Om mij wat werk uit handen te nemen gaat het Zapruder channel op VK Mag een maand lang bewijs leveren dat 9/11 een inside job was. Niet echt schokkend want het is al lang mogelijk om 24/7 jaar in jaar uit bewijzen te leveren dat 9/11 een inside job was. Daar heb ik zelf ooit een paar jaar van mijn leven aan vergooid. Sommige mensen snappen niks en zullen het na de VK aktie ook nog steeds niet begrijpen, anderen echter zullen hun ogen openen. Ooit komt dit akkefietje goed, trust me. Enfin, klachten over dit "USA-bashen" deponeert u dus daar en niet hier. Don't shoot the pianoplayer en zo.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Niemand kan de waarheid in pacht hebben, de waarheid is niet in te blikken in een formule, een dogma, een belijdenis, je kunt God niet in een doosje doen. Wanneer wij zien hoe moeizaam de christelijke kerken (ondanks de Verlichting!) nu al eeuwen over de waarheidsvraag steggelen, zowel in eigen kring als in de dialoog met anderen, wanneer wij ook zien dat er nauwelijks enig vruchtbaar gesprek tussen jodendom en christendom van de grond komt omdat de waarheidsvraag ook die, toch verwante gelovigen, verdeeld houdt, dan hoeven wij ons weinig illusies te maken over het nog veel ingewikkelder gesprek van jodendom en christendom met moslims, voor wie de waarheidspretentie eigenlijk onopgeefbaar is, willen zij hun zelfrespect behouden en hun wankele identiteit niet verliezen. De koran als het onfeilbaar woord uit den hoge zal nog jaren hun enige troost in leven en sterven blijven. Voor een gesprek waardoor iedereen kan groeien, zullen we nog minstens een eeuw moeten uittrekken.
Amsterdamse predikant Nico ter Linden in de pampieren zaterdageditie van NRC. [Terzijde trivia: Terlinden ligt momenteel onder vuur van het Confessioneel Gereformeerd Beraad omdat hij in zijn zojuist verschenen kinderbijbel Koning op een ezel “uitlegt dat Jezus niet echt over water wandelt, maar dat het verhaal niettemin een diepzinnige waarheid vertelt”.]
Source: Columbia Daily Spectator, March 30, 2006, page 9, Classifieds
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Ook zei Olmert te hopen dat hij Israël ‘definitieve grenzen’ kan geven, bij voorkeur door middel van onderhandelingen met de Palestijnen. “In de komende periode streven we ernaar om de uiteindelijke grenzen van de staat Israël te bepalen. Een Joodse staat met een Joodse meerderheid, een democratisch land.” (NOS)
Schenkt de winnaar van de Israëlische verkiezingen hier Klare Wijn? Of moeten we deze uitspraak in de context van het Midden-Oosten toch héél anders zien? Het geboortecijfer van de Israëlische Arabieren is een stuk hoger dan dat van de joodse inwoners van Israël (Netwerk). Een brugklasser kan voorspellen dat deze demografische ontwikkeling en het vasthouden aan een specifieke etnisch-religieuze identiteit op den duur een conflict geeft met de democratische grondbeginselen.
Verweerder [=ROC te Utrecht] heeft aangevoerd dat het schudden van handen in Nederland een algemeen geaccepteerde sociale norm is. Dat moge zo zijn, maar de Commissie constateert dat hantering van deze norm leerlingen uit minderheidsgroepen, zoals mevrouw A [=jonge moslima die zich had aangemeld voor een opleiding tot onderwijsassistent], uitsluit. Uit hetgeen verweerder naar voren heeft gebracht kan de Commissie niet afleiden dat verweerder zijn doel niet zou kunnen bereiken op een wijze waarop personen als mevrouw A niet zouden worden uitgesloten. Niet valt in te zien waarom fatsoenlijke omgangsvormen impliceren dat personen elkaar de hand schudden. De informant – mevrouw A – heeft ter zitting aangegeven dat zij personen van het andere geslacht begroet door een vriendelijke hoofdknik en desgewenst uitleg geeft over haar handelen. Niet valt in te zien waarom een dergelijke handelwijze in strijd met de geldende fatsoensnormen zou zijn. Zulks klemt temeer nu fatsoensnormen in de loop der jaren aan verandering onderhevig zijn en ook verschillen per leeftijdsgroep en cultuurgroep.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.