plottwist komt op 2/3 van de film, als we eindelijk te weten komen wie of wat de ‘King of the Hill’ is, die achter de schietpartijen zit. Daar valt weinig over te zeggen zonder die plotwending te verklappen. Maar iedereen die wel eens een first person shooter heeft gespeeld zal veel bekend voorkomen. The King of the Hill laat goed zien dat er op het AFFF niet alleen hardcore SF of horror te zien is, maar ook degelijke thrillers met een fantastisch tintje. De film is tijdens het festival te zien op 11, 16 en 18 april (zie website afff voor het volledig programma).

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.